روزی ابوحنیفه به حضور امام صادق علیه السلام رسید. امام به او فرمود:
«بگو در آیه‌ی «سیروا فیها لیالی و ایاما آمنین» ـ سبا، 18ـ منظور، کدام زمین است؟»
ابو حنیفه پاسخ داد: «گمان می‌کنم مقصود، سرزمین میان مکه و مدینه است.»
امام صا
دق علیه السلام رو به اصحابش کرد و فرمود: «مگر مردم میان مکه و مدینه غارت نمی‌شوند و امنیت جانی ندارند؟»
اصحاب گفتند: آری.
امام صادق علیه السلام پرسید: «ای ابوحنیفه، بگو در آیه‌ی «و من دخل کان آمنا» ــ آل عمران، 97ــ مقصود، کدام زمین است؟»
ابوحنیفه گفت: «کعبه»
امام علیه السلام فرمود: «با وجودی که حجاج بن یوسف کنار مسجدالحرام منجنیق نصب کرد و ابن زبیر را در کعبه کشت، معتقدی که ابن ز
بیر در آنجا در امان بود؟»
این بار ابوحنیفه ساکت شد و نتوانست پاسخی بگوید.
وقتی ابو حنیفه بیرون رفت، ابوبکر حضرمی به امام عرض کرد: «فدایت گردم! پاسخ این دو پرسش چیست؟»
امام علیه السلام فرمود: «ای ابوبکر، آیه‌ی «سیرو فیها لیالی و آیاما آمنین» درباره‌ی زمان قائم آل محمد است و تفسیر آیه‌ی «و من دخله کان آمناً» این است که هر کس با او بیعت کند و در زمره یاران او در آید، در امان خواهد بود.»
منابع: بحارالانوار، ج 52 ، ص 314 ، حدیث 8
www.emam12.com
