ياد خداوند دلهاى افسرده را نشاط و آرامش مىبخشد و آنها را جلا داده واز قساوت نجات مىدهد؛ ولى غفلت و ترك ياد خدا و اهل بيتعليهم ال
سلام، قلب راتيره و تار مىسازد و دل را در تحيّر و سردرگمىهاى دائمى گرفتار مىنمايد.
خداوند به حضرت موسى وحى فرمود:
يا موُسى لاتَفْرَحْ بِكَثْرَةِ الْمالِ وَلاتَدَعْ ذِكْري عَلى كُلِّ حالٍ فَإِنّكَثْرَةَ الْمالِ تُنْسِي الذُّنوُبَ وَإِنَّ تَرْكَ ذِكْري يُقسِي الْقُلوُبَ.(1)
اى موسى به زيادى ثروت خشنود مشو و ياد مرا در هر حال رها مكن؛ زيرا كه كثرت مال، گناهان را از ياد مىبرد و ترك ياد من، قلبها را با قساوت مىكند.
زيرا بر اثر ترك ياد خدا، شيطان بر انسان مسلّط مىشود و آرامش خاطر و اطمينان را از او سلب مىكند.
خداوند در قرآن مجيد مىفرمايد:
«وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْلَهُ شَيْطاناً فَهُوَلَهُ قَرينٌ»(2)
هر كس از ياد خداوند رخ بتابد، شيطانى را به سوى او بر مىانگيزانيم كه همنشين او باشد.
فراموش كردن گناهان، قساوت قلب و تسلّط شيطان و… از آثار تركِ يادخدا است. ياد خدا، انسان را از اين گرفتاريهاى روحى نجات مىدهد و اطمينان و آرامش خاطر را براى او به ارمغان مىآورد. به اين نكته بايد توجه داشته باشيم كه ياد اهلبيت عليهم السلام نيز ياد خداست و آثارى كه ذكر خداوند دارد،با ياد اهلبيتعليهم السلام نيز ايجاد مىشود.
امام باقر عليه السلام مىفرمايند:
إِنَّ ذِكْرَنا مِنْ ذِكْرِاللَّه.(3)
بدرستى كه ياد ما خاندان، از ياد خداوند به شمار مىآيد.
ما نه تنها بايد به ياد آن بزرگواران باشيم، بلكه در گرفتاريها و شدائد به آنان پناه بب
ريم؛ زيرا اهل بيت رسالت، كشتى نجات امت و پناهگاه مردم بىپناه و ستمديده هستند. خاندان وحى فرياد رس بيچارگانى هستند كه دستخوش امواج خروشان درياى بيكرانِ بلا شدهاند. آنان نجاتبخش افرادى هستند كه درگرداب وحشتناك گمراهى گرفتار شدهاند. ما بايد آنان را نجات امت درگرفتاريها و نابسامانيها بدانيم.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در اين باره چنين مىفرمايند:
أَيُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْواجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجاةِ.(4)
اى مردم امواج فتنهها را به كمك كشتيهاى نجات، بشكافيد (و از آنها رهايىيابيد).
آن بزرگوار در روايتى ديگر مىفرمايند:
مَنْ رَكِبَ غَيْرَ سَفينَتِنا غَرِقَ.(5)
كسى كه بر غير سفينه ما سوار شود، غرق خواهد شد.
بنابراين انسان بايد در همه گرفتاريها حتى در مسائل و مشكلات اعتقادىنيز از هدايتگران و هاديان راه، هدايت و راهنمايى بخواهد. در غير اينصورت گرفتار و گمراه خواهد شد.
حضرت اميرالمؤمنينعليه السلام مىفرمايند:
مَنْ يَطْلُبِ الْهِدايَةَ مِنْ غَيْرِ أَهْلِها يَضِلُّ.(6)
هر كس هدايت را از غيراهلش بجويد، گمراه مىشود.
سرانجام كار آنان كه پيروى از فرومايگان، قبركنان و الاغ فروشان اجتماع را پذيرفتند، چه خواهد بود؟…
در مشكلات و فتنهها، در طوفانهاى ويرانگر و در هنگامى كه امواجخطرناك بلا، هستى افراد را تهديد مىكند؛ پناه بردن به غير خدا وآل اللَّه، شما رابه نيستى مىكشاند. ولى تمسّك به اهل بيت رسالتعليهم السلام و يارى خواستن از آنبزرگواران، شما را از گمراهى و هلاكت نجات داده و به ساحل مىرساند.
