شیوه زندگی در مصر باستان
هر چند که بیشتر نواحی مصر باستان به شکل کویری بوده، اما رودخانه نیل هر ساله طغیان می کرده و رسوبات حاصلخیز کننده را در کرانه های اطراف خود پخش می کرده است. در این نواحی و مناطقی که با استفاده از کانالها آبیاری می شدند مردم به کشت غلات و پرورش گاو می پرداختند. در زمان درو، منطقه در اثر فعالیت مردم زنده می شد. کشاورزان غلات را بوسیله داسهای دارای تیغه های سنگی درو می کردند و کاتبان با استفاده از حروف تصویری، میزان برداشت هر کشاورز را ثبت می کردند در طول دوران طغیان رودخانه، از کشاورزان برای ساخت بناهای بزرگ مانند اهرام، استفاده می شد.
مصریان صدهاخدای مختلف مذکور و مونث داشتند، که بیشتر آنها به صورت یکی از حیوانات نشان داده می شدند. بعضی از خدایان، خدایان محلی بودند هر کدام از 42 ناحیه مصر، خدای مخصوص خود را داشتند.
خدای خورشید مهمترین خدا خدای خورشید بود. او پادشاه خدایان بود او به شکلهای مختلفی در می آمد و اسامی مختلفی داشت تحت نام آمون –رع به شکل انسان در می امد و در جنگها از فرعون محافظت می کرد، با نام هاراختی – رع، به شکل شاهیین بزرگ در آسمان، متجلی می شد که او را مسئول همه مخلوقات، مردم، حیوانات و حاصلخیزی زمین می نامیدند.
دیگر خدایان اصلی
هر کدام از خدایان مسئول اداره یک جنبه از زندگی مردم بودند توت با سری شبیه به لک لک، خدای عقل مصریان باستان بود. خنوم که سری شبیه به قوچ داشت بر ظغیانهای رود نیل، نظارت داشت.
پرستش خدایان اصلی
کاهنان، خدایان اصلی را در عبادتگاههای بزرگ پرستش می کردند. جانورانی در پیشگاه این خدایان، قربانی می شدند و کاهنان غذای تهیه شده را به رسم پیشکش، در معبد به جا می گذارند اگر این غذاها بوسیله خدایان خورده نمی شد، کاهنان&l t;SPAN dir=ltr> آنها را می خوردند.
خدایان ناظر بر زندگی روزمره
خدایان معروفی نیز بودند، که مردم تصاویر آنها را در منزل نگهداری می کردند مردم این خدایان خود را با زندگی روز مره خود مرتبط می دیدند برای نمونه بس که سرش مانند سر شیر بود خدای خانواده محسوب می شدو توورت، الهه ای که به شکل یک اسب ابی آبستن بود، هنگام زایمان از زنان محافظت می کرد.
حقایق ثبت شده<SPAN style="LINE-HEIGHT: 200%; FONT-SIZE: 12pt" dir=ltr lang=AR-SA&g t;
مراحل و روش مومیایی کردن و مراسم تدفین اجساد، در مصر باستان و مدت 70 روز طول می کشید و نوار پیچ کردن آن 15 روز به طول می انجامد. یکی از مهم ترین مراسم، مرحله باز کردن دهان بود. برگذاری این مراسم به این منظور بود که گمان می کردند به فرد مرده، امکان تسلط یافتن بر بدنش را می دهد و او را قادر می سازد تا بعد از مرگ بخورد و بیاشامدو در اطراف قدم بزند.
مومیایی کردن
مصریان برای آماده نمودن مردگان خود برای زندگی بعد
ازمرگ، آنها را مومیایی می کردند آنها برای انجام این کار، اعضا داخلی را در می آوردند و منافذ و جاهای خالی بدن را توسط شراب خرما پر می کردند بعد بدن را با نمک قلیایی می پوشاندند و انرا به مدت 70 روز به حال خود رها می کردند بعد از این مرحله، بدن را می شستند و آن را در نوار های پارچه ای می پیچند.
