معرفت امیرالمومنین به نورانیت

معرفت امیرالمومنین علیه السلام به نورانیت

(ابواب نشانه ها،صفات و شرایط امام و آنچه جایز و سزاوار است که به او نسبت داده شود و آنچه جایز نیست،)

بحار الأنوار (ط – بيروت)؛ ج‏26؛ ص1 باب 14 ح 1

– أَقُولُ ذَكَرَ وَالِدِي رَحِمَهُ اللَّهُ أَنَّهُ رَأَى فِي كِتَابٍ عَتِيقٍ، جَمَعَهُ بَعْضُ مُحَدِّثِي أَصْحَابِنَا فِي فَضَائِلِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع هَذَا الْخَبَرَ وَ وَجَدْتُهُ أَيْضاً فِي كِتَابٍ عَتِيقٍ مُشْتَمِلٍ عَلَى أَخْبَارٍ كَثِيرَةٍ قَالَ رُوِيَ عَنْ محمّد بْنِ صَدَقَةَ أَنَّه‏قَالَ: سَأَلَ أَبُو ذَرٍّ الْغِفَارِيُّ سَلْمَانَ الْفَارِسِيَّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا مَعْرِفَةُ الْإِمَامِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِالنُّورَانِيَّةِ قَالَ يَا جُنْدَبُ فَامْضِ بِنَا حَتَّى نَسْأَلَهُ عَنْ ذَلِكَ قَالَ فَأَتَيْنَاهُ فَلَمْ نَجِدْهُ قَالَ فَانْتَظَرْنَاهُ حَتَّى جَاءَ قَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ مَا جَاءَ بِكُمَا قَالا جِئْنَاكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ نَسْأَلُكَ عَنْ مَعْرِفَتِكَ بِالنُّورَانِيَّةِ قَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ مَرْحَباً بِكُمَا مِنْ وَلِيَّيْنِ مُتَعَاهِدَيْنِ لِدِينِهِ لَسْتُمَا بِمُقَصِّرَيْنِ لَعَمْرِي إِنَّ ذَلِكَ الواجب [وَاجِبٌ‏] عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ثُمَّ قَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع إِنَّهُ لَا يَسْتَكْمِلُ أَحَدٌ الْإِيمَانَ حَتَّى يَعْرِفَنِي كُنْهَ مَعْرِفَت
ِي بِالنُّورَانِيَّةِ فَإِذَا عَرَفَنِي بِهَذِهِ الْمَعْرِفَةِ فَقَدِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ وَ شَرَحَ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ وَ صَارَ عَارِفاً مُسْتَبْصِراً وَ مَنْ قَصَّرَ عَنْ مَعْرِفَةِ ذَلِكَ فَهُوَ شَاكٌّ وَ مُرْتَابٌ.

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع مَعْرِفَتِي بِالنُّورَانِيَّةِ مَعْرِفَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ مَعْرِفَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَعْرِفَتِي بِالنُّورَانِيَّةِ وَ هُوَ الدِّينُ الْخَالِصُ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ(البیّنه:5) يَقُولُ مَا أُمِرُوا إِلَّا بِنُبُوَّةِ محمّد ص وَ هُوَ الدِّينُ الْحَنِيفِيَّةُ الْمحمّديَّةُ الس
َّمْحَةُ وَ قَوْلُهُ‏ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ فَمَنْ أَقَامَ وَلَايَتِي فَقَدْ أَقَامَ الصَّلَاةَ وَ إِقَامَةُ وَلَايَتِي صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لَا يَحْتَمِلُهُ إِلَّا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ أَوْ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ أَوْ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ فَالْمَلَكُ إِذَا لَمْ يَكُنْ مُقَرَّباً لَمْ يَحْتَمِلْهُ وَ النَّبِيُّ إِذَا لَمْ يَكُنْ مُرْسَلًا لَمْ يَحْتَمِلْهُ وَ الْمُؤْمِنُ إِذَا لَمْ يَكُنْ مُمْتَحَناً لَمْ يَحْتَمِلْهُ قُلْتُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَنِ الْمُؤْمِنُ وَ مَا نِهَايَتُهُ وَ مَا حَدُّهُ حَتَّى أَعْرِفَهُ قَالَ ع يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ قُلْتُ لَبَّيْكَ يَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ قَالَ الْمُؤْمِنُ الْمُمْتَحَنُ هُوَ الَّذِي لَا يُرَدُّ مِنْ أَمْرِنَا إِلَيْهِ شَيْ‏ءٌ إِلَّا شُرِحَ صَدْرُهُ لِقَبُولِهِ وَ لَمْ يَشُكَّ وَ لَمْ يَرْتَبْ‏ اعْلَمْ يَا أَبَا ذَرٍّ أَنَا عَبْدُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ خَلِيفَتُهُ عَلَى عِبَادِهِ لَا تَجْعَلُونَا أَرْبَاباً وَ قُولُوا فِي فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ فَإِنَّكُمْ لَا تَبْلُغُونَ كُنْهَ مَا فِينَا وَ لَا نِهَايَتَهُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ أَعْطَانَا أَكْبَرَ وَ أَعْظَمَ مِمَّا يَصِفُهُ وَ أَصِفُكُمْ أَوْ يَخْطُرُ عَلَى قَلْبِ أَحَدِكُمْ فَإِذَا عَرَفْتُمُونَا هَكَذَا فَأَنْتُمُ الْمُؤْمِنُونَ قَالَ سَلْمَانُ قُلْتُ يَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ وَ مَنْ أَقَامَ الصَّلَاةَ أَقَامَ وَلَايَتَكَ قَالَ نَعَمْ يَا سَلْمَانُ تَصْدِيقُ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى فِي الْكِتَابِ الْعَزِيزِ وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِينَ‏ (بقره: 45) فَالصَّبْرُ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ الصَّلَاةُ إِقَامَةُ وَلَايَتِي فَمِنْهَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ وَ لَمْ يَقُلْ وَ إِنَّهُمَا لَكَبِيرَةٌ لِأَنَّ الْوَلَايَةَ كَبِيرَةٌ حَمْلُهَا إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ وَ الْخَاشِعُونَ هُمُ الشِّيعَةُ الْمُسْتَبْصِرُونَ.

