جستجو
این کادر جستجو را ببندید.
از این طرف اومدی: 
ظهور ادریس نبی علیه السلام

ظهور ادریس نبی علیه السلام

فهرست مطالب

دالان سنگی غار، پر از پژواک ناله های مردم شده بود. ناله هایی که از فرط گرسنگی و تشنگی می کشیدند. گرسنه و تشنه بودند چون بیست سال رنگ باران را ندیده بودند و باران، به خاطر نفرین اخنوخ نبی(علی نبینا و آله و علیه السلام) نمی بارید. (1) مردم شهر، سر برهنه کرده بودند و با فریاد، خدا را به کودکان بی گناهشان قسم می دادند که آنها را ببخشد و از گناهشان درگذرد. (2)

اخنوخ(اد
ریس) نبی(ع)، بی رمق و پاکشان، خودش را به دهانه ی غار رساند. سه روز بود که خداوند جیره ی غذای بهشتی اش را قطع کرده بود. (3) عتابش کرده بود که نفرینش را از مردم پس بگیرد و ادریس سر باز زده بود. (4) حضرت ادریس(ع) از تپّه به دهکده ی پایین کوه سرازیر شد. با خودش فکر کرد، شاید بتواند از مردم غذایی بگیرد و این گرسنگی مفرط را فرونشاند.(5)


به دهکده رسید و در پوسیده ی خانه ای را کوبید. زنی نحیف و رنگ پریده، در را باز کرد و با زحمت گفت: «چه می خواهی؟» ادریس(ع)، با بی حالی گفت: «لقمه ای نان!» زن تکیده با خشم بی رمقی گفت: «ادریس برای ما هیچ نگذاشته است! آنقدر در خانه داریم که خودم و فرزند کوچکم بخوریم. در تمام شهر مردم چیزی برای خوردن ندارند.»

ادریس(ع)، بغضش را فرو خورد. به یاد آن همه ظلمی افتاد که پادشاه با همکاری مردم در حقش روا داشته بودند. بیست سال سکنی گزیدن در دل غارها، کم چیزی نبود! تمام شیعیانش پراکنده شده بودند و تمام خانواده اش را از دست داده بود. فقط گفت: «قدری بده که روح از بدنم نرود و آنگاه خودم به دنبال معاش خود خواهم رفت.» (6)

پیرزن، با بی میلی ادریس را راه داد. نبی خدا(ع) به پسر کوچک و لاغری نگاه کرد که با بی تابی، پای سفره نشسته بود تا مادرش برایش قرص نانی بیاورد. دو نان در سفره بود. پیرزن سهم خود را برداشت و ادریس (ع) دست به نان برد تا آن را نصف کند. همینکه دست ادریس (ع) به نان خورد، صدای شیون وحشتزده ی کودک گرسنه برخاست. پسر بچه از وحشت قالب تهی کرد و مقابل چشم مادرش، میان سفره جان داد.

&lt ;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; FONT-SIZE: 9pt; mso-fareast-font-family: ‘Times New Roman’; mso-bidi-language: FA” lang=FA>مادر، نانش را میان سفره انداخت و فرزندش را در آغوش گرفت و فریاد کرد و بر سر ادریس(ع) نعره کشید. ادریس نبی(ع) معطل نکرد. کودک را از آغوش پیرزن بیرون کشید و با تحکّم گفت: «ای روحی از این بدن رفتی، به بدن بازگرد؛ من ادریس پیغبرم.»

روح به بدن پسر برگشت. زن، از خود بی خود شده بود. میان هق هق، خنده سر داد و بعد گریست. فریاد زد: «همانا که تو پیامبری!» پیش از آنکه ادریس(ع) به خود بیاید پیرزن با چابکی بیرون دوید. انگار روحی دوباره به جان او نیز دویده بود. زن در کوچه فریاد می زد: «نبیّ خدا بازگشت! نبیّ خدا بازگشت! مردم بیایید! مژده که گشایش رسید»
مردم جمع شدند؛ ادریس(ع) آغوش باز کرد(7)

نجات قوم اخنوخ نبی(ع)
حضرت ادریس(ع) (با نام سریانی أخنوخ)، از پیامبران بلند مرتبه و انسانی خوش برخورد و مهربان بود. در روایات درباره ی ایشان آمده است که پیامبری اندیشمند بودند و  به قومشان می فرمودند: «اين آسمانها و زمينها و مخلوقات بزرگ، خورشيد، ماه، ستارگان، ابر، باران و اين همه اشياء ديگر كه هستند، پروردگارى دارند كه تدبير آنها به دست با كفايت او است و با قدرتش آنها را اصلاح مى ‏فرمايد. پس مرا با او چه كار و چطور حقّ عبادتش را ادا كنم؟» آنگاه در موعظه و هدایت قومشان آنقدر کوشیدند که تعدادشان به هفت و سپس به هفتاد و بعد به هفتصد و بالاخره به هزار نفر رسيد. (8)

