همه ساله میلیونها بیماری که برای درمان بیماری شان در بیمارستانها بستری میگردند، به عفونتهای باکتریایی موجود در این اماکن آلوده میشوند. این عفونتها که به یکی از مشکلات لاینحل بخش درمان در سراسر دنیا تبدیل شده است، هزینههای زیادی را نیز بر دوش بیماران تحمیل میکند. از سوی دیگر، ابرشرکتهای داروسازی نیز تمایل چندانی به تولید داروهای مناسب جهت درمان این عفونتها ندارند. نویسنده در پایان با یادآوری این حقیقت که تجویز آنتیبیوتیک بیشتر، تنها به مقاومتتر شدن این باکتریها منجر خواهد شد، خواهان شفافیت بیشتر در مورد ابعاد این آسیبها، آموزش کادر بیمارستانها و مجازات متخلفان گردیده است.
هنگامی که بیتسی مک کوگیمعاون سابق فرماندار نیویورک، در روزنامهها خبر مرگ یک مرد جوان به دلیل ابتلا به عفونتهای بیمارستانی را شنید، به سرعت سوار خودرویش شد و پس از 40 مایل رانندگی، به منزل مادر آن جوان رفت تا وی را تسلی دهد. برادر مور ساکن منطقه واشنگتن ویل، هنگام بستری شدن در بیمارستان، از ترومای مغزی رنج میبرد، اما این بیماری علت مرگ وی نبود. زیرا هنگامی که وی در حال بهبودی بود، یک بیماری دیگر که به دلیل حمله میکروبهای ساکن در بیمارستان به وجود میآید، جان وی را گرفت. این بیماری که به «سوپر باگز» موسوم است، این جوان 28 ساله را به کام مرگ کشانید.
خان
م مک کوگی با اشاره به اقدامات پنج سال قبلش در زمینه انجام اصلاحات در صنعت بیمارستانهای آمریکا میگوید: «در آن موقع، من دریافته بودم که زمان انجام یک اقدام عملی در راستای بهبود این شرایط، فراهم آمده است.» لذا وی کمیته غیرانتفاعی کاهش مرگهای ناشی از عفونتهای بیمارستانی (RID) را بنیان نهاد تا نسبت به عوامل انتقال باکتریهای عفونتزا از طریق تختهای بیمارستانی، گوشیهای معاینه پزشکان و حتی دستکشهای کارگران بیمارستانها، آموزشهای لازم را ارائه کند. البته اقدامات وی در جهت مبارزه با بیماریهای شناخته شدهای نظیر آنفولانزای پرندگان و یا باکتری ایکولی نیست، اما مطمئناً فعالیت در این بخش، بسیار مشکل و پیچیده است؛ هرچند خانم مک کوگی از ابتدا به ویژگیهای آن دقیقاً واقف بود. وی از سالهای ابتدایی دهه 90 میلادی، مدیریت یک کمیته فکری بنیان نهاده شده از سوی جمهوری خواهان را برعهده داشت و به عنوان یک کارشناس مسایل حوزه پزشکی و درمانی شناخته میشد. هرچند بعدها وی به مواضعی دموکراتیکگرایانه روی آورد ولی به هرحال، وی به شدت از مواضعش در این مبارزه دفاع میکند.
آنچه امروزه به معضل عفونتهای بیمارستانی اهمیت دوچندانی میبخشد، این است که این مشکل، یکی از فراگیرترین معضلات موجود در مؤسسات پزشکی و درمانی ایالات متحده به شمار میرود. بیماران ما ممکن است به دلیل بیماریهایی نظیر جراحی زانو یا سرطان بستری گردند، اما به انواع عفونتهای گسترده و مرگبار موجود مبتلا شوند. بدین ترتیب، خانم مک کوگی در راه افشای یکی از بزرگترین موضوعات چالشبرانگیز و کثیف دنیای امروز، گام برداشته است.
امروزه ثابت شده است که بیشترین عفونتها از طریق لمس کردن منتقل میشوند. لذا مدیران این کمیته به انجام سمینارهای آموزشی در بیمارستانها روی آوردهاند. این مدیران اعلام نمودهاند که همه روزه نامههایی را از سوی بیماران مبتلا به این عفونتها دریافت میکنن
د که به دلیل فقدان داروهایی مؤثر برای کنترل این عفونتها، در معرض مرگ قرار گرفتهاند. این افراد پس از ابتلا به این بیماری جدید، دست به شکایات مختلفی میزنند، اما به زودی درمییابند که هیچ کس به حرفهایشان گوش نمیدهد.
