اهمیت اسلام به سلامت جسم/5

اسلام گوشت را جزء غذاى انسان مى داند. ولى همان اندازه كه براى آن ارزش اهميت قائل است زياد خوردن آنرا تجويز نمى كند. بلكه زياد خوردن گوشت را مكروه و ناپسند مى داند.

آب

بهترين چيزى كه مى‌توان در تعريف آب نوشت اين است كه بگوئيم آب مايه حيات است.

آب خالص از نظر شيميائى از 33 جسم مختلف درست شده است.

در حقيقت آب براى ما آنقدر لازم است و اهميت دارد كه اهميت آن مثل وجود آن براى حيواناتى است كه در آب زندگى مى كنند.

ما درباره ماهيان و گياهان دريايى فكر مى‌كنيم كه داراى دستگاه‌هايى هستند كه در آب زندگى مى كنند و محال است بتوانند در هوا زنده بمانند، ما اعتقاد داريم كه موجود خاكى هستيم و نمى توانيم در زير سطح آب زندگى كنيم. ولى فراموش كرده ايم كه زير پوست بدن خود ما هم موجودات آبى هستند.

ميليونها و ميليارها سلولهاى بدن ما در يك دنياى مايعاتى متغير زندگى مى كنند كه بوسيله دستگاههاى خود كار بطور معجزه آسايى خون و آب بدن ما كنترل و مرتب مى شوند.

با آنكه آب حدود 70 درصد از بدن و وجود ما را تشكيل مى دهد شگفت آور نيست كه آب نه تنها براى ما لازم است بلكه ما مى توانيم از آن لذتهاى بى شمارى را بر گيريم.

در قرآن مجيد آب مايه اصلى حيات و خلفت معرفى شده است.

(و جعلنا من الماء كل شىء حى)

هر چيز زنده را از آب آفريديم.

آب نه تنها نقش حيات را دارد بلكه براى بسيار از امراض دارويى شفا بخض است.

ما نمى‌توانيم چه خاصيتى در آب هست كه تاثيرى قطعى بر بيماران، اشخاص و حتى اشخاص سالم و تندرست دارد. اما (پر كنايپ) مكرر تصديق كرده است كه آب داراى يك قدرت شفا بخش خيلى نيرومندى مى باشد و او يقين دارد كه هزاران اشخاصيكه در چشمه كوچكش به (وريس هوفن) در (باوير) رفته‌اند و مى‌روند نتايج عجيب و قابل تحسينى بدست مى آورند.

گذشته از نتايج نيكويى كه آب به بيماران مى بخشد ديناى آب همچنين دينايى پر از نشاط و شادى است كه در دسترس همه مى باشد و همه مى توانند و از آن بهره ببرند. قواى طبيعى كه در آب وجود دارد هنوز بطور كامل مورد مطالعه و تحقيق قرار نگرفته است، در سال 1893
(سيمون باروخ) اولين كتاب اصلى خود را درباره اين موضوع چاپ كرده و انتشار داد كه عنوان كتاب (موارد استعمال آب در طب جديد) بود و در سال 1920 كتاب كوچك ديگرى در اين باره بنام (ملخص معالجه با آب) انتشار داد.

از مطالعه اين كتاب به وضوح نتيجه گرفته مى شود كه آب يك عنصر قوى و مهمى در حيات و زندگى ما است و در اين مورد (سيمون باروخ) ليستى از خواص آب تهيه كرده است. بعقيده سيمون با روخ آب داراى خواص زير است.

1 – مقوى است 2 – مسكن درد است 3 – نيرو بخش است 4 – مدر است 5 – معرق است 6 – مهوع است 7 – مسهل است 8 – براى نگهدارى منا بوليسم مفيد است 9 – ضد عفونى كننده است 10 – قاطع تب است 11 – خواب آور است 12 – خاصيت بيحس كردن موضعى دارد)

اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام ميفرمايد:

آب سرد حرارت بدن را مى كاهد، و تب را از بين مى برد.

(الماء البارد يطفى ء الحرارة و يصيب به على المحموم)

در كلام ديگر فرموده است:

(الماء البارد و الماء المغلى ينفع من كل شى ء و لا يضر من شى)

آب سرد و آبهاى جوشيده هيچگونه ضررى ندارند، بعلاوه داراى منافعى نيز هستند.

