امام حسین در کلام ائمه/1
مقدمه:
امام حسین علیه السلام در کلام ائمه الهی
سخن معصومان و گفتار آنان بخصوص امام حسین در کلام ائمه، یكی از منابع گهربار هدایت انسان و طریقیعرشی، برای كشف واقعیات و
درك حقایق جهان خلقت است و معمار بنایِ حیات الهیانسان میباشد، امام حسین در کلام ائمه.
«إنّ حدیثَنا یُحیی الْقلوبَ».
یكی از موضوعاتی كه میتوان از طریق حدیث أهل بیت عصمت، موفق به كشفوفتح گنج آن شد؛ شناخت عظمت وجودی پیشوایان معصوم است، برای مثال،
امام حسین در کلام ائمه.
معصومان را از طریق سخن خود آنان میتوان شناخت، زیرا معرفت به كنهعظمت عرشی معصوم، نیاز به فهمی معصومانه دارد، امام حسین در کلام ائمه.
این مقاله (امام حسین در کلام ائمه) در مقام شناخت أبعادی چند از أبعاد گسترده و والای معصومی محبوبدر عرش و أرض دارد،
معصومی كه (امام حسین علیه السلام) تمام فرشتگان و پیامبران وامامان وانسانهای باایمان، عشق او را در دل، سوگ او را در سینه و اشك غمش بر گونه دارند.
او مصباح هدی و سفینة نجاة؛ یعنی امام حسین علیه السلام است، امام حسین در کلام ائمه.
1ـ امام حسین در کلام ائمه (پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله))
ـ وجود حسین از من است وبقای من از حسین؛
ـ طریق محبوبیت نزد خدا، عشق به حسین است.
«حُسینٌ مِنِّی وَأنَا مِنْ حُسین، أَحَبَّ اللهُ مَنّ أحَبَّ حُسیْناً؛. حسین از من و من ازحسینم، خداوند دوستداران حسین را دوست دارد».
این احادیث در مورد امام حسین در کلام ائمه، از زبان مبارک پیامبر عظیم الشأن و قدسی مقام است.
پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) واسطة فیض خلق وجود مقدس امام حسین علیه السلام و درسلسله علل وجودی آن امام میباشند
به همین جهت میفرمایند: «حسین منّی«.
واز طرف دیگر، امام حسین علیه السلام نیز در سلسلة علل، علت بقای دین اسلام و ماندگاری آیین محمدی است؛ به طوری كه اگر ایشان و
سیرة شهادت خواهانة او نبود،دین اسلام و نام پیامبر گرامی اسلام باقی نمیماند. فریاد عاشورایی امام حسین علیه السلام درروز عاشورا نشان از این مطلب دارد.
به همین جهت پیامبر گرامی اسلام میفرماید: «و أنا من حسین«.
از همین رو، این دو وجود عرشی در سلسلة علل تحقق و بقای یك دیگر قراردارند. و آن كلام نبوی گویای وحدت ویگانگی وجودی و
ارزشی این دو ستارة درخشان عالم وجود است؛ چنان كه حكما نیز میگویند: علت ما بقیه همان علت مُوجده است.
خاتم پیامبران (صلی الله علیه و آله) در آخر به مطلبی مهم و به عاملی برای فتح گنج محبت خداتصریح میكنند و میفرمایند:
یكی از كلیدهای گشایش باب محبت خدا، دوستیو محبت به امام حسین علیه السلام است.
و این حكمتی حكیمانه است برای آنانی كه سلوك نظری و عملی عروج به قلة محبت خدای را طالبند.
2ـ امام حسین در کلام ائمه (امیر مؤمنان علی بن أبی طالب(علیه السلام))
ـ قائم آل محمد (ارواحنا فداه) از نسل امام حسین علیه السلام است.
ـ و یاوران مهدی، مخلصان با ایمان و ولایت مداران شیعه هستند.
«التاسع من وَلْدِك ـ یا حسین ـ هو القائم بالحقِّ المُظهر بالدِّین الباسِطُ للعَدْلِ.
قال امام حسین علیه السلام : یا أمیر المؤمنین! اءنّ ذلك لكائن؟: .
اءی، والَّذی بَعثَ مُحمَّداً بالنَّبوَّة واصْطَفاهَ علی جمیع البریَّة، ولكن بعد غیْبةٍ وحَیْرةٍلایثبتُ فیها علی دینه اءلاَّ المُخلِصُون
المُبَاشرونَ لرُوحِ الیقینِ الّذین أََخَذ الله میثاقَهُمبولایتنا وكَتَبَ فی قلوبهم الاءیمانَ وَأَیَّدَهْم بَروْحٍ منْه!؛
ای حسین! نهمین فرزند از نسل تو، كسی است كه حق را به پا دارد و دین را آشكاركند و عدل را بگستراند.
