«محمد بن سنان» گوید: «از امام على بن موسىالرضا (علیه السلام) طى نامهاى مسائلى را پرسیدم كه امام آن را پاسخ دادند. از جمله درباره حج چنین نوشتند:
«فلسفه حج ورود در میهمانى خداى بزرگ و طلب رحمت افزونتر و خروج از معاصى و گناهان و توبه از گذشته اعمال و انتخاب راه و روش صحیح براى آینده است. و نیز در سفر حج، اموال خرج مىشود، بدن‌ها به رنج مىافتد و لذات و شهوات نفسانى مهار مىگردند و بدینسان حجگزاران با این عبادت به خداى بزرگ تقرب مىجویند و سر تسلیم و خضوع و ذلت و انكسار در برابر او فرود مىآورند. و در سرما و گرما و در حال آرامش و امنیت و یا بیم و هراس، راه مىپویند و قرب حق را مىجویند.
افزون بر این در این عبادت جمعى، همه مردم سود مىبرند و با رغبت و رهبت به سوى خداى سبحان روى مىآورند. و از آثار دیگر آن، رهایى از قساوت قلب و خساست نفس و نسیان ذكر خدا و نومیدى از خیر و دل بستن به رحمت او و تجدید حقوق و دور نگهداشتن نفس از فساد است. و همه كسانی كه در شرق یا غرب یا در دریا و خشكىاند چه حجگزاران و چه غیر آنها از تاجر و پیلهور، فروشنده و خریدار و كاسب و مستمند بهرهمند مىگردند و در تأمین حوائج ساكنان اطراف و نواحى دیگر سرزمینها كه مىتوانند در موسم گرد آیند مىكوشند. این است كه خداوند مىفرماید: «لیشهدوا منافع لهم.»
منبع: علل الشرائع، صص 405 ـ 404.
www.sibtayn.com
