مصطفی لعل شاطری: بی شک اگر به شیوه ی زندگانی اجتماعی، عبادی و اخلاقی محقق جلیل القدر، مرحوم شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان بنگریم، می بینیم که آن دانای پارسا چگونه در برابر تمنیات هوای نفس مقاومت می کرده است و به حق صفت «مجاهد نستوه و خستگی ناپذیر» شایسته ایشان است.
مرحوم شیخ عباس قمی معروف به محدث قمی، در سال 1294 ﻫ.ق در شهر مقدس قم متولد گردید و دوران کودکی و نوجوانی اش را در زادگاهش گذراند. از همان دوران کودکی آثار نبوغ در چهره ی ایشان نمایان بود. وی علوم رایج حوزه های علمیه را نزد اساتید و بزرگانی چون آیت الله آقا شیخ ابوالقاسم قمی، آیت الل
ه حاج آقا احمد طباطبایی و آیت الله ارباب قمی سپری نمود و برای کسب معرفت بیشتر و ادامه تحصیل راهی نجف اشرف گردید تا روح عطشناک خود را سیراب گرداند.
مرحوم حاج شیخ عباس قمی پس از ورود به حوزه ی علمیه نجف، در حلقه اساتید و بزرگان آن دوره شرکت جست، اما علاقه ی وی به علم حدیث باعث شد که به تحقیق و تفحص بیشتر در این علم بپردازد و حاصل آن 62 اثر گرانبهای قلمی گردید که همه ی آن ها از اعتبار بی شماری برخوردارند و از آن جمله است؛ سفینه البحار، منتهی الآمال، مفاتیح الجنان، تتمه المنتهی، بیت الحزان.
تاثیر شیر پاک
مرحوم شیخ عباس قمی همواره یکی از عمده ترین دلایل موفقیت خود را مراقبات مادرش می دانست که درباره اش نوشته اند: بانویی پارسا و با خدا بود و می کوشید که حتی الامکان نوزاد خود را با وضو شیر دهد و خود شیخ عباس نیز بسیار بر این امر تاکید می نمود.
نمی دانم فردای قیامت چگونه جواب دهم
درباره ی زهد شیخ عباس قمی نوشته اند: به سبب اعتقاد عمیق ایشان به مفاد این حدیث که «در حلال دنیا حساب است و در حرام آن عقاب» از پذیرش کمک های مالی ای که برای صرف معاش به ایشان پیشنهاد می شد، امتناع می نمودند و می فرمودند:
نمی دانم فردای قیامت چگونه جواب خدا و امام زمان (عج) را بدهم، گردنم نازک و بدنم ضعیف است و طاقت جواب خدا را در قیامت ندارم.
و همچنین ایشان از سهم مبارک امام استفاده نمی نمودند و می گفتند: من اهلیت استفاده از آن را ندارم.
نجات دهنده ی مساجد از خرابی و غربت
در حالات زندگی ایشان آمده است که شیخ عباس مساجدی که به سبب فرسودگی و بی رغبتی مردم تعطیل می شد را مورد توجه خود قرار می دادند و نمازهای خود را در آنجا می خواندند تا مسجد از لحاظ حضور مومنان نمازگزار در آن، رونق می گرفت و بانی ای برای تجدیدبنا و تعمیر مسجد پیدا می شد و آن گاه آن جا را ترک می کردند و با این روش آن مسجد را از خرابی و غربت درمی آوردند و در حقیقت به یک امر مهم دین می پرداختند که از شئون متولیان دین و فقیهان آگاه است که آن جناب نیز از فقیهان بزرگ و از محدثان معتبر و جامع فضایل اخلاقی و دینی بودند.
اگر غیر این باشد انگشتانم را قطع می کنم!
مرحوم قمی سرتاسر عمر خود را در انتخاب و ضبط احادیث ائمه اطهار (ع) گذرانده بود و از این رو فرزند بزرگوار ایشان می نویسد: محدث قمی بر اثر کثرت عبادت و تالیف کتب، مریض شد و درمان پزشکان نیز موثر واقع نشد. یک روز در حالی که پدرم از شدت درد می نالید
به مادر گفت تا قدری آب در قوری بریزید و با ظرفی برایم بیاورید و آن را آوردند. سپس فرمودند مرا بلند کنید. زیر بغلشان را گرفتند و ایشان نشستند. پس فرمود: پنجاه سال است با انگشتانم قال رسول الله و قال الصادق و قال الباقر (ع) نوشته ام. پس باید در آن اثر معنوی باشد و اگر غیر از این باشد این انگشتان به درد قطع کردن می خورند. آن گاه انگشتان خود را روی ظرف گرفتند و از قوری بر روی آن ها آب ریختند. سپس مقداری از آب های داخل آن ظرف را نوشیدند و پس از چند ساعت شفای کامل یافتند.
عالم برزخ شیخ عباس
دانشمند بزرگوار، حاج میرزا علی آقا محدث زاده، فرزند برومند مرحوم حاج شیخ عباس قمی در خاطراتش می نویسد: پدرم در کنار مرقد حضرت امیرالمومنین علی (ع) از دنیا رفت و همراه با علمای نجف و عده ی کثیری از مسلمانان ایشان را در کنار مرقد استادشان حاج میرزا حسین نوری به خاک سپرده و به منزل بازگشتیم. پس از آن برای استراحت به بستر رفتم و هنوز لحظاتی نگذشته بود که در عالم رویا پدرم را با انبساط و رهایی ای عجیب زیارت کردم. عرض کردم: پدرجان در چه حالی هستید؟ و ایشان جواب دادند: از لحظه ای که وارد برزخ شده ام تا الان سه بار به محضر مقدس سیدالشهدا (ع)
مشرف گشته و مهمان آن بزرگوار شده ام.
منابع:
1- ربانی، اسدالله. برکات در فواید مراقبات.
2- م.کدخدازاده، ر.عباسی. کرامات شگفت عارفان.
3- زواره، گلی. خوشایند زندگی و ناخوشایند مرگ.
http://www.qudsonline.ir