 وَ ذَلِكَ لِأَن‏ أَهْلَ الْأَقَاوِيلِ مِنَ الْمُرْجِئَةِ وَ الْقَدَرِيَّةِ وَ الْخَوَارِجِ وَ غَيْرِهِمْ مِنَ النَّاصِبِيَّةِ يُقِرُّونَ لِمحمّد (بمحمّد) ص لَيْسَ بَيْنَهُمْ خِلَافٌ وَ هُمْ مُخْتَلِفُونَ فِي وَلَايَتِي مُنْكِرُونَ لِذَلِكَ جَاحِدُونَ بِهَا إِلَّا الْقَلِيلُ وَ هُمُ الَّذِينَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ الْعَزِيزِ فَقَالَ‏ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِينَ‏ وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي مَوْضِعٍ آخَرَ فِي كِتَابِهِ الْعَزِيزِ فِي نُبُوَّةِ محمّد ص وَ فِي وَلَايَتِي فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشِيدٍ (الحجّ: 45) فَالْقَصْرُ محمّد وَ الْبِئْرُ الْمُعَطَّلَةُ وَلَايَتِي عَطَّلُوهَا وَ جَحَدُوهَا وَ مَنْ لَمْ يُقِرَّ بِوَلَايَتِي لَمْ يَنْفَعْهُ الْإِقْرَارُ بِنُبُوَّةِ محمّد ص إِلَّا أَنَّهُمَا مَقْرُونَانِ وَ ذَلِكَ أَنَّ النَّبِيَّ ص نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ هُوَ إِمَامُ الْخَلْقِ وَ عَلِيٌّ مِنْ بَعْدِهِ إِمَامُ الْخَلْقِ وَ وَصِيُّ محمّد ص كَمَا قَالَ لَهُ النَّبِيُّ ص أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي وَ أَوَّلُنَا محمّد وَ أَوْسَطُنَا محمّد وَ آخِرُنَا محمّد فَمَنِ اسْتَكْمَلَ مَعْرِفَتِي فَهُوَ عَلَى الدِّينِ الْقَيِّمِ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ (البينة: 5) وَ سَأُبَيِّنُ ذَلِكَ بِعَوْنِ اللَّهِ وَ تَوْفِيقِهِ.

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ كُنْتُ أَنَا وَ محمّد نُوراً وَاحِداً مِنْ نُورِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَمَرَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ذَلِكَ النُّورَ أَنْ يُشَقَّ فَقَالَ لِلنِّصْفِ كُنْ محمّداً وَ قَالَ لِلنِّصْفِ كُنْ
عَلِيّاً فَمِنْهَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلِيٌّ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ عَلِيٍّ وَ لَا يُؤَدِّي عَنِّي إِلَّا عَلِيٌّ وَ قَدْ وَجَّهَ أَبَا بَكْرٍ بِبَرَاءَةَ إِلَى مَكَّةَ فَنَزَلَ جَبْرَئِيلُ ع فَقَالَ يَا محمّد قَالَ لَبَّيْكَ قَالَ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكَ أَنْ تُؤَدِّيَهَا أَنْتَ أَوْ رَجُلٌ عَنْكَ فَوَجَّهَنِي فِي اسْتِرْدَادِ أَبِي بَكْرٍ فَرَدَدْتُهُ فَوَجَدَ فِي نَفْسِهِ وَ قَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ نَزَلَ فِيَّ الْقُرْآنُ قَالَ لَا وَ لَكِنْ لَا يُؤَدِّي إِلَّا أَنَا أَوْ عَلِيٌّ. يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ قَالَ ع مَنْ لَا يَصْلُحُ لِحَمْلِ‏ صَحِيفَةٍ يُؤَدِّيهَا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص كَيْفَ يَصْلُحُ لِلْإِمَامَةِ.