پزشكان امروز پاهاى تب دار را با آب سر مى شويند و بدينوسيله از شدت حرارت مى كاهند و نيز در مواردى كه اسهال شيوع يافته باشد بهترين راه دچار نشدن به اين بيمارى مخصوصا در كودكان خردسال جوشاندن آب و سپس خوردن آن است.

آبتنى و شنا

خاصيت آب را نمى توان منحصر به آشاميدن كرد، يكى از جنبه هاى شفا بخشى آب، آب تنى و بهتر از آن شناورى است.

شايد خود شما شاهد اين تجربه توام با لذت بوده‌ايد و اگر نبوده ايد از اين به بعد امتحان كنيد.

هرگاه خيلى خسته مى شويد و توانايى كار نداريد، آبتنى كنيد، يا لااقل دوش بگيريد با اين عمل خواهيد كه انرژى از دست رفته را باز خواهيد يافت و حالت نشاط و طرب فوق العاده اى در خودتان احساس خواهيد كرد.

كسى كه شناورى را بلد باشد مى داند كه از لذتهاى اين جهان شناورى و گردش در ميان امواج آبها است شنا در ميان چشمه هايى كه آب نقره گون دارند و از تميزى و صافى برق مى زنند مانند دور شدن از دنياى خاكى و زندگى و زندگى نمودن در دنياى ديگرى كه پر از لطافت و پاكيزگى است، مى باشد. آب سرد، مقواى اعصاب كوفته است، و شنا، مخصوصا در آب سرد، خود مقوى ديگرى است زيرا بواسطه حركات دست و پا تنفس عميقى كه در تواءم با لذت و نشاط است اعصاب و عضلات تمديد نيرو مى كنند.

كسى كه در فصل تابستان در ميان چشمه ها و آبهاى سرد شنا مى‌كند، و بعدا از حرارت و نور خورشيد فروزان بهره‌مند مى شود بدنش در مقابل تغيير هوا بيمه مى شود و به اين زوديها از گرما و سرما متأثر نمى‌گردد بلكه يك نوع مصونيت پيدا مى كند كه در فصل زمستان از سرما خوردگيهاى پى در پى راحت و آسوده است.

باز هم بگويم: لذت واقعى، لذت بدون زيان، لذتى كه خدا براى بنده اش آفريده و خلاصه بهترين تفريحات سالم، شناورى ميان آب تميز، در زير نور خورشيد است.

امام ششم عليه السلام مى فرمايد:

(لوانى عندكم لا تيت الفرات كل يوم فاغتسلت)

اگر من پيش شما (عراق) مى بودم هر روز در آب فرات آبتنى مى‌كردم.

(هيچ چيز در دنيا نه تنها براى بيماران بلكه همچنين براى اشخاص سالم و تندرست بهتر از عادت دادن و لذت بردن بدن از آب نيست مخصوصا وقتى بدن، عمل مهيج و محرك نوازش آب و آفتابى را بخورد بپذيرد بتجربه رسيده كه آب، اعصاب زير پوست را تحريك مى كند و از اين ميان اعضاء داخلى بدن تقويت مى يابد)

تذكر اين نكته ضرورى است:

معناى گفته بالا اين نيست كه انسان براى شنا در محيطهاى آلوده و كثيف حاضر شود و از اين راه واقعيت سوء استفاده نمايد بلكه آن داراى گناه است و بايد دورى گزيد و شنا در آب داراى منافعى است كه بايد در محيطهاى غير گناه انجام داد.< /SPAN>

آب زياد ننوشيد

گفتيم آب يك ماده حياتى و با ارزش است، ولى زياده روى در نوشيدن آن جايز نيست.

امام صادق عليه‌السلام در اين باره مى فرمايد:

لو ان الناس اقلوا من شرب الماء لا ستقامت ابدانهم (147)اگر مردم آب كمترى بياشامند بدنهاى آنها محكمتر و قويتر مى‌شود.

بدن ما خود درك مى كند چه وقت تشنه است و من معتقدم بدن بهتر از ما ميداند چه موقع بايد آب بنوشيم !

تحقيقاً وقتى ما در جاهاى گرم هستيم يا در اقاليمى سكونت داريم كه زياد عرق مى كنيم آب بيشترى مى نوشيم اما اين طبيعت جسم انسان است كه خواهد گفت ما احتياج بيشترى به آب داريم يا نه.