اگر جذر و مدّ دريا همه قايقها را يكسان پائين و بالا مىبرد؛ ولى تلاطم دريانمىتواند همه كشتيها را به كام خود فرو برد. فتنهها و گرفتاريها نيز هر چهسهمگين و خطرناك باشند، نمىتوانند همه انسانها ر
ا به نابودى كشانند، زيرا كشتى نجات عدّهاى را به ساحل مىرساند.
ره ملك سعادت را تواند بىخطر رفتن
به دست خود زآئين ادب هركس عصا دارد
در ميان انسانها كسانى وجود دارند كه نه تنها در برابر گرفتاريها وفتنههاىآخرالزمان مقاومت مىكنند، بلكه بر قدر و منزلت خويش مىافزايند.
اگر دوست داريد از اين گونه افراد باشيد، در طوفانهاى بلا و تلاطم امواج خروشان، به كشتى نجاتِ اهل بيتعليهم السلام متمسّك شويد و با توسّل به مقام والاىصاحبان ولايت الهيّه از گمراهى و تحيّر نجات يابيد.
توسّل از نظر قرآن
بنابراين در گرفتاريها و مشكلات خود، بايد به اهلبيتعليهم السلام متوسّل شويم واز عنايات كريمانه اين خاندان استفاده كنيم. حضرت امام رضاعليه السلام مىفرمايند:
إِذا نَزَلَتْ بِكُمْ شِدَّةً فَاسْتَعينوُا بِنا عَلىَاللَّهِ، وَهُوَ قَوْلُاللَّهِ: «وَللَّهِِالْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعوُهُ بِها»(7) قالَ: قالَ أَبوُعَبْدِاللَّهِعليه السلام: نَحْنُ وَاللَّهِالْأَسْماءُ الْحُسْنى اَلَّذي لايُقْبَلُ مِنْ أَحَدٍ اِلاَّ بِمَعْرِفَتِنا قالَ: فَادْعوُهُ بِها.(8)
هرگاه گرفتارى شديدى بر شما وارد شد، به وسيله ما از خداوند كمك طلب كنيد.اين است معناى قول خداوند كه مىفرمايد: براى خدا اسماء نيكوئى است، او
را بهآنها بخوانيد.
آن گاه امام رضاعليه السلام فرمودند كه امام صادقعليه السلام چنين فرمودند: به خدا سوگند مانامهاى نيكوى خداوند هستيم كه از احدى عملى پذيرفته نمىشود مگر به وسيلهمعرفت ما، آن گاه امام صادقعليه السلام فرمودند: خداوند را بوسيله آنها بخوانيد.
بنابراين اهلبيتعليهم السلام نامهاى نيكوى خداوندند كه در اين روزگار حضرت بقيّةاللَّه ارواحنافداه نمونه كامل آنان و مظهر عنايات خداوند به ما مىباشند. ما بايدتقوا و پرهيزكارى را پيشه سازيم و با توسّل به عنايات اين بزرگواران تقرّب بهخداوند را به دست آوريم.
خداوند در قرآن كريم مىفرمايد:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ امَنوُا اِتَّقُوااللَّهَ وَابْتَغوُا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَجاهِدوُا فيسَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحوُنَ»(9)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، تقواى الهى را پيشه سازيد و براى رسيدن به مقامقرب او، وسيله آماده كنيد و در راه او كوشش نمائيد، شايد شما رستگار شويد.
ما با توسّل به اهلبيتعليهم السلام از عالم غيب استمداد مىطلبيم و عنايات آنبزرگواران را به سوى خود جلب مىكنيم.
توسّل در ميان ادعيه و زيارات
نتائج بسيارى كه مردم از توسّل به اهل بيت عصمتعليهم السلام ديدهاند، به حدّىاست كه قابل ترديد نيست. همه دوستان خاندان وحى، يا مشكلات خود را براثر توسّل به آن بزرگواران حلّ كردهاند، ي
ا شاهد و آگاه از برآورده شدن حاجتديگران بودهاند. آن هم مشكلاتى كه از نظر عقلِ محدود ما، امكان برطرفشدن آنها نبوده است.