تابوت مومیایی
این تابوتها جسد مومیایی شده را از شر حیوانات وحشی و غارتگران مقبره ها حفظ می کردند
مصر در عهد فراعنه &l t;/FONT>
مصر باستان بوسیله فرمانروایی به نام فراعنه؛ اداره می شد این پادشاهان قدرتمند بمانند خدایان، پرستش می شدند به شاهزاده ای ممکن بود فرعون شود، انواع ورزشها، فنون جنگی و شیوه حکومت بخوبی آموزش داده می شد وی پیش از فرعون شدن، میبایست برای مدتی به همراه پدرش حکومت کند.برخی از فراعه پیشین در اهرام غول پیکری مدفون شدند حال آنکه نام و یاد بسیاری از فراعنه با نگارش کتیبه هایی بر روی اوبلیسکها زنده نگاه داشته شد< ;SPAN dir=ltr>.
معبد در ابوسیمبل
فرعون رامسس دوم، دستور داد این معبد را از صخره ای بلند و یکپارچه واقع در ابوسیمبل در نزدیکی ساحل نیل، بتراشند
در حدود 3100 ق.م
مصر علیا و مصر سلفی برای تشکیل حکومتی یکپارچه، متحد می شوند.
در حدود 2650 ق.م
جو سر (زوسر) فرعون مصر می شود مشاور او، ایمهوتپ، نخستین هرم را که سطوح جانبی آن به شکل پلکان می باشد بمثابه پلکانی به آسمان طراحی می کند.
در حدود 2575 ق.م
خوفو (خئوپس)، فرعون مصر، هرم کبیر را در& lt;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; COLOR: black; FONT-SIZE: 9pt” dir=ltr lang=AR-SA> جیزه بنا می کند دو تن از جانشینان وی، خفره (خفرن) و منکور (میسرینوس) هرمهایی را در کنار این هرم می سازد. مجسمه ابوالهول نیز در همین مجموعه واقع در جیزه، ساخته می شود.
حدود 2200 ق.م
خاندانهایی که با یکدیگر رقابت داشتند، برای دست یافتن به حکومت مصر، به جنگ می پردازد تجارت، هنر و صنعت رو به زوال می گذارد.
حدود 2040ق.م
اشراف ساکن تیبس (تبس) بار دیگر مصر تجزیه شده را یکپارچه می سازد پایتخت از شهر ممفیس به شهر تیبس، انتقال مییابد.
حدود 1674 ق.م
مهاجمان هیکسوس، از اقوام چادر نشین ساکن خاور میانه، سوار بر ارابه های خویش، مصر را مورد تاخت و تاز قرار داده تسخیر می کنند پادشاهان آنها را با نام شبانان تاجدار می شناسند. حکومت آنان بیش از 100 سال طول می کشد.
1379 ق.م – 1417 ق. م
دوران حکومت فرعون آمن هوتپ سوم، عصر طلایی مصر محسوب گردد او پایتخت خود، تیبس را به شهری با شکوه تبدیل می سازد وکار ساخت معبد لوکسور (الاقصر) را آغاز می کند.
1379ق.م
آختانون فرعون مصر می شود او پایتخت را از شهر تیبس به
مکانی در ساحل رود نیل، منتقل می سازد و مجسمه تمامی خدایان را بجز آتون، خدای خورشید، از بین میبرد همسرش، نفرتی، تی در امر حکومت، با او شریک است.
1336ق.م
توتانخامن فرعون مصر می گردد. او پرستش خدایان باستانی را دوباره رایج می سازد وی مدت کوتاهی حکومت می کند و هیچ جانشینی از خود بر جای نمی گذارد.
حدود 525 ق.م
مصر بوسیله ایرانیان، تسخیر می گردد این کشور تا سال 404ق.م تحت حکمرانی ایرانیان، باقی می ماند.
332 ق.م
اسکندر کبیر، مصر را تسخیر می کند وی بسیاری از رسوم مصریان را در پیش می گیرد و معابد باستانی را مرمت می کند.
