حضرت حزقیل علیه السلام

فکر گناه تا به عمل حرامی منجر نشود، حرام نیست; ولی باید در نظر داشت که شیطان با همین انحرافات کوچک انسان را به تباهی می کشاند . فکر گناه، گناه نیست; ولی ممکن است زمینه گناه را فراهم سازد و موجب سلب توفیق گردد; چنان که دود چیزی را نمی سوزاند ولی در و دیوار را سیاه می کند . کنترل فکر راه های متعدد دارد; ولی نباید پنداشت با نخستین گام همه چیز درست می شود . کسی که می خواهد زمام افکار خویش را به کف گیرد، باید با تمام توان به خودسازی روی آورد و با جدیت این راه را دنبال کند تا تدریجا به هدف نزدیک گردد . بخشی از راه های کنترل فکر عبارت است از:

۱ . راه دل و عشق: ذهن و فکر انسان همواره متوجه چیزی است که به آن عشق می ورزد; چنان که عاشق آنی از فکر معشوقش بیرون نمی رود . این که مثلا ما همیشه در نمازهای خود به یاد دیگر مسائل می افتیم، به جهت تعلق نفس به آن ها و عدم آشنایی با محبوب حقیقی است; ولی عاشق دلباخته ذات جمیل علی الاطلاق در همه حال به یاد خدا است; چنان که گویا همیشه در نماز است . پس باید دل را از تعلق به کثرت پالایید و منزلگه عشق ربوبی ساخت تا اندیشه نیز بدان سوی توجه یابد .

۲ . ضبط قوه خیال: پرنده لجام گسیخته خیال هر دم بر سرشاخساری می نشیند . از این رو، افکار انسان خود ناساخته قرار و آرام ندارد . اگر آدمی با دقت در کنترل خیال بکوشد; یعنی همواره از آن مراقبت کند و هر گاه به این سوی و آن سوی گریخت، بلافاصله آن را به امور شریف متوجه گرداند، کم کم رام و مطیع می گردد .

۳ . انس دادن ذهن: با داشتن برنامه منظم و پیوسته می توان ذهن

را به سمتی خاص جهت داد . داشتن برنامه های منظم همه روزه دعا و قرآن، مطالعه کتاب هایی پیرامون اخلاق، معاد، خداشناسی، عواقب گناه و حداقل روزی یک ساعت شرکت منظم و پیوسته در مجالس دینی در این مسیر سودمند است . برای آگاهی بیش تر ر . ک: آداب الصلوه یا پرواز در ملکوت، امام خمینی و مراحل اخلاق در قرآن، آیت الله جوادی آملی

http://ale-mohammad.com