تربیت از دیدگاه فیلسوفان و مربیان بزرگ‏

او می‌گوید: تربیت وقتی در زندگی کودکان مؤثر و مفید است که مبتنی بر نیازهای آنها باشد. بنابراین کودکان باید در محیطی سالم و بدون خطر پرورش یابند و به گونه‌ای تربیت شوند که آثار همکاری در رفتار و اعمال آنها دیده شود. فروبل بیش از هر چیز به نقش تربیتی فعالیت، خودکاری و بازی کودکان توجه داشت. به نظر او بازی‌ها اهمیت شایانی دارند. وقتی کودک بازی می‌کند، طبیعت ذاتی و باطنی خود را آشکار می‌سازد و در عین حال زمینه‌های اجتماعی شدن و ارتباط با دیگران نیز در او شکل می‌گیرد.‏

‏۹- ماریا مونتسوری: این پزشک ایتالیایی به تعلیم و تربیت کودکان به ویژه کودکان عقب مانده ذهنی علاقه خاصی نشان می‌داد و علمیات پزشکی و عطوفت مادرانه خود را وقف آنها می‌کرد. او به تدریج متوجه شد که با آموزش‌های مناسب می‌توان این کودکان را به سطوح بالاتر هدایت کرد. وی پس از سال‌ها کوشش فراوان در تعلیم و تربیت کودکان عقب مانده ذهنی به این نتیجه رسید که باید در آموزش این کودکان از تمامی حواس آنها استفاده کرد. بنابراین با استفاده از روش‌های دیداری و شنیداری و با به کارگیری چیزهای محسوس در تدریس، شروع به کار کرد. نتایج این کار چنان موفقیت‌آمیز بود که برخی از کودکان عقب مانده ذهنی به سطح کودکان عادی رسیدند. مونتسوری همچنین با انجام این روش نتیجه گرفت که حتی کودکان عادی نیز همه<SPAN dir=ltr&g t; توانایی‌ها و استعدادهای خود را به کار نمی‌گیرند. بنابراین باید به آنها فرصت داده شود تا از تمامی قابلیت‌ها و هوش و فراست خود استفاده کنند. او معتقد است هر چه ابعاد مختلف رشد کودک، بهتر شناخته شود، تربیت او بهتر و آسان‌تر خواهد بود. ‏

‏۱
۰- جان دیویی: دیویی برخلاف مربیانی که فکر می‌کردند وظیفه مدرسه، آماده کردن کودک برای زندگی است، معتقد بود که مدرسه خود نوعی زندگی است. زیرا محیط سازندگی آدمیان است. هدف دیویی آن بود که به یاری مدرسه تجربی خود، روحیه اجتماعی همکاری و کمک متقابل را بهبود بخشد و در کلاس درس، نوعی از شرایط زیستن را فراهم کند که همکاری مذکور درآن متجلی شود. مدرسه جدید دیویی بر پایه علاقه و توجه کودک پایه گذاری شده است. علاقه‌ای که در آن نفع مادی وجود ندارد، بلکه کشش و نیازی برای روشن شدن ذهن و غنا بخشیدن به آن است. بنظر جان دیویی اگر کودک فایده کاری را حس کند، با میل و رغبت آن را انجام می‌دهد. بنابراین مدرسه باید درس‌هایی را به دانش آموزان ارائه کند، که نیازها و تمایلات آنها را برآورده سازد. وی می‌گوید: گنجاندن &l t;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; FONT-SIZE: 9pt; mso-fareast-font-family: ‘Times New Roman'” lang=AR-SA>دروسی مانند آشپزی، باغبانی، نجاری و غیره در برنامه درسی مدارس، به منظور تربیت آشپز، باغبان، نجار و… نیست. بلکه هدف از ارائه این درس‌ها آن است که دانش آموزان با مطالعه آنها، آمادگی لازم را برای یادگیری دروس اصلی مانند گیاه شناسی، ریاضیات، شیمی و غیره که در زندگی شغلی و اجتماعی آنها بسیار ضرورت دارند، پیدا کنند.‏&lt ;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; FONT-SIZE: 9pt; mso-fareast-font-family: ‘Times New Roman'” dir=ltr>

‏۱۱- جان لاک: به نظر این فیلسوف، کسی می‌تواند در بزرگی از عقل و دانش پیروی کند که در کودکی اطاعت از بزرگ تران را آموخته باشد. از این رو از هنگامی که کودک سخن گفتن آغاز می‌کند، باید انسانی شکیبا، هوشیار و خردمند، کارهایش را زیر نظر بگیرد، او راهنمایی کند و از انجام دادن کارهای بد و همنشینی با افراد بد و ناشایست بر حذر دارد. لاک اعتقاد دارد که ذهن کودک هنگام تولد همانند لوح سفیدی است که چیزی در آن نقش نشده است. سپس به تدریج می‌تواند از راه حواس مختلف خود، تجارب گوناگونی را کسب کند. در واقع این آموزش و پرورش است که به مرور در ذهن سفید و خالی از نقش کودک، مفاهیم، تصاویر و نقش‌هایی را ایجاد می‌کند، شخصیت او را شکل می‌دهد و به طور کلی افراد را برای زندگی در جامعه آماده می‌کند بنابراین معلومات و تصورات ذهنی انسان، فطری و ذاتی نیست، بلکه بر اثر یادگیری و تجاربی است که او به تدریج از محیط و جامعه‌ای که درآن زندگی می‌کند، کسب کرده است.‏