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ فَأَنَا وَ رَسُولُ اللَّهِ ص كُنَّا نُوراً وَاحِداً صَارَ رَسُولَ اللَّهِ ص محمّد الْمُصْطَفَى وَ صِرْتُ أَنَا وَصِيَّهُ الْمُرْتَضَى وَ صَارَ محمّد النَّاطِقَ وَ صِرْتُ أَنَا الصَّامِتَ وَ إِنَّهُ
لَا بُدَّ فِي كُلِّ عَصْرٍ مِنَ الْأَعْصَارِ أَنْ يَكُونَ فِيهِ نَاطِقٌ وَ صَامِتٌ يَا سَلْمَانُ صَارَ محمّد الْمُنْذِرَ وَ صِرْتُ أَنَا الْهَادِيَ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ (الرعد: 7) فَرَسُولُ اللَّهِ ص الْمُنْذِرُ وَ أَنَا الْهَادِي‏ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثى‏ وَ ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ سَواءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سارِبٌ بِالنَّهارِ لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‏ (الرعد: 8- 11) قَالَ فَضَرَبَ ع بِيَدِهِ عَلَى أُخْرَى وَ قَالَ صَارَ محمّد صَاحِبَ الْجَمْعِ وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ النَّشْرِ وَ صَارَ محمّد صَاحِبَ الْجَنَّةِ وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ النَّارِ أَقُولُ لَهَا خُذِي هَذَا وَ ذَرِي هَذَا وَ صَارَ محمّد ص صَاحِبَ الرَّجْفَةِ وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ الْهَدَّةِ وَ أَنَا صَاحِبُ اللَّوْحِ الْمَحْفُوظِ أَلْهَمَنِي اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِلْمَ مَا فِيهِ نَعَمْ يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ وَ صَارَ محمّد يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ‏ (يس: 1 و 2) وَ صَارَ محمّد ن وَ الْقَلَمِ‏ (القلم: 1) وَ صَارَ محمّد طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏ (طه: 1 و 2) وَ صَارَ محمّد صَاحِبَ الدَّلَالاتِ وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ الْمُعْجِزَاتِ وَ الْآيَاتِ وَ صَارَ محمّد خَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَ صِرْتُ‏ أَنَا خَاتَمَ الْوَصِيِّينَ وَ أَنَا الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ (الفاتحة: 6) وَ أَنَا النَّبَأُ الْعَظِيمُ‏ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ‏ (النبأ: 2 و 3) وَ لَا أَحَدٌ اخْتَلَفَ إِلَّا فِي وَلَايَتِي وَ صَارَ محمّد صَاحِبَ الدَّعْوَةِ وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ السَّيْفِ وَ صَارَ محمّد نَبِيّاً مُرْسَلًا وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ أَمْرِ النَّبِيِّ ص قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ‏ (المؤمن: 15) وَ هُوَ رُوحُ اللَّهِ لَا يُعْطِيهِ وَ لَا يُلْقِي هَذَا الرُّوحَ إِلَّا عَلَى مَلَكٍ مُقَرَّبٍ أَوْ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَوْ وَصِيٍّ مُنْتَجَبٍ فَمَنْ أَعْطَاهُ اللَّهُ هَذَا الرُّوحَ فَقَدْ أَبَانَهُ مِنَ النَّاسِ وَ فَوَّضَ إِلَيْهِ الْقُدْرَةَ وَ أَحْيَا الْمَوْتَى وَ عَلِمَ بِمَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ وَ سَارَ مِنَ الْمَشْرِقِ إِلَى الْمَغْرِبِ وَ مِنَ الْمَغْرِبِ إِلَى الْمَشْرِقِ فِي لَحْظَةِ عَيْنٍ وَ عَلِمَ مَا فِي الضَّمَائِرِ وَ الْقُلُوبِ وَ عَلِمَ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ.

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ وَ صَارَ محمّد الذِّكْرَ الَّذِي قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ‏ (الطلاق: 10 و 11) إِنِّي أُعْطِيتُ عِلْمَ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا وَ فَصْلَ الْخِطَابِ وَ اسْتُودِعْتُ عِلْمَ الْقُرْآنِ وَ مَا هُوَ كَائِنٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ محمّد ص أَقَامَ الْحُجَّةَ حُجَّةً لِلنَّاسِ وَ صِرْتُ أَنَا حُجَّةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اللَّهُ لِي مَا لَمْ يَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ لَا لِنَبِيٍّ مُرْسَلٍ وَ لَا لِمَلَكٍ مُقَرَّبٍ