چگونه آب بياشاميم؟

و اين جالب است كه اسلام حتى در مورد چگونگى آشاميدن آب نيز ما را راهنمايى فرموده است و اين دستورها را داده است:

1 – آب را به صورت مكيدن بياشاميم چنانكه رسول اكرم فرموده:

(اذا شربتم الماء فاشربوه مصا و لا تشربوه عبا؛ فان العب يورث الكباد)

وقتى آب مى آشاميد آهسته آهسته بياشاميد زيرا آشاميدن آن با سرعت موجب بيماري (كباد
) است (كباد معناى درد و ناراحتى كبد است.

و درباره اينكه آيا آب را يك مرتبه و يا چند مرتبه بايد آشاميد از اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام رسيده است:

(تفقدت رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم غير مرة و هو اذا شرب الماء تنفس ثلايا مع كال واحد منهن تسمية اذا شرب و حمد اذا قطع)

بارها ناظر پيامبر گرامي اسلام بودم، آنحضرت هر گاه آب مى آشاميد، سه مرتبه در بين آشاميدن نفس مى كشيد و در هر مرتبه كه مى خواست شروع به آشاميدن كنند بنام خدا شروع مى كردند و بعد از نفس كشدين الحمدلله مى گفتند.

2 – به داخل خوردنيها و ظرفها ندميم اگر غذا گرم است بگذاريم خنك شود و اگر خنك است باز طورى بخوريم و بياشاميم كه نفس ما به آب و غذا نرسد.

(كان صل الله عليه و آله لا يتنفس فى الاناء اذا شرب فاذا اراد ان يتنفس ابعد الاناء عن فيه حتى يتنفس)

رسول اكرم صل الله عليه و آله وقتى كه آب مى‌آشاميدند در آن آب فوت نمى ‌كردند. و هرگاه مى خواستند نفس تازه كنند ظرف را از نزديك دهان دور مى كردند و سپس نفس مى كشيدند.

شش‌هاي بدن ما اكسيژن را گرفته و دي اكسيد كربن پس مي‌دهند. در صورت دميدن به آب يا غذا دي‌اكسيدكربن به داخل معده رفته و باعث از بين رفتن املاح مي‌شود.

3 – آشاميدن آب از ظرف شكسته و از جاى شكستگى و محل دستگيره ظرف، نهى شده است چنانكه امام باقر عليه السلام فرموده:

(ان لا يشرب من عند عروته و لا من كسر ان كان فيه)

از كناره دستگيره ظرف و جاى شكستگى آن آب نبايد آشاميد.

در روايت ديگر چنين وارد شده است:

(فانه مجلس الشيطان)

زيرا آنجا محل شيطان است.

منظور از شيطان انواع ميكروب باشد. بنابراين بايد آب را از ظرفهاى بزرگ مانند كوزه و امثال آن داخل ظرف كوچكى ريخت و آشاميد.

4 – در بين غذا آب نياشاميم

امام هشتم مى فرمايد:

(و من اراد ان لا يوذيه معدته فلا يشرب بين طعامه ماء حتى يفرغ و من فعل ذك رطب بدنه؛ و ضعف معدته، و لم ياخذ العروف قوة الطعام)

هر كس مايل است معده اش او را آزار و اذيتى نرساند بايستى بين غذايش آب نياشامد تا آنكه از غذا فارغ شود كسى كه در بين غذا آب بياشامد بدنش مرطوب و معده‌اش ضعيف مى‌شود و رگها و نيرو و انرژى غذا را جذب نمى‌كنند.

از دير باز نان به عنوان غذاي اصلي بوده و هست البته با پيشرفت تكنولوژي با گندم فرآورده‌هايي از گندم مانند ماكاروني، انواع نان مثل سنگك – تافتون – بربري و لواش، خمير پيتزا، لازانيا، انواع شيريني، كيك، كلوچه، نان‌هاي باگت، نان ساندويچي و غيره تهيه مي‌شود، متأسفانه امروزه تمام اين فرآورده‌ها از آرد بدون سبوس تهيه مي‌شود، در اين مقاله فرق بين نان سفيد و نان سياه «نان سبوس‌دار» را تا حدودي خدمت شما عرضه مي‌داريم و قضاوت را بر عهده شما مي‌گذاريم.

منبع: اسلام پزشك بدون دارو

www.taha-teb.com