حكومت امام زمان(ع) بر دلهاست
حجت الاسلام مسعود عالی، کارشناس مسائل دینی، به تبیین رحمت های امام زمان بر شیعیان پرداخت و گفت: براي امام زمان(ع) «رَحْمَةً لِلْعَالَمِين» آمده است. همان چيزي كه براي پيغمبر اكرم است، منتهي با اين ويژگي كه همان خصوصيت پيغمبر و ساير ائمه در دست مبارك امام زمان به فعليت و به كمال ميرسد. گسترش براي همهي جهانيان خواهد بود.
حكومت امام زمان(ع) بر دلهاست. پيغمبر اكرم در يك روايتي فرمود: «يفرح به أهل السماء و الأرض» (دلايل الامامه/ص۲۵۰) آسمانيان و زمينيان با آمدن امام مهدي(ع) خشنود ميشوند. «وَ الطَّيْرُ وَ الْوُحُوشُ وَ الْحِيتَانُ وَ دَوَابُّ الْبَحْر» (بحارالانوار/ج۱۴/ص۱۷) پرندهها، حيوانات وحشي در بيابان و ماهيهاي دريا. يك ارتقاء حيات و يك حيات برتري در زمان او ايجاد ميشود كه شامل حال حتي حيوانات خواهد بود. در يك روايت ديگري هست كه پيغمبر فرمود: «يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ» (بحارالانوار/ج۵۱/ص۱۰۴) همه از او راضي هستند. «حَتَّى يَتَمَنَّى الْأَحْيَاءُ الْأَمْوَات» (بحارالانوار/ج۵۱/ص۱۰۴) تا آنجايي
كه زندگان آرزو ميكنند اي كاش اموات بودند و اين زمان را ميديدند.
در روايات ما هست كه حتي اموات كه از دنيا رفتند، در عالم قبر، در عالم برزخ با آمدن امام زمان و ظهور حضرت وليعصر(ع) يك سرور گستردهاي به آنها دست ميدهد. يعني به تعبير ديگر حتي اين عالم به گونهاي تأثير در مؤمنين آنها هم ميگذارد. اين همان مسألهاي است كه در تعقيبات نمازهاي ماه مبارك رمضان ميگوييم. «اللهم ادخل علي اهل القبور السرور».
روايتي از امام صادق(ع) است. فرمود: گويي ميبينم كه فرزند ما، مهدي ما در كوفه است. «وَ قَدْ لَبِسَ دِرْعَ رَسُولِ اللَّهِ ص» كه زره پيغمبر را پوشيده است، «وَ لَا يَبْقَى مُؤْمِنٌ مَيِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَيْهِ تِلْكَ الْفَرْحَةُ فِي قَبْرِهِ» (بحارالانوار/ج۵۲/ص۳۲۸) هيچ مؤمني نخواهد ماند، مگر آنكه آن سروري كه در زمينيان هست كه در تمام موجودات زميني سرور و خوشي و رضايت خاطري پيدا ميشود، اين سرور در عالم قبر هم بر مؤمنيني كه در عالم قبر هستند وارد ميشود. «وَ ذَلِكَ حَيْثُ يَتَزَاوَرُونَ فِي قُبُورِهِمْ وَ يَتَبَاشَرُونَ بِقِيَامِ الْقَائِم» آن زمان كه اينها در قبر و عالم برزخ همديگر را ملاقات ميكنند و همديگر را بشارت ميدهند كه حضرت مهدي(ع) آمد. اين همان دعاي تعقيبات ماه مبارك رمضان است. در ماه مبارك رمضان بعد از نمازها گفته شده اين دعا را بخوانيد. «اللهم ادخ
ل علي اهل القبور السرور» خدايا بر همه اموات خوشي و سروري قرار بده. امواتي كه مؤمن هستند، آنهايي كه اهل عذاب و جهنم هستند، «اللهم اغن كل فقير» خدايا هر فقيري را غني كن. «اشبع كل جائع» هر گرسنهاي را سير كن. «اللهم اقض دين كل مدين» خدايا قرض هر قرض داري را ادا كن. بعضيها متأسفانه معناي اين دعا را نفهميدند و اشكال كردند. گفتند: اصلاً اين دعا شدني نيست. بيخود ما اين دعا را ميكنيم. مگر امكان دارد كه همهي گرسنگان سير شوند. همهي برهنگان پوشيده شوند. قرض همهي قرضا داران ادا شود. همهي مريضها خوب شوند. دنيا، دنياست و اين چيزها هست. فقر هست، اسارت هست، مريضي هست، قرض هست، مگر آخرت و بهشت باشد كه اين پيدا باشد و الا دنيا، دنياست و چنين چيزي تحقق پذير نيست و اشكال كردند. غافل از اينكه اتفاقاً ما در اين دعا ميخواهيم كه يك بهشت غير از بهشت آخرت بيايد.