از سوی دیگر، مرکز پیش گیری و کنترل بیماریها (DCP)، اعلام نموده که عفونتهای بیمارستانی یکی از مسایل مهم موجود در بخش درمان و سلامت ایالات متحده است. این مرکز پیشبینی میکند که همه ساله 2 میلیون نفر از شهروندان آمریکایی به این عفونتها مبتلا میگردند و در نهایت، 000/20 نفر هم به همین دلیل جان خود را از دست میدهند. البته سایر پیشبینیها نشان میدهد که آمار مرگهای سالانه ناشی از عفونتهای بیمارستانی، به بیش از 000/100 نفر بالغ میشود. هرچند 90 % این بیماریها قابل پیش گیری هستند.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که به دلیل محرمانه نگاه داشتن این مسئله، آسیبهای آن بسیار زیاد شده است؛ لذا نیاز به آموزشهای عمومی دراین زمینه، به شدت احساس میشود. به عنوان مثال، یکی از بیمارستانها قبل از ترخیص بیماران، آنان را قرنطینه میکند تا از عدم ابتلا به انواع عفونتهای بیمارستانی، اطمینان یابند. همچنین از بیماران هم خواسته میشود که به کادر بیمارستانها در مورد تعویض دستکشها و شستن دستهایشان تذکر دهند. نکته قابل توجه دیگر این است که ابرشرکتهای داروسازی، علیرغم اشراف بر وجود این مشکل، از ساخت آنتیبیوتیکهای مؤثر جهت مقابله
با آن سرباز میزنند.
برای مقابله مؤثرتر با این مشکل، چه راهکارهایی دیگری باید ارائه شود؟
خانم مک کوگی معتقد است که باید همانطور که در مورد رستورانها، همه ماهه لیستی از امتیازات تعلق گرفته به آنها اعلام میگردد، این کار در رابطه با بیمارستانها نیز در جهت معرفی درصد ابتلای بیماران به این عفونتها انجام گیرد. چرا که بیماران حق دارند، از حق انتخاب یک بیمارستان مطمئنتر برخوردار باشند. در ماه نوامبر، ایالت پنسیلوانیا لیستی از تعداد عفونتهای بیمارستانی گزارش شده در 168 مرکز درمانی خود را برای اولین بار در آمریکا گزارش نمود. آمار آنها در مجموع حاکی از ابتلای 19154 نفر به این عفونتهای بیمارستانی در سال 2005 میلادی بود. این افراد به طور میانگین 21 روز به همین دلیل مجبور به بستری در مراکز درمانی شدهاند؛ در حالی که سایر بیماران، به طور میانگین، تنها 5 روز بستری میگردند.
از سوی دیگر، سه مطالعه اخیر صورت گرفته در ژورنال «کیفیت درمان آمریکا»،(AJMQ) نشاندهنده این مطلب است که بیمارستانها در این زمینه، عملکرد مناسبی نداشتهاند. زیرا علیرغم اینکه برای سالها چنین فرض میشد که ابتلای بیماران ضعیف به انواع عفونتهای بیمارستانی اجتنابناپذیر میباشد، مطالعات اخیر نشان داده که تن دادن بیمارستانها و مراکز درمانی به چند اصل ساده بهداشتی، میتواند نرخ ابتلا به این عفونتها را تا حد زیادی کاهش دهد. به علاوه، اتکای صرف به تجویز آنتیبیوتیک به بیماران مبتلا به این بیماریها، تنها به مقاومتر شدن میکروبهای ناقل و افزایش سرعت تکثیرشان میانجامد.
در پایان باید خاطرنشان نمود که دکتر ادوارد چاپنیک مدیر بخش بیماریهای عفونی مرکز پزشکی «مایموندیس» بروکلین معتقد است که علیرغم وجود یک اجماع عمومی در راستای مبارزه با این عفونتها، هنوز هم به دلیل فقدان قوانین بازدارنده مناسب در زمینه مجازات بیمارستانها،
ما شاهد گسترش این عفونتها هستیم.
منبع: ماهنامه سیاحت غرب / شماره 54، دی
به نقل از: www.MSMagazine.com
نویسنده : دلیتا ریکس
http://bashgah.net