به خاطر اهميّتى كه توسل به اهل بيتعليهم السلام دارد؛ نه تنها در قرآن كريم وروايات گهربار خاندان وحى به آن امر فرمودهاند؛ بلكه در ضمن دعاها وزيارات، ما را به سوى توسل فرا خوانده و راهنمايى فرمودهاند. اكنون به ذكردو نمونه اكتفا مىكنيم:
1- در زيارت امام حسينعليه السلام عرض مىكنيم:
اَتَوَسَّلُ إِلى اللَّهِ بِكَ في جَميعِ حَوائِجي مِنْ أَمْرِ آخِرَتي وَدُنْيايَوَبِكَ يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلوُنَ إِلَى اللَّهِ في حَوائِجِهِمْ.(10)
من در جميع حاجتهايم، چه نيازهاى اخروى و چه دنيوى، به وسيله شمامتوسل به درگاه خداوند مىشوم و همه آنانى كه متوسل به دربار خداوند درحوائج خود هستند، بوسيله شما توسل مىجويند.
توسل به امام حسينعليه السلام، گريه و عزادارى براى آن حضرت بابى استمفتوح براى همه مردم؛ حتى آلودگان و گنهكاران. هر كس از رفتار و كردارخود شرمسار است، مىتواند به سوى امام حسينعليه السلام روى آورد كه آنحضرت بخشنده همه گنهكارانند. يقين داشته باشيد آن بزرگوار مظلوم از همهبيچارگان دستگيرى مىكنند.
2- در دعاى روز عرفه مىخوانيد:
… اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِيّكَ صلى الله عليه وآله وسلم وَ آلِهِ الطَّاهِرينَ وَاَتَوَسَّلُ إِلَيْكَبِالْأَئِمَّةِ الَّذينَ اِخْتَرْتَهُمْ لِسِرِّكَ وَاطَّلَعْتَهُمْ عَلى وَحْيِك.(11)
خداوندا به حقّ پيغمبرت حضرت محمدّصلى الله عليه وآله وسلم و آل پاك او سئوال مى كنم ازتو، و متوسّل به تو مىشوم بوسيله امامانى كه آنان را براى سرّ خود انتخابكردى و آنان را به وحى خود آگاه ساختى…
شيفتگان مكتب اهل بيتعليهم السلام نه تنها وجود آن بزرگواران را وسيله و شفيعخود به درگاه خداوند متعال ق
رار مىدهند و در توسّلات از توجّهات و عناياتاهلبيتعليهم السلام بهره مىبرند، بلكه به اسم آن بزرگواران نيز متوسل شده و نامشريف آنان را نيز وسيله تقرّب به خداوند مىدانند.
در زيارت امام رضاعليه السلام مىخوانيم:
اَلسَّلامُ عَلى مَنْ أَسْمائُهُمْ وَسيلَةُالسَّائِلينَ وَهَياكِلُهُمْ أَمانُالْمَخْلوُقينَوَحُجَجُهُمْ اِبْطالُ شُبَهِ الْمُلْحِدين…(12)
سلام بر آنان كه اسمائشان وسيله سئوال كنندگان است و پيكره آنان براىمخلوقين امان است و استدلال آنان باطل كننده شبهههاى ملحدين است.
بنابر اين نام آن بزرگواران منشأ تقرّب و وسيله قبولى و پذيرفته شدن دردربار پروردگار متعال مىباشد. به اين جهت دوستان اين خاندان در مجالسخود كه به ياد اهل بيتعليهم السلام تشكيل مىدهند، به ذكر نام آنان پرداخته و با تكرارآن، قلب خود را جلا مىبخشند.
بزرگان ما نه تنها از نام آن بزرگواران بهره مند مىشوند، بلكه به تربتِ درگاهآنان نيز تبرّك جسته و دردهاى خود را مداوا مىكنند.
مرحوم محدّث قمى مىنويسد: مرحوم سيد نعمةاللَّه جزائرى در اوايلتحصيل بر اثر فقر و احتياج قادر نبود براى مطالعه چراغ روشن كند؛ از اينجهت از نور ماه استفاده مىكرد. بر اثر كثرت مطالعه در مهتاب، چشمانشضعيف شد. به خاطر نور چشم خود، تربت مقدسه امام حسينعليه السلام وخاكحرمهاى امامان عراق را به چشم خود مىماليد و از بركت آنها نور چشمش زياد مى شد.
آن گاه مىنويسد: من نيز هر گاه چشمم به خاطر زياد نوشتن ضعف پيدامىكند، از خاك حرمهاى ائمه اطهارعليهم السلام استفاده مىكنم و گاهى احاديث واخبار اهلبيتعليهم السلام را به چشمانم مىمالم. بحمداللَّه چشمانم در نهايت روشنىاست و اميدوارم انشاءاللَّه در دنيا و آخرت چشمم به بركات ايشان روشن باشد.(13)
ادامه دارد…
www.sibtayn.com