در واقع اين دعا، دعاي فرج است. منتهي با اين بيان كه تفصيلاً اتفاقات زمان فرج را بيان كرده است.
به صورت تفصيلي بيان شده كه چه اتفاقاتي در آنجا رخ ميدهد. خوشي و سروري بر همهي اموات دست ميدهد. چون چيزي كه در دنيا همه چشم به راه آن هستند، ظهور حضرت وليعصر است. كدام مؤمن هست كه چشم به راه حضرت وليعصر(ع) نبوده است؟ اين تحقق پيدا كرده و خبرش به آنها مي رسد. قرض، قرضدارها ادا ميشود.
همهي اتفاقاتي كه در دنيا ميافتد، به واسطهي آن حيات برتر مشكلات مسلمين برطرف ميشود. بنابراين جواب آن اشكال اين است كه اين دعا، دعاي فرج هست كه تمام اين اتفاقات در زمان حضرت وليعصر(ع) رخ خواهد داد.
واقعاً ظلم كردند آن كساني كه حضرت وليعصر(ع) را يك چهرهي خشني نشان دادند. جفا كردند و گناه بزرگي مرتكب شدند كه مظهر رحمت وسيع خدا را به عنوان غضب خدا نشان دادند. اين واقعاً ظلم به اين وجود مقدس و مبارك هست.
از امام باقر(ع) روايت است كه وقتي وليعصر (ع) مي آيد، آنچنان تربيت ميكند و موانع رشد انسانها را برمي دارد، نسبت به همان انسانهايي كه گنهكار و آلوده هستند، به گونهاي با آنها برخورد ميكند، كه همان آدمها به مؤمنيني تبديل ميشوند كه در ركاب حضرت خواهد بود. در جلسهي قبل عرض كردم كه به واسطهي جهالتها، به واسطهي عدم معرفتهاي لازم و بد معرفي كردنه
ا باعث شده بعضي افراد كه در خودشان حس ميكنند گناهكار و آلوده هستند، تمايلي براي دعا كردن جهت فرا رسيدن ظهور را ندارند. ميگويند: با آمدن ظهور حضرت با ما برخورد ميكند.
امام باقر(ع) اين مطلب را نقل كردند. فرمود: «يُجْمَعُ إِلَيْهِ أَمْوَالُ الدُّنْيَا» (بحارالانوار/ج۵۲/ص۳۵۰) وقتي كه حضرت بر همهي ثروتهاي جهان تسلط پيدا ميكند، آن زمان كه حضرت بر جهان حاكميت پيدا ميكنند، «مِنْ بَطْنِ الْأَرْضِ وَ ظَهْرِهَا» همهي ثروتهاي زميني و زير زميني، «فَيَقُولُ لِلنَّاسِ» امام زمان(ع) به مردم ميگويند: «تَعَالَوْا إِلَى مَا قَطَعْتُمْ فِيهِ الْأَرْحَامَ» اين همان چيزهايي است كه به خاطر آن با هم قطع رحم كرديد و كينه داشتيد، بياييد برداريد. «وَ سَفَكْتُمْ فِيهِ الدِّمَاءَ الْحَرَامَ» خونريزيهايي كه به واسطهي اين صورت گرفت، «وَ رَكِبْتُمْ فِيهِ مَا حَرَّمَ اللَّهُ» چقدر براي رسيدن به اين ثروتها مرتكب حرامهايي شديد. «فَيُعْطِي شَيْئاً لَمْ يُعْطِهِ أَحَدٌ كَانَ قَبْلَهُ» اينقدر به آنها ميدهد كه قبل از او كسي به آنها نداده بود. اينجا خطاب حضرت به چه كسي است؟ خطاب حضرت به انسانهاي خيلي متعالي درجه يك نيست. خطاب به مردم خيلي عادي است كه اشتباهات و لغزشهايي در اثر تربيتهاي ناصحيح و غير الهي مرتكب شدند و خطاها و لغزشها و حتي حرامخواريها و حقالناسها دينها و مظالمي بر گردنشان است.& lt;BR>
امام باقر(ع) در روايت ديگري ميفرمايند: وقتي حضرت ميآيد، اصلاً به گونهاي برخورد و كمك ميكند كه آن حقالناسها و ديوني كه بر گردن مردم نسبت به همديگر بوده است را بپردازند. لغزشهايشان را جبران كنند. چون حقالناس يك غل و زنجير و مانعي جدي براي رشد است كه نميگذارد آدم رشد كند. غيبت، تهمت، خوردن مال ديگران، ريختن آبروي ديگران، اينها چيزهايي است كه مثل بند ما را به زمين چسبانده است و باعث ميشود كه آدم حال دعا نداشته باشد، حال عبادت نداشته باشد، لذت عبادت را نچشد. باعث ميشود آن پروازي كه انسان بايد به سمت آسمان داشته باشد و روحش پرواز كند، از بين برود. حقالناس آدم را در بند ميكند. گفت:
