مراقبت از بازی های کودکان
کودکان، به دلیل کنجکاوی برای شناخت دنیای اطراف خود، به جستجوی در هر چیزی می پردازند. از جمله می
خواهند بدن را کشف کنند. در این جستجوهاست که با اندام تناسلی خود آشنا می شوند و سپس کنجکاوانه، می خواهند بدانند که آیا دیگر کودکان نیز همین گونه یا خیر؟ لذا به بازی هایی نظیر: دکتر بازی ومامان بازی روی می آورند که در این بازی ها سعی می کنند از چگونگی اندام های یکدیگر آگاه شوند. این مسئله، در کودکانی که شاهدروابط جنسی والدین بوده اند ویا اندام تناسلی آنها را دیده اند، بیشتر حساس تر می شود؛ زیرا در این موارد، کودک دوست دارد به تقلید از بزرگ سالان بپردازد ورفتار های آنان را انجام دهد. در این صورت، گاه ممکن است طرفین بازی، با رضایت، به بازی با آلات تناسلی یکدیگر بپردازند واز این طریق، احساس لذت کنند وکم کم، زمینه برای انحراف جنسی آنان فراهم می شود.
والدین، در پیشگیری از بازی های جنسی کودکان وظیفه دارند و باید مراقب باشند تا شرایط محیطی برای این نوع بازی ها برای کودکان فراهم نشود واگر احیاناً این صحنه ها را مشاهده کردند، باید به صورت معقول، از آن بازی ها جلوگیری کنند. آنها نباید از کودکان بپرسند: چه میکنند؟ زیرا هر گاه کودکان، عین حقیقت را بگویند، برای والدین، بسیار ناراحت کننده خواهد بود. همچنین نباید آنها را سر زنش و شرمسار کرد و نیز نباید حرکت آنها را به صورت دیگری حمل کرد و یا بهانه ساده ای یافت از قبیل این که: آیا فکر نمی کنید با این هوای سرد، نباید لُخت شد؛ بلکه باید به کودکان دستور دادکه لباس خود را مرتب کنند و به بازی دیگری بپردازند. باید گفت: تو و دوستت داشتید لباس های یکدیگر را در می آوردید. شما لُخت بودید. این حرکت را نباید انجام دهید! دیدم که به او دست می زنی! این کار مجاز نیست! هرگاه سؤالی داشتید، از من بپرسید وبا من مطرح کنید، تا موضوع را برایتان شرح دهم(تربیت جنسی،صص125ـ124)
گاهی اوقات، کودکان، برای کشف بدن خود با آلت خود بازی می کند،این امر برای آنها لذت بخش است، لذا کودک به این عمل تکرار می کند.والدین نباید چنین برداشت کنند که بازی با آلت تناسلی اش،امری طبیعی است ودر این زمینه اقدامی نکنند؛ بلکه باید احساس وظیفه کنند و با توجه به آثار نامطلوب آن،در صدد پیشگیری از تکرار آن بر آیند.
بازی با آلت تناسلی موجب لذت وآرامش کودک می شود، از این رو کمبود محبت در کودک، یکی از عواملی است که تکرار آن مؤثر می باشد؛ لذا والدین برای پیشگیری از این عادت زشت وآسیب زا، می بایست به کودک محبت به اندازه کافی داشته باشند؛ واز هر گونه اعمال خشونت برای ترک آن خودداری نمایند
ازاین رو، والدین، به جای فشار آوردن بیش از حد به کودک برای ترک این عادت (استمناء)، بهتر است نوزاد را در آغاز پیدایش، از مهر ومحبت خود بهره مند سازند وقلب اورا از سرچشمه دوستی حقیقی، چنان سرمست کنند که ب
ه خود ارضایی، به عنوان یک وسیله التذاذ وخشنودی اش روی نیاورد (روابط بین والدین و کودکان،ص195).