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع أَنَا الَّذِي حَمَلْتُ نُوحاً فِي السَّفِينَةِ بِأَمْرِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَخْرَجْتُ يُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي جَاوَزْتُ بِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ الْبَحْرَ بِأَمْرِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَخْرَجْتُ إِبْرَاهِيمَ مِنَ النَّارِ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَجْرَيْتُ أَنْهَارَهَا وَ فَجَّرْتُ عُيُونَهَا وَ غَرَسْتُ أَشْجَارَهَا بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ وَ أَنَا الْمُنَادِي مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ قَدْ سَمِعَهُ الثَّقَلَانِ الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ وَ فَهِمَهُ قَوْمٌ‏ إِنِّي لَأَسْمَعُ كُلَّ قَوْمٍ‏ (كل يوم) الْجَبَّارِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ بِلُغَاتِهِمْ وَ أَنَا الْخَضِرُ عَالِمُ مُوسَى وَ أَنَا مُعَلِّمُ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ وَ أَنَا ذُو الْقَرْنَيْنِ وَ أَنَا قُدْرَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ أَنَا محمّد وَ محمّد أَنَا وَ أَنَا مِنْ محمّد وَ محمّد مِنِّي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ‏ (الرحمن: 19 و 20)

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ إِنَّ مَيِّتَنَا لَمْ يَمُتْ وَ غَائِبَنَا لَمْ يَغِبْ وَ إِنَّ قَتْلَانَا لَنْ يُقْتَلُوا يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ ع أَنَا أَمِيرُ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مِمَّنْ مَضَى وَ مِمَّنْ بَقِيَ وَ أُيِّدْتُ بِرُوحِ الْعَظَمَةِ وَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِيدِ اللَّهِ لَا تُسَمُّونَا أَرْبَاباً وَ قُولُوا فِي فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا مِنْ فَضْلِنَا كُنْهَ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا وَ لَا مِعْشَارَ الْعُشْرِ لِأَنَّا آيَ
اتُ اللَّهِ وَ دَلَائِلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ وَ خُلَفَاؤُهُ وَ أُمَنَاؤُهُ وَ أَئِمَّتُهُ وَ وَجْهُ اللَّهِ وَ عَيْنُ اللَّهِ وَ لِسَانُ اللَّهِ بِنَا يُعَذِّبُ اللَّهُ عِبَادَهُ وَ بِنَا يُثِيبُ وَ مِنْ بَيْنِ خَلْقِهِ طَهَّرَنَا وَ اخْتَارَنَا وَ اصْطَفَانَا وَ لَوْ قَالَ قَائِلٌ لِمَ وَ كَيْفَ وَ فِيمَ لَكَفَرَ وَ أَشْرَكَ لِأَنَّهُ لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ.

يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ ع مَنْ آمَنَ بِمَا قُلْتُ وَ صَدَّقَ بِمَا بَيَّنْتُ وَ فَسَّرْتُ وَ شَرَحْتُ وَ أَوْضَحْتُ وَ نَوَّرْتُ وَ بَرْهَنْتُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ مُمْتَحَنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ وَ شَرَحَ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ وَ هُوَ عَارِفٌ مُسْتَبْصِرٌ قَدِ انْتَهَى وَ بَلَغَ وَ كَمَلَ وَ مَنْ شَكَّ وَ عَنَدَ وَ جَحَدَ وَ وَقَفَ وَ تَحَيَّرَ وَ ارْتَابَ فَهُوَ مُقَصِّرٌ وَ نَاصِبٌ.

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ ع أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا عَالِمٌ بِضَمَائِرِ قُلُوبِكُمْ وَ الْأَئِمَّةُ مِنْ أَوْلَادِي ع يَعْلَمُونَ وَ يَفْعَلُونَ هَذَا إِذَا أَحَبُّوا وَ أَرَادُوا لِأَنَّا كُلَّنَا وَاحِدٌ أَوَّلُنَا محمّد وَ آخِرُنَا محمّد وَ أَوْسَطُنَا محمّد وَ كُلُّنَا محمّد فَلَا تَفَرَّقُوا بَيْنَنَا وَ نَحْنُ إِذَا شِئْنَا شَاءَ اللَّهُ وَ إِذَا كَرِهْنَا كَرِهَ اللَّهُ الْوَيْلُ كُلُّ الْوَيْلِ لِمَنْ أَنْكَرَ فَضْلَنَا وَ خُصُوصِيَّتَنَا وَ مَا أَعْطَانَا اللَّهُ رَبُّنَا لِأَنَّ مَنْ أَنْكَرَ شَيْئاً مِمَّا أَعْطَانَا اللَّهُ فَقَدْ أَنْكَرَ قُدْرَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَشِيَّتَهُ فِينَا.