ـ ای امیرمؤمنان! بیگمان این وعده واقع میشود؟.
ـ آری، قسم به آن كه محمد را به پیامبری برگزید و او را بر تمامی جهانیان برتریبخشید.
ولی این حادثه بعد از غیبتی طولانی وحیرت وسردرگمی بسیار تحقق خواهدیافت.
در آن زمان ـ زمان غیبت ـ تنها آنان كه اهل اخلاص و در دل یقین دارند، بردینخدا باقی باشند. خداوند از آنان وعدة پیروی ولایت ما گرفته و
در قلبهایشانایماننگاشته و خود به ایشان توفیق عطا نموده است.
3ـ امام حسین در کلام ائمه (فاطمه زهرا سلام الله علیها)
ـ بر فرزندم حسین گریه میكنم و شما نیز بر شهادتش اشك ریزید..
«قالت فاطمة الزهراء سلام الله علیها : یا أبتاه! من یَقتْلُ ولدی وقُرَّةَ عَیْنی وثمرةَ فُؤادی؟.
قال رسول الله (ص): شرُّ أمَّةٍ مِنْ أُمَّتِی..
قالت: اءقرء جبرئیل منّی السلام وقل له فی أیّ مَوْضعٍ یُقْتَلُ!.
قال: فی موضعٍ یقال له كربلاءُ؛
حضرت فاطمة زهرا: ای پدرم! چه كسی فرزندم و نور چشم ومیوة دلم رامیكشد؟.
پیامبر گرامی اسلام (ص)پاسخ داد: بدترین گروه از امت من.
ـ پدرم از جانب من بر جبرئیل درود فرست و بپرس در كجا او را میكشند؟.
ـ در مكانی به نام كربلا»
آن بانو گاهی بر مصیبت فرزندش به سوگ مینشست و این گونه نوحه گری میكرد:
أَبكنِی وَأَبك لیتَامی” وَلاتَنْسِقَتیلَ العِدَاء بِطَفِّ الْعِرَاقِ
–بر من [ای علی] و بر یتیمانم گریه كن و از خاطر مبر شهیدی كه به دست دشمنان در كربلای عراق به شهادت میرسد.
فَسوْفَ أُعْطِیهِ وَلا أُبَالِیوَأْوْثِرَ اللهَ عَلَی عِیَالِی
أمسُوا جِیَاعاً وَهمْ أَشْبالیأَصْغَرُهُمْ یقْتَلْ فی الْقِتَالِ
بكَرْبَلاء یقْتَلْ بِاغتِیَالِلِقَاتِلِیهِ الوَیْلُ مَعْ وَبَالِ
یَهوِی به النَّار اءلَی سِفالِكَبولُهُ زَادَتْ عَلَی الاكْبَالِ
– به زودی به آن گرسنه طعام خواهم بخشید و از گرسنگی خود و خانوادهام باكی ندارم و رضایت خدا را بر فرزندان مقدم میدارم.
– فرزندانم شب را با گرسنگی سپری میكردند، عزیزانی كه كوچكترین آنان درجنگ به شهادت خواهد رسید.
– در كربلا، با حیله وتزویر او را میكشند، بر قاتلان او عذاب وخواری باد!
– آتش جهنم آنان را در برخواهد گرفت و به بدترین مكان جهنم سقوط میكنند وهر لحظه خواری و ذلت آنان بیشتر خواهد شد.
4 – امام حسین در کلام ائمه (امام حسن مجتبی (علیه السلام))
ـ روز شهادتت ـ ای حسین ـ همتا ندارد.
ـ در مصیبت تو ای حسین آسمان و زمین خون گریند.
«لایَوْمَ كیوْمِك ـ یا أبا عبدالله! ـ یَزْدَلَفُ اءلیْكَ ثلاثُونَ أَلْفِ رَجُلٍ یَدَّعُونَأَنَّهم مِنْأُمَّةِجَدِّنَا محمّد(ص)
ویَنْتَحَلُونَ دینَ الاسلام فَیجْتَمَعُونَ عَلَی قَتْلِك وَسَفْك دَمِكَ وانتَهاكحَرَمكُ وسَبْی ذَرَاریكَ وَنِسَائِكَ وَ انتَهَاك ثقلِك
فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بَبِنی أُمیّةَاللعْنةَوَتمْطَرَ السَّمَاء رِماداً ودَماً یَبْكِی عَلَیْكَ كُلُّ شیءٍ حَتّی الوحُوش فی الفَلواتِ و الحیتَانِ فی البِحَار؛
ابا عبدالله! هیچ روزی همانند روز ـ شهادت ـ تو نباشد، سی هزار مردانی كه ادعامیكنند از امت جدمان محمد (ص) باشند و خود را مسلمان میپندارند
به سویت هجوم میآورند، آنها بركشتن تو و ریختن خونت و هتك حرمتت و اسارت فرزندان و همسران تو و شكستن قدرتت گردهم میآیند.
