آفات نوکری اهل بیت(علیهم السلام)

آفت اهل مجلس

امنای مجلس گردانندگان مجلس اند. اگر خود مداح مراقب امنا باشد بهتر می تواند مجلس را حفظ نماید. البته آفت کم می شود ولی از بین نمی رود. مقید نبودن به موازین شرع یا موازین مقبول اجتماع برای گردانندگان مجلس اهل بیت (علیهم السلام) آفت است. اعم از ناظم مجلس و بقیه ی افراد، مثلاً کسی که چای پخش می نماید صورتش را با تیغ زده است، یا وضع موهای او به شکل خوبی نیست، یا سیر خورده و دهان او بو گرفته است، یا لباسش زیاد مورد قبول نیست، یا خادم هیأت در خیابان طوری دیگر دیده شده است، اینها که می گویم آفت است. لذا کسی که غذا پخش می نماید باید خوش اخلاق باشد.

مطلقاً در مجلس مولودی هنگام خواندن شعر به مستمع اجازه ی کف زدن ندهید و صلوات را زیاد کنید و فقط بین سرود، کف بزنید. باید به مستمع گفته شود هر جای شعر که خواستید عشقتان را نشان دهید صلوات بفرستید. اجازه ندهید با مجلستان بازی کنند. ما باید صلوات و تکبیر را زیاد کنیم. و اگر یقین خود را در رابطه با نوکری از دست بدهیم، سبک خواهیم شد و سنگینی و عزت خود را از دست خواهیم داد.

ایجاد کردن فرهنگ سرا به معنی عام و ساختن حسینیه به معنای خاص، دردی را دوا نمی کند، مگر اینکه عد
ه ای بتوانند از آن استفاده کنند، و به شرط اینکه مشکلاتی مثل قوم گرایی و غیره در آنها نباشد. خیلی جاها دیده شده که افراد برای خودشان هیأت درست می کنند نه برای امام حسین (علیه السلام).

یا فردی که از نظر سلیقه ای با ناظم هیأت مشکل دارد، هیأت دیگری تشکیل می دهد که البته اکثر این هیأت ها مورد استفاده قرار نمی گیرند و این هم دردی است که در دل نوکر امام حسین (علیه السلام) وجود دارد.

متأسفانه نود درصد مادحین اهل بیت برای نوکری شان دلسوزی نمی کنند. بنده دلم می سوزد که چرا نوکرهای امام حسین (علیه السلام) اهل مطالعه نیستند، که این خود آفت است.

مجلس باطل

مجالسی که قبل از شروع شدن با شوخی بیجا و بیهوده گویی آغاز می شود و در آن به خواندن یک روضه اکتفا کرده و پیامد آن هم لهو و لعب می باشد باطل است. مجلسی که مداحان و نوکرها به اصطلاح روی دست یکدیگر بلند می شوند و می خوانند و کشتی می گیرند هم باطل است. مجلسی که به جای پند و اندرز و به جای شعرهای آموزنده از قبر و قیامت، در آن از چاپلوسی استفاده می شود، و اصلاً صحبتی از خدا و اهل بیت (علیهم السلام) نمی شود، باطل است.

مجلسی که در آن فقط مردم را به سوی گروه های دنیایی دعوت می کنند و فقط دیدگاه های سیاسی در آن مطرح می شود، باطل است. لذا یک نوکر، با تحقیق و فهم صحیح، نباید در این گونه مجالس شرکت کند. مرحوم چمنی (ره) می فرمود: بعضی مواقع در مجلس باطلی قدم می گذارید که بعد از آن مجبور می شوید چندین سال برای رفتن به آن مجلس باطل استغفار کنید.

مجلسی که برای اهل بیت (علیهم السلام) می گیریم دین خدا را بارورتر می کند و باعث می شود که دین خدا تجلّی پیدا کند که اگر عقیده ی ما غیر از این باشد این نوکری هم مثل کارهای دیگر ملعبه می شود. و دکّانی می شود که برای امرار معاش دنیای خود استفاده کرده ایم که در این صورت بهتر است اصلاً سراغ این کار نیاییم، البته
هر حرکت ما مربوط به دنیا و آخرت ما می شود، اما بعضی افراد این کار را برای دنیای خویش انجام می دهند، چنانچه در جامعه ی ما هم دیده می شود. که البته چوبش را هم خورده اند و آفاتشان آن قدر بالا بوده که به اعتقادشان رسیده است. وقتی مجلسی که مجلس خدا و اهل بیت (علیهم السلام) است، ایجاد شد باید مواظب مطالب و عرایض خود بود چون زمان، زمان حرف های همین طوری نیست و باید با سند و مستدلّ حرف زد. ابتدا بعد از ایجاد مجلس باید دید که ایا این مجلس به مجالس دیگری که در آنها هم دم از خدا و اهل بیت (علیهم السلام) زده می شود، ضربه وارد نمی کند؟ آن بینش مداحی باید اینجا به کار بیاید و مداح باید بفهمد که ایا مثلاً بانی مجلس می خواسته با مجلسش، مسجد خدا را بکوبد، یا حسینیه ی با عظمت و پر محتوای فلان محله را بکوبد و یا اصلاً مجلس گرفته که دین خدا ضربه بخورد. زیرا در جامعه کسانی هستند که از همین راه به مبارزه بر می خیزند. خیلی جاها پرچم خورده است که باید بگوییم: «السلام علیک یا اباعبدالله» و پرچم را ببوسید و بروید. لذا اگر می خواهید داخل مجلسی شوید باید اهل آنجا را بشناسید. اگر جایی بدون شناخت وارد شوید، امکان دارد بار را که از دوشت برندارند هیچ، باری هم به آن اضافه کنند.