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ ع لَقَدْ أَعْطَانَا اللَّهُ رَبُّنَا مَا هُوَ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ وَ أَعْلَى وَ أَكْبَرُ مِنْ هَذَا كُلِّهِ قُلْنَا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَا الَّذِي أَعْطَاكُمْ مَا هُوَ أَعْظَمُ وَ أَجَلُّ مِنْ هَذَا كُلِّهِ قَالَ قَدْ أَعْطَانَا رَبُّنَا عَزَّ وَ جَلَّ عِلْمَنَا لِلِاسْمِ الْأَعْظَمِ الَّذِي لَوْ شِئْنَا خَرَقَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ وَ نَعْرُجُ بِهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ نَهْبِطُ بِهِ الْأَرْضَ وَ نَغْرُبُ وَ نَشْرُقُ وَ نَنْتَهِي بِهِ إِلَى الْعَرْشِ فَنَجْلِسُ‏ عَلَيْهِ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يُطِيعُنَا كُلُّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ الْبِحَارُ وَ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ أَعْطَانَا اللَّهُ ذَلِكَ كُلَّهُ بِالاسْمِ الْأَعْظَمِ الَّذِي عَلَّمَنَا وَ خَصَّنَا بِهِ وَ مَعَ هَذَا كُلِّهِ نَأْكُلُ وَ نَشْرَبُ وَ نَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ وَ نَعْمَلُ هَذِهِ الْأَشْيَاءَ بِأَمْرِ رَبِّنَا وَ نَحْنُ عِبَادُ اللَّهِ الْمُكْرَمُونَ الَّذِينَ‏ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ‏(الانبیاء: 27) وَ جَعَلَنَا مَعْصُومِينَ مُطَهَّرِينَ وَ فَضَّلَنَا عَلَى كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ فَنَحْنُ نَقُولُ‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ‏(اعراف:43) وَ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذابِ عَلَى الْكافِرِينَ‏ (الذّمر:71) أَعْنِي الْجَاحِدِينَ بِكُلِّ مَا أَعْطَانَا اللَّهُ مِنَ الْفَضْلِ وَ الْإِحْسَانِ

 يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ فَهَذَا مَعْرِفَتِي بِالنُّورَانِيَّةِ فَتَمَسَّكْ بِهَا رَاشِداً فَإِنَّهُ لَا يَبْلُغُ أَحَدٌ مِنْ شِيعَتِنَا حَدَّ الِاسْتِبْصَارِ حَتَّى يَعْرِفَنِي بِالنُّورَانِيَّةِ فَإِذَا عَرَفَنِي بِهَا كَانَ مُسْتَبْصِراً بَالِغاً كَامِلًا قَدْ خَاضَ بَحْراً مِنَ الْعِلْمِ وَ ارْتَقَى دَرَجَةً مِنَ الْفَضْلِ وَ اطَّلَعَ عَلَى سِرٍّ مِنْ سِرِّ اللَّهِ وَ مَكْنُونِ خَزَائِنِهِ‏.

-می گویم: پدرم که خدایش بیامرزد ذکر نموده است که او در کتابی که یکی از محدّثان شیعه در فضائل امیرالمؤمنین (علیه السّلام) گردآوری نموده این روایت را دیده است. من نیز آن را در کتابی قدیمی که شامل روایات فراوانی بود یافتم. گفت: از محمّد بن صدقه روایت شده است که او گفت: ابوذرغفاری از سلمان فارسی، که خداوند از هر دوی آنها خشنود باد، پرسید که ای اباعبدالله معرفت امیرالمؤمنین (ع) به نورانیّت چیست ؟ {سلمان }گفت: ای جندب! (جندب نام ابوذر است)، بیا برویم تا این را از خود آن حضرت بپرسیم. سپس به محل آن حضرت رفتیم و او را نیافتیم. {ابوذر} گفت: پس به انتظار ایشان ماندیم تا آن حضرت آمدند. حضرت فرمودند: چه امری شما را به این جا کشانده است ؟ ابوذر و سلمان گفتند: ای امیرمؤمنان به نزد شما آمدیم تا در مورد معرفتتان به نورانیّت سؤال کنیم. حضرت فرمودند: آفرین بر شما دو دوست وفادار به دین خویش که کوتاهی کننده نیستید. به جانم سوگند که آن معرفت بر هر مرد و زن مؤمن واجب است. سپس حضرت که درود خدا بر او باد فرمود: ای سلمان و ای جندب هر دو عرض کردند بلی ای امیرالمؤمنان. حضرت که سلام بر او باد فرمود: هیچ کس ایمان را به حدّ کمال خویش نمی رساند تا آن که مرا به عمق معرفتم بشناسد. پس آنگاه که مرا به این معرفت شناخت هر آینه خداوند قلب او را با ایمان آزموده، سینه اش را برای اسلام گشاده ساخته و عارفی روشن بین گردیده است و هر کس که از شناخت آن کوتاهی نمود و به آن نرسید شک کننده و تردید گر است.

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند: بلی یا امیرالمؤمنین حضرت (ع) فرمودند: معرفت من به نورانیّت معرفت خداوند عزّ و جلّ است و معرفت خداوند عزّوجلّ معرفت من به نورانیّت است. و آن همان دین خالصی است که خداوند دربارۀ آن فرمود: « وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ: و امر نشدند به چیزی مگر این که خدا را به اخلاص کامل در دین پرستش و بندگی کنند و از بندگی غیر او روی برگردانند و نماز به پا دارند و زکات بدهند و این است دین راست و استوار » (بینه:5) خداوند فرمود: امر نشدند مگر به پیامبری حضرت محمّد (ص)؛ و آن دین و آیین یکتا پرستیِ آسان محمّدی است. و این کلام خ
دا که فرمود:« يُقِيمُونَ الصَّلاةَ نماز به پادارند »، پس هر کس که ولایت مرا به پا داشت نماز را به پا داشته است. و بر پا داشتن ولایت من سخت و دشوار است و جز فرشته ی مقرّب در گاه الهی یا پیامبر مرسل و یا بنده ای که خداوند قلب او را به ایمان آزموده باشد کسی متحمّل آن نمی باشد. پس فرشته وقتی که مقرّب نباشد تحمّل آن را نخواهد داشت و مؤمن وقتی که آزموده نباشد تحمّل آن را نخواهد داشت.