در این گاه نفرین خدا بر بنی امیه نازل شود و آسمانخاكستر وخون بارد و بر تو تمام كائنات بگریند، حتی حیوانات وحشی در بیشه زارها وماهیان در دریاها».
– امام حسین (علیه السلام)
ـ ما حزب خدا، فرزند پیامبر خدا و خاندان معصوم او میباشیم.
ـ ما هم ردیف قرآن و واجب الاءطاعه در قرآنیم.
نَحْنُ حِزْبُ اللهِ الغَالِبوُنَ وَعِترة رَسُولِ الله الاقربُونَ وَأهلُ بَیتِهِ الطَّیِّبُونَ وَأَحَدُالثقلیْنِ الَّذَیْنِ جَعَلَنَا رَسُولُ اللهِ ثَانی كتابِ الله ـ تَبَارَك وتَعالی ـ
الذی فِیهِ تَفْصِیل كُلِّ شیءٍلاَ یأْتیه البَاطِل منْ بَیْنِ یَدْیه وَلا من خلفِهِ المعوَّل عَلَیْنَا فی تفْسِیرهِ وَلاَ یَبْطینَا تأویلُهُ بَلْنَتبّعُ حَقَائقَهُ،
فأَطیعُونَا فانَّ طَاعَتَنَا مَفُروضَةٌ اءذ كانَت بطاعَةِ اللهِ مَقُرونَةٍ. قالَ اللهُ ـ عَزَّوَجَلَّـ:
(أَطِیعوُا الله وأَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولی الامرِ مْنِكُمْ).
6– امام حسین در کلام ائمه (امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه السلام))
ـ بهای اشك بر شهادت امام حسین(ع) بهشت است.
ـ مزد سختی دیدن در راه ولایت اهل بیت، نجات از دوزخ است.
«أیّما مُؤمِنٍ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ لِقَتْلِ الحُسینِ بن علّی(ع) دَمْعَةً حَتَّی” تَسیِل عَلَی خَدِّهِ فِینالاذیً مَسَّنَا مِنْ عَدَّوِنا فی الدنیا بوَّأهُ اللهُ بِهَا فی الجَنَّةِ مَبَوَّأ صِدْقٍ..
وَأَیُّما مُؤمنٍ مَسَّهُ أذیً فِینا فَدَمَعتْ عَیْناهُ حَتَّی تَسیِل عَلَی خدِّهِ مِنْ مَضَاضَةٍ مَاأوذِی فِینا صَرَفَ اللهُ عَنْ وَجْهِهِ الاذَی وَآمَنَهُ یَوْمَ القیامةِ مِنْ سخطِهِ والنّارِ؛
هر انسان با ایمان ـ شیعهای ـ بر شهادت حسین بن علی (امام حسین علیه السلام)، اشكی بریزد وبرگونهاش روان گردد و برگرفتاریهایی كه دشمنان ما در دنیا بر ما
روا داشتهاند، زاری كند؛خداوند جای گاه راست پیشگان را در بهشت نصیب او گرداند.
وهر شیعهای در راه ما به او آزاری رسد و اشكی ریزد، خداوند گرفتاریها را از او دورسازد و روز قیامت او را از شداید و آتش در امان دارد».
ای حسین! نهمین فرزند از نسل تو، كسی است كه حق را به پا دارد و دین را آشكاركند و عدل را بگستراند.
ـ ای امیرمؤمنان! بیگمان این وعده واقع میشود؟.
ـ آری، قسم به آن كه محمد را به پیامبری برگزید و او را بر تمامی جهانیان برتریبخشید.
ولی این حادثه بعد از غیبتی طولانی وحیرت وسردرگمی بسیار تحقق خواهدیافت.
در آن زمان ـ زمان غیبت ـ تنها آنان كه اهل اخلاص و در دل یقین دارند، بردینخدا باقی باشند. خداوند از آنان وعدة پیروی ولایت ما گرفته و
در قلبهایشانایماننگاشته و خود به ایشان توفیق عطا نموده است… امام حسین در کلام ائمه.
ادامه دارد.
منبع: تبیان
صفحه اصلی – موسسه قرآن و نهج البلاغه
کانال جامع دو نور در ایتا:
https://eitaa.com/twonoor
کانال جامع دو نور در تلگرام:
https://t.me/twonoor