اولین سختی در نوکری ما همین آفت مجلس است. چرا که غیر از اینکه آفت مربوط به مجلس است، مربوط به مداح یا مستمعین هم هست. مثلاً اگر آفت مجلس تکبّر ایجاد کند، این تکبر به مداح بر می گردد. پس یک سری آفات مشترک داریم که متعلق به هر سه موضوع است. ما باید قبل از آفات مجلس، خودمان را که درخت طیبه هستیم سمپاشی کنیم، یعنی در افکارمان دقت کنیم. ما نوکرهای اباعبدالله الحسین (علیه السلام) ضمن اینکه باید خدمتگزار مردم و خاشع و خاضع مردم باشیم و به آنها خدمت کنیم، قداستمان هم باید حفظ شود. مجلسی که برای اهل بیت ایجاد شده دو نوع آفت دارد: آفت ظاهری و آفت باطنی.

آفت باطنی مثل اینکه کسی به مجلسی برود و کدورت دل پیدا کند، آفات ظاهری هم مثل اینکه کسی به مجلسی برود و در آنجا افرادی را ببیند که مورد قبول خدا و اهل بیت (علیهم السلام) نیستند.

مطلب دیگر در مورد مجلس این است که خود مجلس باید مورد قبول خدا، اهل بیت و امام زمان (عج) باشد. تمام تکالیفی که خدا در قرآن و دین اسلام بیان فرموده است باید انجام شود، اما نمی شود گفت که از کجا باید فهمید که مورد قبول بوده یا نبوده است، که اگر بدین صورت باشد، غلط است. بعضی ها را در دریای ناامیدی و بعضی ها را هم در عشق و امید می بینیم که نباید این طور باشد. عده ای می گویند من یقین دارم که کارمان مورد قبول است، عده ای هم می گویند آقا اصلاً ما «خسر الدنیا و الآخره» هستیم، خدا هیچ کار ما را قبول نمی کند. اگر کسی می گوید کار من مورد قبول خداست باید با سند بگوید، باید ببیند کارش طبق روایت است یا نه؟ اگر در مجلسی حرفی زده شود که تأثیر منفی در روح نوکر و مستمعین بگذارد، آفت است و باید جلوگیری شود. ما باید اسرار را برای خودمان حفظ کنیم و برای اهلش بخواهیم. اگر ما هم برای خودمان یک علم رجال داشته باشیم ایرادی ندارد مثلاً کسی که بعد از ده سال تمام اسناد را خواند و بر مقاتل مسلّط شده، بیاید و روایت کنندگان مطلب را سند به سند پیدا کند و دسته بندی نماید که از این طریق می تواند خیلی از مطالب دروغ را پیدا کرده و روضه های صحیح را شناسایی نماید. اعتقادات مداح باید
بالاترین حرف را بزند. باید در اسناد آن قدر قوی باشد که بتواند جواب آنهایی راکه با اعتقادات او بازی می کنند بدهد. یکی از دروسی که مداح باید بداند این است که به هر مجلسی که می رود بگوید کسانی که می خواهند در مجلس اهل بیت کار کنند باید حداقل صفات مؤمن را دارا باشند. گردانندگان مجلس باید طوری عمل کنند که مداح راحت برود و بیاید و با مستمع خود مشکلی نداشته باشد. خدمتگذار مجلس نباید عصبی باشد. اگر اخلاق بدی در خدمتگذار مجلس بود باید به او تذکر داده شود. اگر نمی توانید مستقیم بگویید باید در بین صحبت های خود به او بگویید. باید جای هر خدمتگذار مشخص باشد و افراد بنابر توانایی هایشان کار کنند. مثلاً کسی که به سینه زنی نظم می دهد نباید مشکل خانوادگی داشته باشد و باید ظاهرُ الصلاح باشد. هیأت اُمنای هیأت و مجلس باید کسانی باشند که مُوجّه باشند. البته هر فردی نواقصی دارد اما نواقص اعتقادی خیلی بد است و مشکل ساز است. مثلاً خدای نکرده امین مجلس نباید اهل ربا و رشوه یا مفاسد دیگر در کار یا خانواده باشد. این نکته را همیشه در نظر داشته باشید که اتکا به اهل مجلس غلط و اشتباه است. لذا یک نوکر بایستی با سرمایه ی صحیح، آفات مجلسی که برپا می شود را از بین برده و به نحو احسن مجلس را اداره کند.

برای درک بیشتر این مبحث باید به دعای مکارم اخلاق امام سجاد (علیه السلام) مراجعه کنید.

حضرت در این دعا به زبان دعا نشان داده است که هر صفت خ
وبی، در معرض آفت می باشد. که از محضر خدای تبارک رفع آن آفت را می طلبد.

به امید کسب عافیت دنیا و آخرت در سایه ی محبت و ولایت امام زمان (عج).

منبع: رسالت نوکری اهل بیت (ع). حاج منصور ارضی ، صفحه 8

www.hawzah.net