ورود

ثبت نام

موسسه قرآن و نهج البلاغه
home-icone
Institute of Quran & Nahjul Balaghah

بی آلايشی سيره ی نبوی صلی الله عليه و آله و سلم

فهرست مطالب

بسياري از انسان هاي برجسته و صاحبان موقعيت اجتماعي، شؤوني براي خود قايل اند</SPAN&gt ; که در سلوک فردي و اجتماعي آنان تأثير مي گذارد؛ تا آن جا که انجام کوچک ترين امور مربوط به خويش را از اطرافيان انتظار دارند و رسيدگي به امور شخصي را منافي شأن و شخصيت خود مي پندارند.
اين برخورد نشانه ي خود برتر بيني و تکبر است. رسول خدا صلي الله عليه و آله اين خوي و صفت را ناپسند مي شمرد و از آن دوري مي جست؛ همچنان که در سيره آن حضرت آمده است: «روي زمين مي نشست و برآن مي خوابيد و بر آن غذا مي خورد. به دست خود کفش و جامه خويش را پينه مي زد و مي دوخت، و در را به روي واردان مي گشود و از گوسفند و شتر شير مي دوشيد. هرگاه خدمت کار او از آسياب کردن گندم خسته مي شد، به کمک او مي شتافت و آب وضوي خويش را خو
د تهيه مي کرد. موقع نشستن
تکيه نمي داد و در کار خانه به همسرانش کمک مي کرد. دعوت هر بنده و آزاده را مي پذيرفت و هديه را هر چند اندک، قبول مي کرد. بر هر مرکب معمولي سوار مي شد و ديگري را نيز پشت سر خود مي نشاند. بر مرکب بي زين هم مي نشست و پياده و با پاي برهنه و بدون بالاپوش و عمامه نيز راه مي رفت. جنازه را تشييع مي کرد و در دورترين نقطه مدينه به عيادت بيماران مي رفت و با فقيران و تنگ دستان مي نشست و با آنان غذا مي خورد . در لباس و غذا خود را بر بردگان خويش برتري نمي داد ….». (1)
امام صادق عليه السلام فرمود: «زني بياباني خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله رسيد، در حالي که حضرت روي زمين نشسته بود، گفت: اي رسول خدا! هم
چون بردگان روي زمين مي
نشيني و همچون آنان غذا مي خوري؟ پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: چه بنده اي از من بنده تر است؟!» (2)
برخي افراد برخوردهاي دور از آداب و عادي و صميمي را نمي پذيرفتند و با رتبه هاي پايين تر از خود هم گام و هم سخن نمي شوند. با چنين افرادي نمي توان به راحتي به گفت و گو نشست و ارتباط برقرار کرد، اما انسان هاي بي آلايش، شخصيتي استوار، روان و معتدل دارند و از هر گفته، و رفتار ديگران رنجيده و آشفته نمي گردند.
رسول خدا صلي الله عليه و آله مي فرمود: «پنج کار را تا دم مرگ رها نمي کنم؛ پوشيدن جامه ي پشمين، سوار شدن بر الاغ پالان دار، غذا خوردن با بردگان، تعمير کفش خود به دستان خويش و سلام کردن بر کودکان». (3)
آنچه حضرت همواره از آن پرهيز مي نمود، تشريفات زندگي بود.


پي نوشت :</B& gt;


1.                   کحل البصر، ص 58.
2
. بحارالأنوار، ج 16، ص 224.
3
. همان، ص 225.
منبع: مجله نامه ي جامعه شماره 44 – 43


http://shiastudies.net

به این مطلب امتیاز دهید:
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در email

فرصت ویژه برای علاقه مندان به نویسندگی

شما می توانید مقالات خود را با نام خود در وب سایت موسسه منتشر نمائید. برای شروع کلیک نمائید.

نویسنده مقاله باشید