&l t;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; FONT-SIZE: 9pt” lang=AR-SA>پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :
وَ الَّذی نَفسی بِیَدِهِ، لا یُبغِضُنا أهلَ البَیتِ أحَدٌ إلاّ أدخَلَهُ اللّهُ النّارَ؛
سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هیچ كس ما اهل بیت را دشمن ندارد، مگر این كه خداوند او را به دوزخ برد. (الدرّ المنثور: ج7، ص349)
در جلد هشتم بحارالانوار آمده است:
فردی نزد امام باقر(ع) آمد و گفت که همسایه ی ما اهل خلاف است و نماز نمی خواند. امام گفت که بدتر از همسایه ی تو کسی است که با ما خصومت دارد.
امام می فرماید: هیچ بنده ای نیست که اسم ما پیش او برده بشود و دلش نرم نشود مگر اینکه دست نوازش ملائکه بر سر او خواهد بود و گناهانش بخشیده می شود. این شفاعتی است که گناهان را به حسنات تبدیل می کند. مگر گناهی کرده باشد که ایمانش را از دست داد باشد. فرمودند : شفاعت مورد قبول قرار می گیرد جز در مورد دشمنان ما.
سوره انبیاء آیه 28 می فرماید : «ملائکه هر کسی را شفا نمی کنند مگر آنکسی را که خدا از او راضی باشد ». امام رضا (ع) در تفسیر این آیه می فرماید که خدا از کسی راضی می شود که دین و عقاید او را بپسندد. اگر عقاید کسی شرک آلود نبود و پاک بود مشمول شفاعت می شود.
از ابن عباس نقل شده است که روزی پیامبر گرامی اسلام فرمود: «علی وصٌی و جانشین من است و همسر او فاطمه، سرور زنان عالم، دختر من است و حسن و حسین، دو سید جو
انان اهل بهشت، دو فرزند من هستند.
هر کس آنان را دوست بدارد به یقین مرا دوست داشته است، و هر کس با آنان دشمنی کند، با من دشمنی کرده است، و کسی که به دشمنی آنان برخیزد با من به دشمنی برخاسته است و کسی که در حق آنان جفا کند، در حق من جفا کرده است. کسی که در حق آنان نیکی کند، در حق من نیکی کرده است.
خدا پیوند زند با کسی که با آنان پیوند زند و ببرد از کسی که از آنان ببرد و یاری کند کسی را که آنان را یاری کند و خوار کند کسی را که آنان را خوار کند.
خداوندا! برای انبیاء و رسولان تو ثقل« چیز گرانبها » و اهل بیتی است،؛ برای من نیز علی و فاطمه و حسن و حسین اهل بیت و ثقل هستند. پس پلیدی را از آنان دور سازد و آنان را نیکو و کامل و پاک گردان.»
منابع: بحار الانوار، ج 35، ص 210، حدیث 11- امالی صدوق، ص 283.
امام صادق (ع) فرمودند : یکی از نشانه های ولد الزنا دشمنی با ما اهل بیت است . (امالی شیخ صدوق -ص338)
امام علی علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کنند:
«لا تزول قدما عبد یوم القیامة حتی یسال عن اربع … و عن حبنا اهل البیت; (امالی مفید، ص 353)
<SPAN style="LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: 'Tahoma','sans-serif'; COLOR: #0070c0; FONT-SIZE: 9pt" lang=AR-SA& gt;در روز قیامت هیچ بنده ای قدم برنمی دارد مگر اینکه از چهار چیز سؤال می شود … [که چهارمین سؤال ]از دوستی ما اهل بیت خواهد بود.»
امام علی علیه السلام در رابطه با درجات گوناگون دلباختگان اهل بیت علیهم السلام و نتیجه آن می فرماید: «من احبنا بقلبه و اعاننا بلسانه و قاتل معنا بیده فهو معنا فی الجنة فی درجتنا، و من احبنا بقلبه و اعاننا بلسانه و لم یقاتل معنا اعداءنا فهو اسفل من ذلک بدرجة و من احبنا بقلبه و لم یعنا بلسانه و لا بیده فهو فی الجنة; هر کس ما را در دل دوست داشته باشد و با زبانش یاری کند و با دستش به دفاع از ما برخیزد (یعنی با تمام وجود دلباخته ما باشد)، در بهشت هم درجه و همنشین ما خواهد بود و هر که ما را با دل دوست بدارد و با زبان یاری کند و همراه ما با دشمنانمان نجنگد، یک درجه پایین تر خواهد بود و هر که با قلبش ما را دوست دارد ولی با زبان و دست به یاری ما نشتابد، در بهشت خواهد بود.» (بحارالانوار، ج 10، ص 107)
امیرمؤمنان علیه السلام در این رابطه می فرماید:
«هر کس می خواهد بداند که آیا عاشق حقیقی اهل بیت علیهم السلام است یا نه، به قلب خویش رجوع نماید، اگر در دلش محبت دوستان ما هست پس او دشمن ما نیست; دوست ماست، ولی اگر یکی از دوستان ما را در دلش دشمن می دارد، او دوستدار حقیقی ما نیست.» (همان، ج 27، ص 53)
همچنین روزی شخصی به حضور علی علیه السلام آمده و عرضه داشت:
یا امیرالمؤمنین!
من تو را دوست می دارم و به فلانی هم علاقمندم. و در آن حال نام یکی از دشمنان آن حضرت را برد. حضرت به او فرمود: «یا کور باش یا بینا.» (مستطرفات السرائر، ص 639)
علی علیه السلام فرمود: «من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه; هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد.» (امالی صدوق، ص 209، مجلس 37)
امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «احسن الحسنات حبنا و اسوء السیئات بغضنا; زیباترین نیکی ها دوستی و زشت ترین بدی ها مخالفت و دشمنی با ما است.» (غررالحکم با ترجمه آقا جمال، ج 2، ص 480)
رسیدن به مقام شهید
حضرت علی علیه السلام فرمود: «والمیت من شیعتنا صدیق شهید; صدق بامرنا و احب فینا و ابغض فینا یرید بذلک الله عز و جل;
میت شیعه ما صدیق و شهید است چون که امر ما را تصدیق نموده و به خاطر ما دوستی و دشمنی نموده است و از این کار خود، خدای عز و جل را اراده کرده است.» (تاویل الآیات الظاهرة، ص 642)
