حکمت 26_مدارا کردن با بیماری
و قال(ع): اِمْشِ بِدَائِكَ مَا مَشَى بِكَ
واژگان مهم:
اِمشِ: راه بیا، همراه شو، بساز
دَائِكَ: درد تو، دردت
مَا مَشَى: مادامی که راه میآید
ترجمه:
با بیماریات همراهی کن و بساز، مادامی که با تو همراهی میکند.
چکیده مفاهیم:
این حکمت در صدد بیان این مطلب است که بیمار نباید در برابر بیماری زود از پا بیفتد و عجز از خود نشان دهد و مادامی که درد و مرض با او همراه است، باید مقاومت بورزد؛ چرا که احساس ناتوانی انسان را ناتوانتر مینماید و در بستر بیماری میاندازد.
نکتــــــه‌ها:
1- آدمی پیوسته در معرض بیماریهای مختلف است، یعنی از سرما گرفته تا گرما، از رطوبت تا خشکی و دیگر عوارض طبیعی تأثیرپذیر میباشد، در عین حال خدای سبحان تواناییهای لازم را برای مقابله با بیماریها به وی داده است به گونه ای که با مقاومت،
تدبیر شایسته و بهرهوری مناسب از امکانات طبیعی میتواند بر درد و مرض غالب آید و بدن را در مسیر سلامت و عافیت قرار دهد.
وابستگی بیش از حد به دکتر و دارو، آسیبپذیری آدمی را افزایش میدهد و استفاده نابهجا از داروهای شیمیایی، مصونیت طبیعی بدن را تهدید کرده و سیستم دفاعی بدن را از کار میاندازد.
روشن است که مفهوم این سخن این نیست که انسان با طبیب ودارو، خود را معالجه نکند بلکه معنایش آن است که در مراجعه به طبیب و استفاده از داروها که معمولا آثار زیانبار دیگری دارد عجله نکند.
2- برخی به جای اینکه بیماری خود را در انظار کوچک جلوه دهند و یا بپوشانند، با کمترین بیماری، ناراحتی و درد کوچک خود را با آه و ناله اظهار میکنند؛ حتی برای جلب توجه دیگران و با وجود سلامتی کامل، از اینکه دیگران را به پرستاری خود وا دارند،
ابایی ندارند. پس اگر تظاهر به بیماری عمل ناپسند باشد، این کار بسیار ناشایسته و نکوهیده تر است.
3- بعضی از شارحان نهج البلاغه، میگویند ممکن است جهت گیری حضرت در بیان این حکمت بار عرفانی نیز داشته، و مقصود حضرت(ع)، رضامندی و خشنودی پروردگار در این گونه مواقع بوده است.
همانطور که پیامبر فرمود: «مِن کُنوزِ البِرّ کتمانُ الصدقة، و المرضِ المصیبة» از گنجهای با ارزش، پنهان داشتن صدقه، پوشیده داشتن بیماری و مصیبت است که مراتب معرفتی بنده را نشان میدهد و مقام رضا و شادمانی او را از پسند حضرت جانان میرساند.
پیـــــــام‌ها:
1- اگر به بیماری یا دردی دچار شدیم، باید با آن سازگاری نشان دهیم؛ چرا که اگر بیتابی کنیم و احساس نارضایتی را تشدید کنیم، از درد خود که نمیکاهیم، بلکه تنها دردی هم بر دردها افزون میکنیم.
2- اگر بیمار شدیم، باید به صورت صحیح از دارو و درمان بهره بگیریم؛ زیرا اکثر داروهای موجود اگر از جهتی مفید واقع شوند، از جهاتی دیگر زیان بخش هستند.
امام(ع) در نامه 30 نهج البلاغه در همین زمینه فرمود: «رُبَّما کان الدواءُ داءً» چه بسا دارویی که خود درد است، بلکه درد می آفریند و سلامتی را از جهت دیگر مورد تهدید قرار میدهد.
لطـــــــــــــــائف:
میگویند هنگامی که امام خمینی؟ره؟ بیمار میشد، آن را ابراز نمیکرد و اگر نزدیکان او قصد داشتند، زیر بغل وی را بگیرند، ایشان مانع میشد و تا آنجا که ممکن بود خودش بر سرپا میایستاد و کارهای خود را به دیگران واگذار نمی کرد.
***
تا که دردت ز پا نیندازد تو به همراه او بساز و برو
خودآزمایی:
1. چه مطلب مهمی از این حکمت فهمیده می شود؟
2. بی تابی و نارضایتی هنگام بیماری چه اثری را به همراه خواهد داشت؟
صفحه اصلی – موسسه قرآن و نهج البلاغه
کانال جامع دو نور در ایتا:
https://eitaa.com/twonoor
کانال جامع دو نور در تلگرام:
https://t.me/twonoor