عرض کردم ای امیرمؤمنان! مؤمن کیست و منتها و مرز ایمان چیست ؟ {بیان بفرمایید} تا آن را بشناسم. حضرتش که سلام بر اوباد فرمود: ای اباعبدالله (کنیه ی سلمان است) عرض کردم: بلی ای برادر رسول خدا،فرمود: مؤمن آزموده همان کسی است که هیچ چیزی از ما به او نمی رسد مگر این که سینه اش را برای پذیرفتن آن گشاده می سازد و دچار شک و تردید (و روی گردانی) نمی شود.

ای اباذر بدان که من بندۀ خدای عزّوجلّ و خلیفه ی او بر بندگانش می باشم. ما را به مثابه خدایان قرار ندهید و دیگر هر چه می خواهید در فضیلت ما بگویید (که هرچه بکوشید و به گمان خویش بلند پروازی کنید) به کنه و حقیقت و منتهای آنچه در ما وجود دارد نمی رسید. و خدای عزّو جلّ به ما بزرگتر و عظیم تر از آنچه که خود وصف می نماید و آنچه من توصیف می کنم یا به دل هریک از شما خطور می کند عطا نموده است. پس آن گاه که ما را این گونه شناختید مؤمن می باشید.

سلمان گفت: عرض کردم ای برادر سول خدا!و هر کس نماز را به پاداشت ولایت شما را به پاداشته است ؟ فرمود: آری ای سلما ن! این سخن خدای تعالی در قرآن عزیز تصدیق کنندۀ این حقیقت است که فرمود:« وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِع
ِينَ‏ یعنی به صبر و نماز یاری و مدد بجویید و هر آینه آن جز بر خاشعان بزرگ و سنگین است.» (بقره: 45) «صبر» رسول خدا (ص) و نماز بر پا داشتن ولایت من است.بدین خاطر خداوند متعال فرمود:« و هر آینه آن بزرگ و سنگین است » و نفرمود: هر آینه آن دو بزرگ و سنگین می باشند؛ زیرا هر آینه ولایت، حملش جز بر خاشعان بزرگ و سنگین است. و خاشعان همان شیعیان روشن بین و اهل بصیرت می باشند. و آن به خاطر این است که اهل سخنان منحرف، از قبیل مرجئه و قدریّه و خوارج و دیگر ناصبیان، همه به حضرت محمّد (ص) اقرار می کنند و در بین آنها اختلافی نیست. در حالی که جز گروهی اندک، همه در مورد ولای
ت من اختلاف می نمایند و منکر آنند و در برابر آن لجاج می ورزند، و هم آنان کسانی هستند که خداوند در کتاب عزیز خویش ایشان را توصیف نموده، فرموده است: « هر آینه آن جزبر خاشعان سنگین است.» و خدای تعالی در جای دیگری از کتاب عزیر خویش در مورد نبوّت حضرت محمّد (ص) و ولایت من می فرماید: ‏“وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشِيدٍ یعنی و چه چاههای آب که معطّل ماند و چه قصرهای عالی که بی صاحب گشت.” (حجّ: 45) پس مراد از قصر، حضرت محمّد (ص) است و مقصود از چاه آب معطل، ولایت من است که آن را معطّل گذارند و انکار نمودند. و هرکس که به ولایت من اقرار ننمای
د، اقرار به نبوت حضرت محمّد (ص) به او نفعی نمی رساند. و هر آینه آن دو قرین یکدیگرند. و این به خاطر آن است که پیامبر، پیامبر مرسل و هم او و پیشوای خلق می باشد و پس از او علی(ع) امام و پیشوای خلق و وصی حضرت محمّد (ص) است هم چنان که پیامبر (ص) به او فرمود: “تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسی می باشی جز آن که پس از من پیامبری نخواهد بود.” و نخستین ما محمّد (ص) و میانۀ ما محمّد(ص) و آخرین ما محمّد (ص) است. پس کسی که شناخت مرا کامل سازد، او بر دین، درست و استوار است. چنانکه خدای تعالی می فرماید: “‏ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ یعنی و آن دین درست و راست و استوار است.” (بينة: 5)و به زودی به یاری و توفیق الهی این حقیقت را تبیین می نمایم.

