قطره ای از دریای نهج البلاغه

بنا بر نظریه شارحان نهج‏البلاغه این خطبه در روز عید فطر از طرف امیرالمومنین(ع) ایراد گردیده و بعضی از آنها برآنند که چون این خطبه در روز عید فطر ایراد شده، طولانی بوده اما مرحوم سیدرضی که خطبه‏های حضرت امیرالمومنین(ع) را جمع‏آوری کرده نتوانسته است تمام قسمتهای این خطبه را به دست بیاورد و در مقدمه این کتاب گفتیم که مرحوم سیدرضی مردی امین بود و خطبه را به همان شکل که در کتابها نوشته بودند اقتباس و ثبت می‏کرد بدون هیچ نوع مداخله از لحاظ تدوین خطبه‏ها.

«خدایی را حمد می‏کنم که هیچ موجودی از مرحمت او ناامید نمی‏باشد و هیچ آفریده‏ای از نعمت او بی‏بهره نمی‏ماند و هیچ یک از آفریدگان از غفران و بخشایش او، بی‏نصیب نمی‏شوند.

او چنان خدایی است که هر کس بندگی او را بکند هرگز از بندگی پشیمان نمی‏گردد و درصدد بر نمی‏آید که از عبودیت استنکاف کند.

خدایی که آن قدر دارای رحمت است که هرگز روزی نمی‏آید که آن رحمت قطع شود و خوان کرم و احسانش آن قدر گسترده و غنی است که هرگز نعمتهای او که نصیب آفریدگان می‏شود کاهش نمی‏یابد.

و اما دنیا سرایی است که سرنوشت نهایی آن در فنا یافتن است و اهل دنیا چه بخواهند چه نخواهند باید از آن رحیل کنند و بروند.

دنیا ظاهری دارای آب و رنگ و فریبنده دارد و در ذائقه شیرین می‏نماید و همین که می‏بیند که طالب او هستند با شتاب به سوی آن که خواهان وی می‏باشد، می‏رود که محبت خود را در قلب او جا بدهد.

شما از این دنیا که دارای این خصوصیات است، با بهترین توشه‏ای که می‏توانید به دست بیاورید کوچ کنید و آگاه باشید که در این دنیا، درصدد برنیایید بیش از آنچه مورد احتیاج شما است به دست بیاورید و از دنیا فقط آنچه بخواهید که شما را به درستی به سوی سرمنزل مقصود راهنمایی می‏نماید.»