حقیقت وحی بعنوان یک شعور مرموز برای ما روشن نیست همان گونه که حقیقت نزول قرآن هم برای فهم انسانهای عالی بسیار سنگین است تا چه رسد به انسانهای عادی و ما با توجه به پرتو نورانی وحی پی به عظمت و مجد آن میبریم و آن را تصدیق میکنیم اما نمیتوانیم تصویری همه جانبه از آن داشته باشیم.[i]
متأسفانه در آثار روائی، روایاتی جعلی وارد شدهاند که اصطلاحاً آن را اسرائیلیات میخوانند و پیرامون وحی بر پیامبر اکرم(ص)، هم در مورد اولین وحی که نازل شد و هم در مورد سوره نجم، احادیث و روایاتی وارده شده است که قهراً بی اشکال نیستند. چناچه در داستان ورقه بن نوفل میبینیم که او پیامبر اکرم (ص) را دلداری میدهد و از شک و تردید!! میرهاند درحالی که لازمه نبوت یقین آن هم در حداعلی میباشد.[ii]
و علامه سبحانی در کتاب فروغ ابدیت[iii]بی پایگی این گفتارها را تبیین نموده است.
خلاصه داستان:
کوه حراء درشمال مکه واقع شده و به فاصله نیم ساعت میتوان به قله
آن صعود نمود. ظاهر این کوه را تخته سنگهای سیاهی تشکیل میدهد. غاری در آن واقع شده است که به ارتفاع قامت یک انسان است. قسمتی از غار با نورخورشید روشن و قسمتی دائماً تاریک است. اینجا عبادتگاه پیامبر اکرم (ص) بود تا اینکه فرشتهای از طرف خدا مأمور شد آیاتی چند به عنوان طلیعه و آغاز کتاب هدایت و سعادت برای فرزند قریش بخواند و او را به کسوت نبوت مفتخر سازد و آن فرشته حضرت جبرئیل (ع) بود و آن روز روز مبعث.
ورود فرشته بر یک انسان آمادگی خاصی میطلبد که پیامبر عظیم الشأن با عبادتهای طولانی و تفکرهای ممتد این آمادگی را کسب نموده بود و درآن روز فرشتهای لوحی در مقابل او گرفت و عرض کرداقراءیعنی بخوان و آیات اولیه سوره علق را بر آن حضرت خواند. جبرئیل (ع) مأموریت خود را انجام داد و پیامبر (ص) از کوه حراء پائین آمد و به سوی خانه (خدیجه) رهسپار شد. روح بزرگ پیامبر (ص) با نور وحی نورانی شد، آنچه را از فرشته (جبرئیل) آموخته بود در صفحه دل ضبط نمود. پس از این جریان همان فرشته به او گفت که تو رسول خدا و من جبرئیل هستم و این هنگامی بود که از کوه حراء به پایین میآمد. مقداری وحشت و اضطراب پیامبر (ص) را فراگرفت آن هم به خاطر مسؤلیت بزرگی که متوجه او شده بود. خدیجه آثار تفکر و اضطراب عمیق را در چهره او مشاهده کرد و پیامبر (ص) ماجرا را بر او نقل نمود. خدیجه او را دلداری داد و پیامبر (ص) احساس خستگی کرد و به خدیجه فرمود “دثّرینی” یعنی: مرا بپوشان، خدیجه (س) او را پوشاند و اندکی درخواب فرورفت.[iv]
ترجمه نخستین آیاتی که بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد بدینگونه میباشد:
بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید،
همان کس که انسان را از خون بستهای خلق کرد!
بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،
همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود،
و به انسان آنچه را نمیدانست یاد داد![v]
این خلاصهای بود از آنچه که اتفاق افتاد، اگر چه تفصیل بیشتر آن را باید در کتب تاریخی پیرامون مبعث جستجو نمود.
پی نوشت:
[i]– رجوع شود به تفسیر سوره حمد امام خمینی(ره).
[ii]-رجوع شود به تفسیر المیزان ذیل تفسیر آیات سوره علق.
[iii]-فروغ ابدیت ج 1 ص 188به بعد.
[iv]– به نقل از فروغ ابدیت با تلخیص جعفرسبحانی ج 1ص 178- 168.
[v]-سوره عل
ق آیه های 1 تا 5.
www.hawzah.net