ای سلمان وای جندب! هر دو گفتند: بلی ای امیر مؤمنان که درود خدا بر تو باد.فرمود: ” من و حضرت محمّد (ص) نور واحدی بودیم، نشأت یافته از نور خدای عزّوجلّ؛ پس خداوند تبارک و تعالی به آن نور امر فرمود که دو پاره شود.پس به نیمی فرمود:محمّد (ص)باش. “و به نیمی فرمود: علی (ع) باش.”پس،از همین جاست که پیغمبر فرمود: “علی از من است و من از علی هستم و کسی جز علی از جانب من مأموریت انجام نمی دهد “. و هر آینه پیامبر اکرم (ص)، ابابکر را با سورۀ برائت به مکه اعزام فرمود، پس جبرئیل _که سلام بر او باد_ نازل شد و گفت: ای محمّد! حضرت فرمود: بلی جبرائیل فرمود: هر آینه خداوند به تو امر می نماید که آن مأموریت را خودت انجام دهی یا مردی از خودت. پس پیامبر مرا به آن سوی گسیل داشت تا ابی بکر را باز گردانم. او را بازگرداندم. او در درون خود نگرانی یی احساس نمود و گفت: ای رسول خدا آیا در مورد من آیه ای نازل گشته است ؟ پیامبر فرمودند: نه ولیکن این مأموریت را کسی جز من یا علی انجام نخواهد داد.

ای سلمان وای جندب! عرض کردند: بلی ای برادر رسول خدا. حضرت که سلام خدا بر او باد فرمود: کسی که برای حمل نوشته ای از جانب رسول خدا صلاحیت ندارد؛ چگونه برای امامت صلاحیت خواهد داشت ؟

ای سلمان وای جندب! من و رسول خدا نور واحد و یگانه ای بودیم. رسول خدا (ص)،مصطفی (برگزیده) شد و من وصی مرتضی (مورد رضایت او) گشتم. پس محمّد (ص) گویا شد و من،وصی او،صامت و خاموش شدم. ای سلمان محمّد بیم دهنده و من رهبر و هدایت کننده گشتم و این همان سخن خداوند عز و جل است که می فرماید: « إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ یعنی (ای پیامبر) هر آینه تو تنها بیم دهند
ه و هشدار دهنده ای و برای هر قومی رهبر و هدایت گری وجود دارد. » (رعد: 7) رسول خدا بیم دهنده و هشدار دهنده است و من رهبر هداییت کننده ام. « اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثى‏ وَ ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ سَواءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سارِبٌ بِالنَّهارِ لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‏ یعنی تنها خدا می داند که ّحمل هر آبستنی چیست و بار حملها چه نقصان و چه زیادتی خواهد یافت و همه چیز با اندازه ی معیّنش
در نزد خدا معلوم است. اوست دانا به عوالم غیب و شهود و هم اوست بزرگ و بلند مرتبه. در پیشگاه علم ازلی چه سخن درنهان بگویید یا آشکارا؛ چه آن کس که (می گوید) در تاریکی شب باشد یا در روشنی روز، همه یکسان است و خدا بر همه آگاه است. برای هر چیز از پیش و پس نگهبانانی گمارده که به امر خدا او را نگهبانی می کنند »(رعد:8 تا11)

(ابوذر) گفت: پس حضرتش که سلام بر او باد با یک دست خود بر دست دیگرش زد و فرمود: حضرت محمّد (ص) صاحب جمع شد و من صاحب نشر شدم. حضرت محمّد (ص) صاحب بهشت شد و من صاحب دوزخ شد
م، که بدو بگویم این را بگیر و آن را واگذار. حضرت محمّد (ص) صاحب “رجفه ” شد و من صاحب “هدّه ” شدم. منم صاحب لوح محفوظ و خداوند علم هر آنچه در آن است را به من الهام فرموده است.

آری ای سلمان و ای جندب! حضرت محمّد (ص) “يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ‏ ” (یس:1 و2) شد و حضرت محمّد (ص) ” ن وَ الْقَلَمِ ” (القلم: 1و 2) شد و حضرت محمّد (ص) ” طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏ “(-طه:1و2) و حضرت محمّد (ص) صاحب دلالتها و راهنما ییهاشد و من صاحب معجزات و نشانه ها شدم؛ و حضرت محمّد (ص) آخرین پیامبر شد ومن آخرین وصی (بلافصل پیامران) شدم > منم “صراط المستقیم ” (حمد: 6) منم “نبأ العظیم الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ” (نباء: 1و2)خبر بزرگی که آنان (امّت) در آن اختلاف می کنند.و احدی (از اهل اسلام) اخت
لاف نکرده مگر در ولایت من. حضرت محمّد (ص) پیامبر مرسل شد و من صاحب امر پیامبر (ص) شدم. خدای عزّوجلّ می فرماید: « يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ‏ (مؤمن: 15) خداوند {مَلک } روح را به امرخود بر هر یک از بندگان خویش که بخواهد می فرستد.» (مؤمن یا غافر:15) و آن همان روح الهی است که این روح را جز به فرشتۀ مقرّب یا پیامبر مرسل یا وصی برگزیده نمی دهد و نمی فرستد. هرکس که خداوند این روح را به او داد هر آینه وی را از دیگر مردمان جدا و متمایز ساخته و قدرت را به وی واگذار نموده و چنین شخصی مردگان را زنده می کند و آنچه بوده و می باشد را می داند و در یک چشم به هم زدن از مشرق به مغرب و از مغرب به مشرق می رود و آنچه در در
ونها و دلهاست را می داند وبه آنچه در آسمانها و زمین است آگاه است.