چنانچه والدین، چند یا یکی، از موارد فوق را رعایت نکنند، کودک به «بلوغ پیش رس» مبتلا خواهد شد؛ که عواقب بدی در قیل وبعد از بلوغ برای اوخواهد داشت. از این رو برای پیشگیری از بلوغ پیش رس، یا رشد تمایلات جنسی زود هنگام در کودکان، والدین می بایست نکات زیر را مراعات کنند:
* خودداری والدین ومحارم جنس مخالف، از ظاهر شدن در برابر کودک به صورت عریان، با لباس نیمه عریان ویا زننده ومهیج.
* خوداری از دستمالی کردن آلت تناسلی کودک ویا حتی تنبیه کردن، به صورت زدن بر پشت وران های کودک.
* جدا کردن اتاق کودک از اتاق خواب والدین، از سنّی که کودک، قادر به تشخیص رفتار های جنسی است.
* جلوگیری از خوابیدن کودکان با کودکان یا بزرگ سالان دیگر.
* خودداری والدین از انجام دادن عمل زناشویی ویا دیگر رفتار های آمیزشی در برابر کودکان (حتی نوزادن).
*خودداری از قرار دادن کودکان در معرض صحنه ها، عکس ها ویا فیلم های مستهجن وخودداری از شرکت دادن آنها در مجالس مختلط و پارتی ها وایجاد محدویت در استفاده ا
ز برنامه های سکسی در اینترنت وماهواره.
* پاسخ دادن به سؤالات جنسی کودکان، به طور واقع بینانه وبه دور از تهییج جنسی آنها.
* مراقبت از کودکانی که در رختخواب برای مدت طولانی بیدارند. به این منظور، لازم است که والدین، در کنار کودک باشند یا رفت و آمد کنند تا هنگامی که مطمئن شوند که کودک، به خواب رفته است. وبهتر است که اتاق کودک، در مجاورت اتاق والدین باشد تا در موقیعت ها وزمان های گوناگون بتواند به راحتی، از حال او آگاهی یابند.
* مراقب از دوستی ها وبازی های کودکان وجلوگیری از بازی های جنسی آنها وهمچنین ممانعت از خلوت کردن کودکان، به مدت طولانی دور از چشم والدین. (تربیت جنسی،صص128ـ 127)
واکنش کودکان در برابر حوادث
اغلب کودکانی که در قبول احساسات خود مشکل دارند، به طور تکراری و مداوم حادثه را برای خود ترسیم می کنند. بدین ترتیب دیده شده که یک کودک دو یا سه ساله می تواند حوادث غم انگیز را به یاد بیاورد.
میزان رشد شناختی کودک، تعبیر آنان را از حوادث پر استرس تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعات دیگر نشان می دهد که توانایی ذهنی کودک، جنس کودک، سن و عوامل فامیلی دربهبود کودکان پس از حوادث و بلایا تأثیر دارد.دختران واکنش های روحی بیشتری نسبت به پسران نشان می دهند، همچنین کودکان سفیدپوست، نسبت به کودکان سیاه پوست، سریعتر بهبود می یابند.همان گونه که انتظار می رود، رابطه مستقیمی بین میزان در معرض قرار گرفتن کودکان با حوادث و بلایا،و بهبود آنان- یعنی تطابق روحی و بازگشت به دوران قبل از حادثه- وجود دارد.
برخی دیگر از محققان سعی بر آن داشته اند تا توضیح دهند چه عواملی واکنش های کودکان را نسبت به حوادث پر استرس و مخرب تحت تأثیر قرار می دهد.در این تحقیقات گزارش گردیده که عقیده و باور شخص بر این که چه کسی یا چه عاملی سبب بروز حادثه گردیده و نیز شدت تخریب حادثه، عوامل اصلی مؤثر بر روی واکنش های کودکان می باشند.
خرید اسباب بازی
کودکان در صورتی که اسباب‌بازی‌های نامناسب به دست آنها داده شود ممکن است به خود آسیب برسانند. این توصیه‌ها را برای انتخاب اسباب‌بازی‌های ایمن برای کودکان رعایت کنید.
ترجمۀ گریه نوزاد
پي بردن به دليل واقعي گريه کودکان، چندان کار آساني نيست ولي تجربه ثابت کرده که در اغلب موارد گريه آنها چندان هم بي‌دليل نيست. گرچه مي‌دانيد که آنها از بودن در کنار شما، ديدن شما، گوش دادن به صحبت‌هاي شما و آموختن از شما والدين عزير لذت مي‌برند.
