از امام حسن عسكرى عليه السّلام روايت شده كه آن حضرت از پدرش از اجداد طاهرينش نقل فرمود:
روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به يكى از اصحابش فرمود: اى بنده خدا،
حبّ و بغضت بايد در راه خدا باشد و در راه خدا دوستى و دشمنى كن، زيرا جز به اين طريق به ولايت خدا نخواهى رسيد. نيز هيچ كس طعم ايمان را نمى چشد، اگر چه زياد نماز بخواند و بسيار روزه بگيرد، مگر اين كه اين گونه [كه گفتم] باشد. امروزه بيشتر دوستی ها و برادری های مردم براى دنياست. به خاطر دنيا با يك ديگر دوست مىشوند و دشمنى مىكنند و اين گونه اعمال، عذاب خدا را از آنها باز نمىدارد.
آن صحابى به حضرت عرضه داشت: چگونه مى توانم بفهمم كه دوستى و دشمنى ام براى خداست، چه كسى دوست خداست تا او را دوست بدارم و چه كسى دشمن خداست تا با او دشمنى كنم؟
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به سوى على عليه السّلام اشاره كرد و فرمود: آيا اين مرد را مى بينى؟ عرض كرد: آرى. فرمود: دوست اين، دوست خداست پس او را دوست بدار. و دشمن اين، دشمن خداست پس او را دشمن بدار.
دوستدار اين را دوست بدار، اگر چه قاتل پدر و فرزندت باشد و دشمن اين را دشمن بدار، اگر چه پدر و فرزندت باشد.[1]</P& gt;
پی نوشت:
[1].صفات الشيعه-ترجمه توحيدى، ص: 119
www.aboutorab.com