ني صفا ميماندش، ني لطف و فرّ *** ني به سوي آسمان راه سفر
فردي كه دهها حقوق مردم بر گردنش است، اين نميتواند بالا برود. نميتواند رشد كند. در عصر ظهور حضرت وليعصر(ع) ميآيد كمك ميدهد كه اينها رفع شود. اگر رفع نشود، حتي در زمان ظهور هم كه باشد رشد نميكند. چون حقالناس حق مردم است. كسي نمي تواند بگذرد. آنهايي كه صاحبان حق هستند، بايد بگذرند. منتهي حضرت وليعصر(ع) كمك ميدهد.
خدا مرحوم ملكي تبريزي را رحمت كند. عارف با عظمت و بزرگ كه مدتي استاد حضرت امام هم بودند. ايشان در يك مجلسي بود كه يك شبههي غيبتي شد. بلند شد بيرون آمد. ايشان گفت: اين شبههي غيبت مرا چهل شب عقب انداخت. خوب ببينيد آن روح لطيف ميفهمد كه اگر حقي بر گردن آدم باشد، چقدر ميتواند به آدم لطمه بزند.
مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حائري يزدي، مؤسس حوزهي علميهي قم هستند. ايشان آنقدر روح لطيفي داشت، ميگفت: هر زمان اگر من يك غذايي كه شبهه ناك است، بخورم حالم به هم ميخورد. چون غذاي آلوده، لقمهي آلوده، حقوقها و درآمدهاي آلوده و حرام با جسم و روح پاك سنخيت ندارد. او را تاريك ميكند. چون لقمههاي حرام كه از دست رسول خدا و واسطههاي فيض به ما نميرسد. از دست شيطان به ما ميرسد. آدم را تاريك ميكند. «يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمات» (بقره/۲۵۷)
مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حائري يزدي منزل كسي مهماني رفته بود. آن بندهي خدا به پسرش گفته بود: برو از باغ مقداري ميوه بچين و بياور. پسر رفته بود و مقداري ميوه آورده بود، ايشان دست دراز كرد كه يك ميوه را بردارد، يك مرتبه دستش را كشيد. طوري كه ميزبان هم متوجه شد. گفت: آقا بفرماييد، گفت: نه، خيلي ممنون! خيلي اصرار كرد، بعد آقا فرمود: من نميتوانم اين را بخورم. هر موقع دستم به سمت يك لقمهاي ميرود كه لقمه نابجا است، نبايد وارد بدن من شود. شبههناك است، خداي نكرده حرام است، ناراحتي در بدن من ايجاد ميكند و حالت تهوع در من ايجاد ميشود. الآن آن حالت به من دست داده است. ميزبان دنبال كرد و از پسرش پرسيد: اين ميوهها را از كجا آوردي؟ مگر نگفتم از باغ بچين. گفت: بعضي از ميوههايش خوب نبود، از باغ همسايه چيدم. البته قصدم اين بود كه بعد به آنها بگويم. پولش را به آنها بدهم. منتهي فعلاً اين كار را نكرده بود. روحها و جسمهاي پاك حقالناس و ظلم و مظالم را درك ميكنند. كدورت و ناراحتيهايش را ميفهمند.
حضرت وليعصر(ع) چون ميخواهد تربيت كند و رشد بدهد و آن حيات برتر انساني را ايجاد كند، طبيعتاً اين موانع را بايد كنار بزند. اينها مانع رشد است. لذا حضرت كمك ميدهد كه انسانهاي آلوده و گناهكار، اينهايي كه حقالناس بر گردنشان است، اين حقوق را بپردازند.
www.bfnews.ir