براي پي بردن به دلايل شگفت انگيز گريه کردن آنها بهتر است از زبان خود آنها بشنويد:
لطفا اين لباس را از تن من خارج کنيد!
لطفا کمي با هم سازگار باشيد!
من مضطرب و پريشان شده‌ام!
دلم درد مي کند!
کسي من را نيشگون گرفت!
من احساس تنهايي مي کنم!
من از ديدن اين فضاي تکراري خسته شدم!
من گرسنه هستم!
وظیفه بزرگتر ها در دعوای کودکان
دعوا، یکی از مزایای داشتن خواهر یا برادر در خانه است. چون چنین کودکی، قبل از ورود به جامعه، خواهر یا برادری دارد که با او اختلاف سلیقه و اختلاف نظر دارد و با درگیری هایی روبرو می شود که باید سعی کند آنها را حل کند. والدین باید به فرزندان خود اجازه رویارویی با چنین مشکلاتی را بدهند.
این کار آنها را برای آینده آماده می کند. اگر دعوا یا بحث میان کودکان، کلامی بود، بهتر است دخالت نکنید و به هیچ وجه نقش قاضی را در این میان بازی نکنید. مثلا عده ای همیشه به فرزند کوچک تر می گویند که: «تو باید به برادر یا خواهر بزرگ تر خود احترام بگذاری.» یا به فرزند بزرگ تر می گویند که: «تو باید رعایت کنی، هر چه باشد تو بزرگ تر هستی.» با این کار، کودک نسبت به والدین خود احساس منفی?ای پیدا می کند.
اگر جنگ و دعوای کودکان، به زدو خورد کشیده شد، قبل از آسیب رساندن به خودشان یا وسایل، آنها را از هم جدا کنید. بهتر است هر کدام از آنها نیم ساعت در محیطی جدا از هم بمانند و اجازه هیچ ارتباطی با هم نداشته باشند. بعد از نیم ساعت، هم به آنها بگویید اگر دوباره دعوا کنند، دیگر اجازه بازی ندارند. ما به عنوان والدین، باید مراقب نوع درگیری های خود در خانواده باشیم. کودکان از مشاهده های خود، مطالب زیادی در ذهن ثبت می کنند.
بحث یا فحاشی و دعوا میان همسران در حضور کودکان، باعث الگوپذیری آنها می شود. در درجه اول باید خودمان و شیوه روابطمان را اصلاح کنیم و بعد، انتظار چنین رفتارهایی را از کودکان خود داشته باشیم. در بعضی موارد، والدین، رفتار غلط را به کودک خود آموزش می دهند. مثلا وقتی فرزندشان به خانه می آید و تعریف می کند کسی او را زده است، کودک را تحقیر می کنند و به او یاد می د
هند که اگر کسی تو را زد، تو هم باید او را بزنی. با این کار، پرخاشگری را به کودک آموزش می دهند که کار غلطی است.
از آنجا که بیشتر خانواده ها، وعده شام را در کنار هم صرف می کنند، زمان مناسبی است که هر کدام از اعضا در مورد خودشان حرف بزنند. پدرومادر می توانند با بیان غیرمستقیم به کودکان خود بیاموزند که چگونه می توان عصبانیت را کنترل کرد. مثلا پدر می تواند ماجرایی در مورد اینکه چگونه ناگهان از کسی عصبانی شده اما سعی کرده خودش را از محیط دور کند تا درگیری پیش نیاید، تعریف کند.
این کار غیرمستقیم به کودکان آموزش می دهد که چگونه خشم خود را کنترل کنند. در مورد بچه های کوچک تر (زیر ۱۰ سال)، قصه خوانی یا عروسک بازی هم روش خوبی برای آموزش غیرمستقیم است. می توان قصه ای را برای آنها در مورد اینکه چگونه مثلا دو خرس بر سر کوزه عسلی دعوا کردند تعریف کرد و از کودک خواست قصه را ادامه دهد و راهی پیدا کند که دعوای دو خرس تمام شود. بعد می توانیم راه حلی را که او بیان کرده با هم بررسی کنیم و ببینیم که راه درستی است یا نه.
