غدیر و آشکار شدن توطئه های پنهان

۱-مخالفت علنی برخی از حاضران

شخصی بنام حارث بن نعمان فهری، که نسبت به امام علی (ع) دشمنی می ورزید، سوار بر شتر جلو آمد وگفت:
( ای محمّد ! ما را به خدا خواندی پذیرفتیم، نبوّت خودرا مطرح کردی لا اله الاّالله ومحمد رسول الله گفتیم، مارا به اسلام دعوت کردی اجابت کردیم،گفتی نماز در پنج وقت بخوانید خواندیم، به زکات وروزه وحج وجهاد سفارش کردی اطاعت کردیم، حال پسر عموی خود را امیر ما ساختی که نمی دانیم این حکم از طرف خداست یا با ارادۀ شخصی شما پیدا شده است؟)
رسول خدا(ص)فرمود:
(به خدائی که جز او خدائی نیست،این حکم از طرف اوست، ومن وظیفه ای جز ابلاغ آن نداشتم)
حارث بن نعمان پس از شنیدن این جواب خشمناک شده سر به آسمان بلند کرد وگفت
(خدایا اگر آنچه را که محمد درباره علی می گوید از طرف تواست،وبه امر توست،سنگی از آسمان بر من فرود آید و مراعذاب کند)
هنوز سخنان حارث بن نعمان به پایان نرسیده بود که از آ
سمان سنگی براوفرود آمد واو رابهلاکت رساند که آیات ۱و۲سورۀمعارج نازل شد.
نه تنها مخالفت آشکار فایده ای نداشت بلکه معجزه ای دردناک برای منافقان تحقّق یافت که جناح آنها را دچار تزلزل وتردید کرد،ودلهای مردم را نسبت به ولایت علی (ع) استحکام بخشید، از این رو دست به بازی خطرناکتری زدند.

۲-ترور نافرجام
مخالفان ولایت امیر المؤمنین (ع) که فکر می کردند در بن بست کاملی قرار دارند، تصمیم نهائی را گرفتند، وآن ترور پیامبر (ص) بگونه ای طبیعی با رم دادن شتر آنحضرت در »عقبه« که را کوهستانی، و درّه های عمیق داشت بود.
با یکدیگر گفتند:
برسر راه کوهستانی «عقبه» کمین کرده و با پرتاب سنگ وچوب وآلاتی که صداهای وحشتناک تولید کند، شتر پیامبر (ص) را رم می دهیم تا سقوط کند ودر ان درّه های عمیق فرو غلطا، آنگاه از تاریکی شب بهره جسته فرار می کنیم، وفردا همه جا می گوئیم یک حادثه طبیعی بود.
سپس با شتاب رفتند وبر سر راه کمین کرده ومنتظر رسیدن شتر پیامبر (ص) وهمراهان شدند.
رسول گرامی اسلام به وسیلۀ فرشته وحی از نقشه های آنان آگاهی یافت،چون به عقبه نزدیک شدند، به حذیفه بن یمان،وعمار یاسر فرمودند تا یکی عنان شتر را در دست گیرد، و دیگری شتررا هدایت کند
منافقان کمین کرده، هرچه داشتند پرتاب نمودند، و با سرو صداهای گوناگون سعی کردند، تا شتر را رم دهند که به امر خدا هیچ تزلزلی در حرکت شتر پدید نیامد، و ترور نافرجام ماند
امّا این فرصت طلائی را نمی توانستند از دست بدهند که با شمشیرهای برهنه خود به پیامبر (ص) حمله کردند، ولی با مقاومت بی نظیر
عمّار یاسر،وحذیفه روبرو شدند، اگر اندکی درنگ یاران می کردند دیگر یاران پیامبر (ص) که پیوسته وآهسته در یک کاروان بزرگ در حرکت بودند سر می رسیدند وکار همۀ منافقان تباه می شد. پس ناچار فرار کردند
حذیفه گفت یا رسول الله آنها چه کسانی بودند؟
پیامبر فرمود نگاه کن:
در آنهنگام برقی جهید و چهرۀ آنان آشکارا دیده شد که حذیفه با شگفتی چهره افراد را بدرستی شناخت:

۱-ابابکر ۲- عمر ۳-طلحه ۴- عبدالرحمن بن عوف(دامادعثمان) ۵- سعدبن ابی وقّاص ۶-ابوعبیده جراح ۷- معاویه ۸-عمروبن عاص (از قریش) ۹- ابوموسی اشعری ۱۰- مغیرةبن شعبه ۱۱- اوس بن حدثان بصری ۱۲-ابوهریره ۱۳- ابوطلحه انصاری (ازغیر قریش )
پس از ترور نافرجام وافشای اسامی دست اندرکاران، اولین زنگ خطر در امت اسلامی به صدا در آمد که مخالفان به آخر خط رسیدند، واز هیچگونه اقدامی دست بردار نیستند، که اندوهی بر دل یاران پیامبر (ص) نشست، وبا نگرانی وبا مراقبت شدیدتری در حفظ جان رسول خدا می کوشیدند
همه می دانستند چه اختلافی پدید خواهد آمد.
وبه روشنی حوادث تلخ آینده را می نگریستند.
که نگرانیها وگریه های رسول خدا در آستانه رحلت،برای تنهایی علی (ع) واهل بیت گرامی او برهمین اساس شکل می گرفت.

۳ – تشکل های فروپاشیده:
پس از بیعت عمومی مسلمانان با علی (ع) ونگرانی سخت مخالفان، هر لحظه احتمال می رفت که از غدیر خم تا مدینه، در آن راه طولانی، تشکل های شیطانی شکل گیرد، ودست به یک سلسله حرکات مذبوحانه بزنند که برای جهان اسلام،و وحدت امت اسلامی ناخوشایند باشد.:
از این رو پیامبر (ص) دستور داد تا منادی اعلام کند که:
در طول راه به امر رسول خدا تا رسیدن به شهر مدینه دو نفر یا سه نفر حق ندارند گرد هم امده و زیر گوش یکدیگر زمزمه کنند.
با این فرمان تشک های شیطانی ضربه خورد و اجتماعات توطئه امیز لغو گردید در نتیجه کاروان عظیم حجه الوداع با عزت و شکوه به مدینه بازگشت و تمام تلاشهای مذبوحانه و کارشکنی های منافقان نتوانست خللی در حرکت ان ایجاد کند.

منبع: www.shiasun.com