وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُه [الطلاق: 3]
هر كس به خدا توكل كند خدا براي او كافيست <o:p& gt;
عین الدوله از وزرای قدیم بود. روزی از خانه بیرون آمد و دو فقیر را دید که پشت در خانه ی او نشسته اند و هرکدام ذکری بر لب دارند؛
یکی می گوید: ” کار، خوبه عین الدوله درست کنه ”
و دیگری می گوید: ” کار، خوبه خدا درست کنه “.
عین الدوله وقتی این صحبت ها را شنید، خوشش آمد و دستور داد که یک سکه ی اشرفی درون ظرفی بگذارند و روی آن غذا بکشند و به فقیر اولی که از او تعریف می کرد، بدهند.
آن فقیر، که به طمع پول نشسته بود، ظرف غذا را گرفت و با ناراحتی آن را به فقیر دومی داد. فقیر دومی هم غذا را خورد، پول را برداشت، و رفت.
عین الدوله فردای آن روز، باز فقیر اولی را بر در خانه ی خود دید. گفت: ” مگر دیروز پول را برنداشتی؟ دیگر چه می خواهی؟ ” فقیر گفت: ” ما که پولی ندیدیم؛ اگر منظورت ظرف غذاست که آن را به فقیر دیگری دادم.”
عین الدوله لبخندی زد و گفت: ” بله؛ حقیقت را همان فقیر می گفت! کار خوبه خدا درست کنه، عین الدوله سگ کیه؟ ”