مهم است که به کودک اجازه بدهیم از ذهنش کمک بگیرد و راه حلی به او ندهیم. این کار روش خوبی برای آموزش کودکان کم سن و سال است. می توان به کودک گفت حالا از راه حل خودت در دعوای با خواهرت هم می توانی استفاده کنی. به این ترتیب احساس آرامش می کند و به کمک راه حل خودش، موضوع یا مشکل خود را حل می کند.
میل جنسی کودک
برخی روان‌پزشکان معتقدند تمایلات جنسی از بدو تولد شروع می‌شود و مکیدن پستان مادر را نیز جزو تجارب جنسی محسوب میکنند. در برخی تحقیقات نیز توانایی ارگاسم در نوزادان پسر پنج ماهه و نوزادان دختر ۴ ماهه گزارش شده است. این تحقیقات به این نکته اشاره کرده‌اند که مراحل ارگاسم در نوزادان پسر دقیقا مانند مردان بالغ است، منهای توانایی انزال…
در این دوره لازم است والدین و مراقبان کودک به نکات اساسی زیر توجه نمایند:
۱) از هرگونه لمس و نوازش اندام تناسلی کودک خودداری نمایید.
۲) تماس دست با اندام تناسلی کودک و شیرخوار در هنگام تعویض پوشک یا شستشو و حتی حین حمام کردن او را به حداقل برسانید.
۳) از انجام روابط زناشویی درساعات بیداری کودک و شیرخوار اجتناب کنید که این مساله در تعالیم دینی نیز به صورت ویژه مورد توجه قرار دارد و به آن تاکید شده است.
در دوران خردسالی، تفاوت‌های کودکان از نظر جنسیتی بارزتر شده و نسبت به بازی‌های پسرانه یا دخترانه نمود پیدا می‌کند. با شروع به رشد ذهنی و عقلی، کودک به مرور نام نقاط مختلف بدن خود را یاد می‌گیرد که لازم است در این دوران آموختن صحیح اسامی اعضای تناسلی توسط والدین به تنهایی یا به کمک مشاوران به جای اسامی نامانوس مورد توجه و اهمیت ویژه قرار گیرد. به مرور با رشد کودک و آشنایی با محیط پیرامون و شناخت بیشتر نقاط مختلف بدن کودک درمی‌یابد که لمس برخی نقاط بدن برای وی خوشایند است.
برخی از کودکان در این دوران ممکن است به ا
ین لمس ادامه داده و حالت خودارضایی به خود بگیرند که حرکاتی مانند خوابیدن مکرر بر روی شکم و مالش خود به اشیاء یا زمین یا اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها فرآیندی معمولی و گذرا تلقی می‌شوند. توجه والدین به این موارد و جدا کردن این موارد از سایر مواردی که عوامل گوناگون از جمله عفونت‌های ادراری و مشکلات تناسلی و پوستی موجب تحریک دستگاه تناسلی کودکان می‌گردد، بسیار مهم تلقی می‌شود.
هرچند سوالات بسیاری در مورد علل این رفتار کودکان همچنان بی‌پاسخ مانده ولی مسلم است که این پدیده در این سنین موقت است و نیاز به اقدام خاصی ندارد. هرچند لازم است زمینه‌های مذهبی و فرهنگی خانواده مورد توجه قرار گیرد ولی والدین باید از رفتارهای خشن و ترساننده در این مورد بپرهیزند زیرا ممکن است کودک را به سایر فعالیت‌های مضر وادار کند. به زبان کودکانه باید به وی آموخت که این رفتار مورد پسند نبوده و نباید به تکرار آن اقدام کند. این مساله باید در محیطی آرام و بدون ترس به کودک منتقل شود. مشغول کردن کودک به سایر فعالیت‌ها و منحرف کردن حواس بچه از این رفتار و ایجاد زمینه برای سایر فعالیت‌های مفید می‌تواند در ترک این عادت در کودکان مفید فایده باشد.
ادامه دارد…
www.pasokhgoo.ir