خداوند درباره ی ایشان می فرماید: «و ما او را به جایگاهی بلند بالا برديم.» (9)

پس
از آنکه پادشاه دوران ادریس نبی(ع) قصد جان آن حضرت را کرد، مردم با بی تفاوتی از کنار این موضوع گذشتند. تا جایی که چهل نفر بی پروا برای قتل نبی خدا (ع) در شهر می گشتند و فریاد می کشیدند بی آنکه کسی قدم از قدم بردارد. (
10) پس از این ناسپاسی، حضرت ادریس(ع) از میان مردم غایب شد و به مدّت بیست سال، در غارها سکنی گزید. در این مدّت خداوند ایشان را با غذای بهشتی اطعام می کردند. (11)</SPAN&g t; این در حالی بود که مردم توسط این نبی خدا(ع) نفرین شده بودند و بی آبی، آنها را به فقر و فلاکت انداخت. (12) در این دوران، پادشاه دیگری از نسل قابیل، حکمرانی می کرد که بر فقر مردم می افزود. در این بین، شیعیان اندکی که باقی مانده بودند پراکنده شدند.

وقتی قوم حضرت ادریس (ع)، پشیمان و سرگشته رو به در گاه الهی آوردند و از گناهان خود توبه کردند، غیبت ادریس نبی (ع) به پایان خودش نزدیک شد. همه ی مردم، لباسهای پاره پوشیدند و بر خاک نشستند و بر سرشان خاک ریختند و از خداوند بخشنده، طلب بخشش کردند. در همین هنگام خداوند به ادریس (ع)، وحی فرستاد که مردم را بخشیده است و تنها دلیلی که بر آنها باران نمی فرستد به خاطر درخواست ادریس است که خواسته بر آنها باران نبارد.

خداوند از حضرت ادریس(ع) خواست که برای مردم درخواست باران کند؛ امّا حضرت ادریس (ع)، چنین کاری نکرد. بنابراین خداوند، 3 روز جیره ی غذای آسمانی او را قطع کرد. (13) ماجرایی که خواندید ماجرای ظهور آن حضرت بود.

پس از حضرت ادریس(ع)، فرزندشان، میراث پدر (که شامل علم پیامبران و کتاب آنان می شد) را به دست گرفت و آنها را در هنگام مرگ به وصیّ خود حضرت نوح(ع) سپرد. (14)
بدین ترتیب، دوران سخت و طاقت فرسایی برای مردم دین دار و یکتا پرست آغاز شد.

پی نوشت:
1. ابن بابویه، محمّد بن علی (شیخ صدوق)، كمال الدين و تمام النعمه، ترجمه پهلوان، قم، دارالحدیث، چاپ: اول، 1380، ج‏1، صص: 260- 265؛ با استفاده از جامع الاحادیث نور 3/5.
2
. همان.
3
. همان.
4
. همان.
5
. همان.
6
. همان.
7
. همان.
8
. ابن بابويه، محمد بن على، علل الشرائع، ترجمه ذهنى تهرانى، قم، انتشارات مؤمنين، چاپ: اول، 1380ش. ج‏1 ؛ ص115؛ با استفاده از همان نرم افزار.
9
. سوره مريم، آيه 57.
10
. ابن بابویه، محمّد بن علی (شیخ صدوق)، كمال الدين و تمام النعمه، ترجمه كمره‏ اى، تهران، نشر اسلامیه، چاپ اوّل، 1377، ج‏1، صص 227-230 با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5؛ نهاوندی، علی اکبر، العبقری الحسان، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 3، صص277- 280&l t;SPAN dir=ltr>
.
11
. همان، ترجمه ی پهلوان، همان.
12
. همان.
13
. همان.
14
. هم
ان، صص 401
– 404.

پ.میعاد


منبع: مستور


www.mouood.org

به این مطلب امتیاز دهید:

فرصت ویژه برای علاقه مندان به نویسندگی

شما می توانید مقالات خود را با نام خود در وب سایت موسسه منتشر نمائید. برای شروع کلیک نمائید.

نویسنده مقاله باشید