304 ق.م
پس از درگذشت اسکندر، حکومت مصر به دست یکی از سرداران وی به نام بطلیموس می افتاد او سلسله ای را بنیان می نهد که تا سال 30ق.م زمان خودکشی کلئوپاترا آخرین فرمانروای سلسله بطالسه دوام می یابد.
فراعنه در حدود 3000 سال بر مصر، باستان، فرمانروایی کردند فرعون نه تنها قدرتمند ترین فرد در مصر محسوب می شود بلکه زیر دستانش وی را خدا می پندارند هر چند شواهد اندکی از دوره های خاصی از تاریخ مصر در دست می باشد، آثار و مدارکی از بسیاری از فراعنه بر جای مانده است.
توتانخامن
توتانخامن از سال 1361 تا 1352ذ ق.م فرمانروایی کرد پس از مرگ آختاتون، پرستش خدایان دیگر را دوباره رایج ساخت شهرت وی بیشتر به خاطر مقبره اش می باشد این مقبره مملو از گنیجه های دست نخورده، در سال 1922 میلادی بوسیله یک باستانشناس< ;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; COLOR: black; FONT-SIZE: 9pt” dir=ltr lang=AR-SA> انگلیسی به نام هواردکاتر، کشف شد.
جو سر
جوسر (زوسر) که در سال 2650 ق.م به قدرتمند به قدرت رسید، معمار زیر دست خویش، ایمهوتپ، را مامور ساخت تا نخستین هرم را در سقاره بسازد این بنا که سطوح جانبی آن به جای اینکه شیب دار باشد به شکل پلکان ساخته شده است یک هرم تمام عیار محسوب نمی گردد با این وجود بنای یادبودی، جالب توجه و یکی از نخستین بناهای سنگی عظیم، به شمار می رود.
&l t;BR>خوفو
خوفو، که حکومتش از 2575 ق.م آغاز گردید، هرم کبیر را –که بزرگترین هرم در مصر و چه بسا عظیم ترین بنای متعلق به دنیای باستان محسوب می گردد – در جیزه، بنا نهاد.
هاتشپسوت
ملکه هاتشپسوت از 1503 تا
1482 ق.م فرمانروایی کرد قرار بود به عنوان نائب السلطنه در خدمت نا پسری خود توتموس سوم باشد ولی قدرت را برای خود قبضه کرد و نخستین فرمانروای زن، در مصر باستان گردید.
توتم
وس سوم
توتموس سوم ( از 1503 تا 1482 ق.م) قلمرو امپراتور مصر را به منتهی وسعت خود، رساند هر چند 20 سال از دوران حکومت خود را تحت نفوذ ملکه هاتشپسوت، سپری نمود.
آخناتون
آخناتون از 1379 تا 1362 ق.م فرمانروایی کرد تنها بر پرستش خدای خورشید، آتون اصرار می ورزید وی به همراه همسرش، ملکه نفرتی تی، پرستش خدایان دیگر را ممنوع کرد.
رامسس دوم
رامسس دوم از 1304 تا 1237 ق.م فرمانروایی کرد به مدت 67 سال فرعون مصر بود وی بنا های یادبود و معابد فراوانی ساخت، که بسیاری از آنها با مجسمه های غول پیکر خودش تزیین شده اند.
توتانخامن
توتانخامن در حدود 9 سالگی فرعون مصر می شود. اما دوران حکومت او (1352 قبل از میلاد تا 1361 قبل از میلاد) کوتاه بود و در سن 19 سالگی از دنیا رفت. هیچ کس از علت مرگ او در سن جوانی آگاه نیست. اما صدمه وارده به جمجمه او، احتمال کشته شدن او را مطرح می کند.
نقاب مومیایی
در نوامبر 1922 م باستانشناس انگلیسی، هاوارد کارتر، قبر توتانخامن را کشف کرد. نقاب این فرعون که از طلا ساخته شده، بیش از 10 کیلوگرم (22 پوند) وزن دارد
مهاجرتهای آفریقاییان
از سال 500 قبل از میلاد گروههای کشاورز بنتو زبان که در آهنگری مهارت داشتند شروع به مهاجرت از غرب آفریقا کردند. وقتی این مردم با محیط جدید سازگاری پیدا کرده و</SPAN& gt; محصولات کشاورزی تولید کردند، جمعیت آنها زیاد شد و در مناطق دیگر پراکنده شدند. مردم بنتو تا قبل از سال 200 میلادی در حاشیه جنوبی صحرای آفریقا زندگی می کردند.
