هجده خزان

مرا به خانه زهراي مهربان ببريد
به خاك بوسي آن قبر بي‌نشان ببريد
اگر نشاني شهر مدينه را بلديد
كبوتر دل ما را به آشيان ببريد
كجاست، آن در آتش گرفته، تا كه مرا
براي جامه دريدن به سوي آن ببريد
مرا اگر شدم از دست برنگردانيد
به روي دست بگيريد و بي‌امان ببريد
كجاست آن جگر شرحه شرحه، تا كه مرا
كنار سنگ مزارش كشان كشان ببريد
نه اشتياق به گل دارم و نه ميل بهار
مرا به غربت آن هيجده خزان ببريد
كسي صداي مرا در زمين نمي‌شنود
فرشته‌ها، سخنم را به آسمان ببريد
شاعر: افشي
ن علا
http://asreshia.com