خاطره یک دبیر از درس ریاضی

با آستينش انگشتانش را مي پوشاند صورت خسته و سردي داشت وقتي نگاهش مي كردم به نظرم بره اي ترسو بود.
با برگشتن دانش آموزي كه براي آوردن گچ رفته بود از افكار و خاطرات دوران كودكي ام بيرون آمدم. آقا؛ آقاي مدير گفته يه تكه گچ بيشتر نبر. گچ را روي ميز گذاشت و با تكه اي نمدي تخته را پاك كرد.
پرسيدم : در خانه ي اول بالاي صفحه چند تا سيب است ؟ آقا پنج تا … آفرين آقا غلام بنويسيد پنج. غلام يك پنج كج و كوله اي نوشت دستش را كه بالا برد آستين گشادش چيني برداشت و تا آرنج دستش پيدا شد. پرسيدم در خانه دوم چند تا سيب است؟ بچه ها يكصدا فرياد زدند پنج تا.
به غلام گفتم حالا زير پنج اولي بنويس پنج ؛ بچه ها حالا مي خواهيم پنج را با پنج جمع كنيم ؛ اول يك علامت جمع مي گذاريم يك خط زير عددها مي كشيم حالا پنج را با پنج جمع مي كنيم. خوب غلام جمع كن! چشم آقا پنج و پنج …. پنج و پنج آقا پنج و پنج؟ زود باش جمع را پارسال خونده ايد. آقا همين الان جمع مي كنيم.

با انگشتهايت جمع كن. چشم به خدا الان جمع مي كنيم. اين يكي…اين دوتا…اين پنج تا…اين شش…اين نه…اين ده و اين يازده…

آقا يازده تا. صداي خند
ه بچه ها بلند شد غَش غَش مي خنديدند و صداي ساكت… ساكت…گفتن من هم اثري نداشت. مدير با چهره عصباني در را باز كرد و گفت: چه خبره كلاس را روي سرتان گذاشته ايد.
در كلاس را پشت سر مدير بستم و سر غلام داد زدم: «« تو نمي تواني انگشتهايت را بشماري دوباره بشمار»» چشم آقا اشتباه كرديم الان مي شماريم. پنج و شش و هفت آقا مي شود يازده تا.
آخه تو چه طور قبول شدي اشك روي صورتش خط انداخت با ترس و صدايي لرزان گفت : آقا شما عصباني نشويد ياد مي گيرم. گفتم دستهايت را بالا بگير. رو به بچه ها انگشتهايش را يكي يكي خواباندم و گفتم بشمار.

اين يك ؛ اين دو ؛ اين پنج ؛ اين شش ؛ اين ده ؛ اين يازده !

انگشت ششم غلام توي دستم بود و با شرم به غلام نگاه مي كردم. عرق سردي بدنم را فرا گرفته بود ؛ انگشت ششم غلام را رها كردم و گفتم : بـرو بنشين از كلاس بيرون آمدم و سر به زير به راه افتادم و با خود گفتم آخر چرا بي توجهي كردم ؟

غلام را پيش خودم آوردم از او معذرت خواستم.

(( آري بچه ها غلام در يكي از دستهايش به جاي پنج انگشت شش انگشت داشت )).

http://40e.blogfa.com