بعد از آنکه مردم بنتو زبان صنعت ساخت ابزار
فلزی و سلاح را در حدود سال 500 قبل از میلاد، تکامل بخشیدند، این جوامع کشاورز دست به مهاجرت به خارج از سرزمین خود، در شرق آفریقای غربی، زدند.
کشاورزان مهاجر& lt;/B>
مهارت بنتوها در آهنگری، مانند ساخت ابزار کشاورزی، به آنها یک برتری سریع در محل زندگی و نواحی که در آن گسترش پیدا می کردند، داد. مهاجرت آنها در دشت باز ساوانا در شرق و جنوب شرقی آفریقا، خیلی سریع صورت گرفت. بنتو هایی که به شرق آفریقا آمده بودند، تبدیل به قبایل دامدار شدند. آنها حرفه دامداری را در تماس با جامعه کوشیت، در شرق آفریقا، فرا گرفتند.
مناطق نامطلوب
بعضی نواحی که مهاجرین بنتو به آن سفر می کردند، نا مطلوب بودند. برای نمونه، وقتی بنتو ها به جنگلهای بارانی استوایی در حوضه کنگو در آفریقای مرکزی رسیدند، روش کشاورزی زندگی آنها با محیط اطراف سازگاری نداشت، آنها مهاجرت خود را به سمت جنوب ادامه داند و منطقه را برای پیگمی ها، ساکنان اصلی منطقه، باقی گذاشتند.
غذاهای جنوب شرقی آسیا
بین سالهای 300 تا 800 میلادی، دریانوردان اندونزی از جنوب شزقی آسیا سفر دریایی خود را به مقصد ماداگاسکار، جزیره ای در ساحل جنوب شرقی آفریقا، انجام دادند. این دریانوردان ماجراجو، به همراه خود مواد خوراکی از قبیل موز، نارگیل، سیب زمینی و نیشکر، آوردند. این محصولات از ماداگاسکار به آفریقا روانه شدند، و زمانی که بنتو ها به جنوب آفریقا مهاجرت کردند، این مواد خوراکی را با خود به همراه آوردند. این مواد غذایی هنوز بخش اصلی رژیم غذایی مردم آفریقا را تشکیل می دهند.< ;SPAN dir=ltr>
خویسان ها (بیشه نشین ها)
قبل از آنکه مردم بنتو زبان به جنوب آفریقا برسند،در این منطقه تعداد محدودی از شکارچیان جمع آوری کننده میوه که به زبان خویسان صحبت می کردند، زندگی می کردند. خویسان کشاورزی نمی کردند، و از راه شکار و جمع آوری میوه ها و توت ها، زندگی می کردند. خویسان آهنگری بلد نبودند. بیشتر گروههایی که به زبان خویسان صحبت می کردند، جذب گروههای مهاجر بنتو شدند و صنعت آهنگری و شیوه های کشاورزی را از آنها فرا گرفتند.
بیشه نشینها و هوتنتات ها
با این حال، تعدادی از گروههای خویسان روش زندگی اولیه خود را حفظ کردند. آنها به مناطقی مانند، کویر کالاهاری در جنوب آفریقا، بازگشتند که برای گله داری و یا کشاورزی مناسب نبودند. آن عده از نوادگان این مردم آفریقای جنوبی که به صورت شکارچی های جمع آوری کننده میوه باقی ماندند، بعد ها به نام بیشه نشینان – معروف شدند و آنهایی که به کار گله داری پرداختند، به نام هوتنتات ها
معروف شدند.
سال 3000 قبل از میلاد
2000 قبل از میلاد__
مردم بنتو زبان در شرق آفریقای غربی ساکن شدند.
