انقلابی در حقوق کودک با ظهور اسلام/ احادیثی جالب درباره تربیت کودکان

سلامت خانواده، تعادل شخصیتی والدین و آشنایی آنها با اصولی که می تواند محیط خانواده را سالم تر سازد، در اسلام بسیار مورد توجه قرار گرفته است. اسلام به عنوان کاملترین و آخرین دین الهی با انقلابی در بینش ها و در نتیجه انقلابی در بینش نسبت به کودک ظهور کرد. در تعالیم اسلامی کودک آنچنان ارزش و جایگاهی یافته بود که تا وقتی کودکی بر دوش حضرت رسول (ص) نشسته بود، او از سجده بر نمی خواست یا نماز را با آن همه ارزش و اهمیتی که دارد؛ به خاطر گریه کودک با عجله تمام می کرد.

در صدر اسلام قوانینی برای کودک وضع شد که اینک بعد از چهارده قرن بشر اندک اندک به آنها می سد. بعضی ازین اصول عبارتند از:

1. جلوگیری از قتل کودکان؛ قرآن کریم می فرماید: فرزندان خود را از ترس کمی روزی نکشید، ما به آنها و شما روزی می دهیم. زیرا کشتن آنها خطای بزرگی است.

2. مهرورزی و محبت به کودکان؛ پیغمبر اسلام (ص) می فرماید: به کودکان خود احترام کنید و با&lt ;/SPAN> آداب و روش پسندیده با آنها رفتار کنید.  امام صادق (ع) می فرماید: فرزندان خود را فراوان ببوسید که برای شما درهربوسیدن درجه ای است.

3. احترام به شخصیت کودکان؛ پیغمبر اکرم (ص) می فرماید: هنگامی که به کودکان خود وعده ای دادید به آن وفا کنید، زیرا آنان شما را روزی رسان خویش تصور می کنند. امام حسن مجتبی (ع) خطاب به فرزندان برادر خود می فرماید: شما کودکان امروزامید می رود که&lt ;SPAN dir=ltr> بزرگان اجتماع فردا باشید، پس دانش بیاموزید و در کسب علم ودانش بکوشید.

4. توجه به تربیت کودکان؛ &lt ;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; COLOR: black; FONT-SIZE: 9pt; mso-fareast-font-family: ‘Times New Roman'” lang=AR-SA>امام علی (ع) می فرماید: بهترین ارثی که والدین می توانند برای فرزندان خود باقی بگذارند، تربیت صحیح است. امام سجاد (ع) می فرماید: از حقوق کودک توست که بدانی درسرپرستی او مسئولیت داری و وظیفه داری اورا به آداب واخلاق نیکو تربیت کنی.

در بیشتر کشورهای مسیحی درقرون وسطی وضع به گونه ای دیگر بود، یعنی توجهی به کودکان نمی شد. به آنان ستم روا می داشتند؛ مثلا سزار فردریک دوم، در قرن سیزدهم میلادی به والدین ونیز مادران رضاعی دستور می داد که کودکان تحت مراقبت خویش را فقط غذا بدهند و شستشو کنند، ولی حق هیچ گونه مهر ورزیدن ومحبت وبازی کردن با آنان را ندارد.

او می خواست کودکان زبان یاد بگیرند تا وقتی که بزرگ شدن هردسته از آنان رابا یک زبان( یونانی، لاتین، عربی وزبان مادری) آشنا کند. این کار موجب شد که این کودکان به دلیل عدم ارتباط اجتماعی و زبان و در نتیجه عدم رشد روانی از بین رفتند، زیرا نیاز اساسی آنان به محبت مادری و روابط انسانی برآورده نشده بود.

در دوران باستان بسیار اتفاق می افتاد که کودکان را به دلایل
مختلف از بین می بردند. مثلا در روم قدیم تا سال 374 میلادی کشتن کودکان حق قانونی والدین بود؛ تاریخ گذشته بشر پر است از رویدادهایی که درآن کودکان را قربانی خدایان وبتها می کردند. دردوران گذشته آنچه بیشترازهمه مانع این جنایت ها شده، تعالیم ادیان الهی بود و در دین بزرگ اسلام بسیار سفارش شده است و دررابطه با رفتار مناسب با کودکان&l t;/SPAN> پیامبر اسلام می فرماید: هر کس که نزد او کودکی است در برخورد با او باید کودکانه رفتار نماید.

توجه هر چه بیشتر به تشویق وپرهیز از تنبیه دراسلام

اسلام برای رشد تربیت صحیح ومطلوب فرزندان راه عاقلانه و روش حکیمانه ای را توصیه می فرماید ومعتقد است که فقط از این طریق سعادت و خوشبختی انسان فراهم می شود و یکی از این برنامه ها و روشها را استفاده ازعامل ترغیب و تشویق می داند و تربیت را مبنای تشویق وتکریم شخصیت افراد قرار می دهد. از طرف دیگر اسلام، تنبیه ( مخصوصا تنبیه بدنی) را برای تربیت و بخصوص برای تربیت کودکان، روشی حکیمانه نمی داند.

حضرت علی (ع) می فرماید: عاقل به وسیله ادب پند می پذیرد و این چهارپایانند که جز با زدن تربیت نمی شوند. فردی به حضرت علی (ع) از رفتار ناپسند فرزند خود شکایت کرد. حضرت فرمود او را نزن بلکه از او قهر کن، قهر را طول نده.