500 قبل از میلاد
کشاورزان بنتو زبان آهنگر شروع به مهاجرت به غرب آفریقا کردند.
1 میلادی
مردم بنتو زبان شروع به مهاجرت به شرق آفریقا کردند.
300 میلادی
مهاجرین بنتو در شرق آفریقا با محصولاتی مانند، نیشکر، نارگیل و سیب زمینی که ابتدا بوسیله مهاجران اهل اندونزی به جزیره ماداگاسکار آورده شده، روبرو شدند.
500 میلادی
مردم بنتو زبان با گله های گاو و صنعت آهنگری به آفریقای جنوبی
می رسند.
فرهنگ ناک
بین سالهای 500 قبل از میلاد، و 200 میلادی فرهنگ ناک در نیجریه مرکزی، شکوفا شد. مردم ناک در جوامع کوچک کشاورزی زندگی می کردند. اقامت در یک محل ثابت به مردم ناک این فرصت را داد تا یک سبک هنری مشخص را به وجود آورند. آنها مجسمه های سفالی بسیار زیبا می ساختند. اسم ن
اک- از یک روستای معدنی، جایی که اولین بار مجسمه ها در آنجا پیدا شدند گرفته شده است.
هر چند میزان ذخائر آهن در جهان از فلزات دیگر مانند مس، بیشتر است، اما استخراج آن بسیار مشکلتر می باشد. آهن ذوب می شود و یا از سنگ استخراج می گردد که این عمل از طریق گرم کردن آن در دمای خیلی بالا و در کوره های مخصوص صورت می گیرد. محصول اسفنجی شکل بدست آمده از این عملیات ذوب را برای آنکه به اشکال مورد نیاز خود برای ابزار سازی و اسلحه سازی، دربیاورند، باید دوبار گرم کرده و با چکش روی آن ضربه بزنند.
اولین نشانه ها
فرهنگ ناک اولین فرهنگ ظاهر شده در حاشیه صحرایی آفریقا (ناحیه ای در غرب آفریقا و جنوب صحرای آفریقا) بود
که با آهن سرو کار داشت. تا پیش از سال 500 قبل از میلاد، آنها به ذوب کردن آهن در کوره های کم عمق که دیوارهای استوانه ای گلی داشتند، می پرداختند. آهنگران ناک احتمالاٌ روش ذوب کردن آهن را در ارتباط با فرهنگهای دیگر آموخته بودند. شهر کوشت در مرو، مرکز بزرگ صنعت آهن بود که محصولاتش را در مناطق گسترده و دور دست، معامله می کردند. کارتج باستانی یکی دیگر از قدرتهای تجاری بر پایه آهن بود.
موارد استفاده آهن
علم تولید و استفاده از آهن با سرعت اعجاب انگیزی در سراسر آفریقای باستان گسترش پیدا کرد. در آن زمان دارا بودن تکنولوژی آهن به معنی قدرت بود. گروههای مردمی کوچک با استفاده از نیزه های نوک آهنی برای دفاع از خود، می توانستند با اعتماد به نفس در نواحی ناشناخته سفر کنند. لوله های نوک آهنی کار آماده سازی زمین را برای کشاورزی و کشت غلات آسان کردند و تبر های آهنی توانستند سریع تر از انواع سنگی آن، جنگلهای استوایی را تخریب کنند. گسترش قوم بنتو در نواحی مرکزی، شرقی و شمالی آفریقا به طور گسترده مدیون تسلط آنها بر آهن بود.
اتیوپی مسیحی
برای مدت بیشتر از 1000 سال آکسام (که بعداً آن را اتیوپی نامیدند) تنها کشور مسیحی مذهب آفریقا بود. مسیحیت از آنجا به مصر گسترش پیدا کرد. اولین امپراتور مسیحی در حدود 325 میلادی به حکومت رسید.اتیوپی در دوران این امپراتور، دارای تجارتی پر رونق با بنادر فراوان وکشتیهای پر شمار بود که در دریای سرخ حرکت می کردند. با ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی، اتیوپی مسیحی رو به زوال نهاد و پادشاهی جدیدی در قرن دهم میلادی بر اتیوپی حاکم شد.
1500 قبل از میلاد</SPAN&g t;
مصریان باستان کشتیهایی، که آن را پانت(سرزمین خداوند) می نامیدند، به اتیوپی فرستادند، کنده کاری های روی دیوار ها و غیره در مصر، مردم اتیوپی را در حال کاشتن انواع درختان صمغ نشان می دهند.
سده اول میلادی
پادشاهی اتیوپی در جلگه تایگر(پلنگ) ( امروز در اتیوپی قرار دارد) ظهور کرد. آکسام، بزرگترین شهر، به عنوان پایتخت تعیین می شود.
سده دوم میلادی
مانی پادشاه ایرانی،می نویسد که اتیوپی یکی از چهار پادشاهی جهان است.
325 میلادی&l t;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-SIZE: 9pt” dir=ltr>
از انا امپراتور می شود و به بسیاری از کشورهای همسایه از جمله پادشاهی باستانی میرو در سودان، حمله و آنها را تسخیر می کند.
سده ششم
عربهای مسلمان بیشتر نواحی شمال آفریقا را فتح می کند و امپراتور آکسام مضمحل می گردد.
سده نهم میلادی
پادشاهی جدید مسیحی اتیوپی که آن را حبشه نیز می نامند، ظاهر می شوند.
سال 1190
امپراتور لالیبا پایتخت اتیوپی را از آکسام به جنوب شهر روها منتقل می کند که بعداً این شهر را لالیبا نامیدند.
1270
یکونو آلماک، که ادعا می کند که ار نوادگان اولین امپراتور اتیوپی می باشد، به این حکومت حمله می کند و یک سلسله جدید تاسیس می کند. او همچنین پایتخت را به نواحی جنوبی تر شیوا منتقل می کند.
44-1314
امپراتور آمداسیون چهار دفعه قیام مسلمانان را سرکوب می کند.
1439
امپراتور زارایاکوب، هیئتهای اتیوپیاپی را به شورای فلورانسف جلسه کلیساهای مسیحی، اعزام می کند</SPAN&g t;.
1520
یک سفیر پرتغالی توسط امپراتور لبنادنگال به حضور پذیرفته می شود. پرتغال و اتیوپی با هم متحد می شوند.
1543
بعد از 20 سال جنگ، نهایتاً اتیوپی یک لشکر مهاجم مسلمان را در جنگ واینادگا شکست می دهد، اما استانهای زیادی را از دست می دهد.
1632
امپراتور فاسیلایدز پایتخت جدیدی به نام گاندر تاسیس می کند. تا سال 1700 م در این پایتخت 100000 نفر زندگی می کردند و بعد از مصر، دومین شهر بزرگ آفریقا به حساب می آمد.
چنگ اتیوپی
کرار نوعی چنگ از کشور اتیوپی در شرق آفریقا می باشد.این ساز برای حداقل 2000 سال، به عنوان یک ساز موسیقی مردمی (فولکلور) معروف بوده است. بدنه چوبی این ساز پوسات کشیده شده، پوشانده شده است این ساز
به صورت افقی بر رو ی چارچوب محافظ خود، نواخته می شود. این ساز بوسیله پارچه، مهره های تسبیح و آیینه تزیین شده است.
کرار، سازی است که با دو دست نواخته می شود. با یک دست می نوازد و بادست دیگر سیمها را نگه می دارد.
حقایق ثبت شده
بر اساس قصه ها، اولین امپراتور اتیوپی، منلیک پسر حضرت سلیمان فرمانروای قوم بنی اسرائیل، پادشاه یهودیان و ملکه صبا بوده است. ملاقات آنها که در قرن دهم قبل از میلاد اتفاق افتاده، در انجیل شرح داده شده است ( 13-10 : شاهان). بعداً امپراتورانی مثل یکونو آملاک (که در سالهای 85-1270م حکومت می کرد) اعلام کردند که آنها مستقیماً از نودگان منلیک هستند.
http://daneshnameh.roshd.ir