ای سلمان و ای جندب! و حضرت محمّد (ص) «ذِکر»شد که خداوند عزّوجل می فرماید: « قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ‏ یعنی و هر آینه خداوند ذکری،رسولی،به سوی شما فرو فرستاد که آیات الهی را بر شما می خواند.» (طلاق 10و11) هر آینه به من علم منایا و بلایا و فصل الخطاب داده
شده است و علم قرآن و آنچه تا روز قیامت خواهد شد به من سپرده شده است. حضرت محمّد (ص) حجّت خدا را اقامه نمود، حجّتی برای مردم، و من حجّت خدای عزّوجل شدم. خداوند چیزی را برای من قرار داد که برای احدی از اوّلین و آخرین، نه پیامبر مرسلی و نه فرشتۀ مقرّبی، قرار نداد.

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند: بلی ای امیرمؤمنان. آن حضرت که سلام خدا بر وی باد فرمود: من همان کسی هستم که نوح را به امر پروردگاردرکشتی حمل کرد، من همان کسی هستم که به امر پروردگار یونس را از شکم ماهی بیرون آورد، من همان کسی هستم که به اذن پروردگار ابراهیم را از آتش بیرون آورد؛ من همان کسی هستتم که به اذن پروردگار نهرها را جاری ساخت و چشمه ها را شکافت و درختها را کاشت. منم عذاب روز «ظلّه»،منم آن که از محل نزدیک ندا کرد که ثقلان (جن و انس) آن را شنیدند و گروهی آن را فهمیدند. هر آینه من به هر گروهی از جبّاران و منافقان به زبان خودشان می شنوایانم، منم خضر دانای موسی و منم آموزگار سلیمان پسر داود، منم ذوالقرنین و منم قدرت خدای عزوجل.

ای سلمان و ای جندب! من محمّدم و محمّد من است. من از محمّدم و محمّد از من است. خدای تعالی می فرماید: « مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ‏ (الرحمن: 19 و 20)دو دریا را به هم آمیخت و میان آن دو برزخ و فاصله ای است که تجاوز به حدود یکدیگر نمی کنند » (الرحمن: 19 و 20)

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند:بلی ای امیرمؤمنان.فرمود: هر آینه مردۀ ما نمی میرد و غایب ما غیبت نمی نماید و هر آینه کشتگان ما هرگز کشته نمی شوند. ای سلمان و ای جندب! عرض کرند: ای که درود خدا بر تو باد، بلی. آن حضرت که سلام بر او باد فرمود: منم امیر و فرمانروای هر مرد و زن مؤمنی، آنها که در گذشته اند و آنها که باقی مانده اند. من به روح عظمت و بزرگی تأیید گشته ام و جز این نیست {که با این همه مقامات } بنده ای از بندگان خداوندم. بر ما نام خداوندی ننهید و هرچه خواهید در فضل ما بگویید که هر آینه شما هرگز به فضل ما و کُنه و عمق آنچه خداوند برای ما قرار داده، حتّی به یک دهم فضل ما، نخواهید رسید؛ زیرا ما آیات و دلائل الهی هستیم و حجّتهای خداوند و خلفا و جانشینان او و امینها و امانتداران او و امامان او هستیم و وجه خدا و چشم خدا و زبان خداوندیم. خداوند به وسیلۀ ما (و به خاطر ما) بندگانش را عذاب می کند و نیز به وسیله ی ما (و به خاطر ما) به آنان ثواب و پاداش می دهد و خداوند از بین خلق خود ما را پاک نمود؛ و ما را برگزید و انتخاب کرد. و اگر گوینده ای بگوید: چرا، چگونه و درچه موردی هر آینه کافر و مشرک شده است؛ لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ: زیرا خداوند در بارۀ آنچه می کند { در برابر هیچ کس } پاسخگو نیست و خلایق { باید در برابر خداوند } پاسخگو باشند. 

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند: بلی ای امیر مومنان که درود خداوند بر تو باد. حضرتش که سلام خداوند بر او باد فرمود: هر کس به آنچه گفتم ایمان آورد و آنچه را که تبیین نمودم و تفسیر کردم و شرح گفتم و توضیح دادم و روشن ساختم و مُبَرهَن نمودم را تصدیق کند؛ مؤمن آزموده ای است که خداوند قلب او را برای ایمان آزموده و سینه اش را برای پذیرش اسلام گشاده ساخته و هم او عارف روشن بین و اهل بصیرتی است که به نهایت و بلوغ و کمال رسیده است و کسی که شک کند و عناد ورزد و انکار کند و بازایستد و متحیّیر شود و تردید نماید، پس او مقصّر و ناصبی است.

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند: بلی ای امیر مؤمنان که درود خداوند بر تو باد حضرتش که سلام بر او باد فرمود: من به اذن پروردگارم زنده می کنم و می میرانم و از آنچه می خورید و آنچه در خانه هایتان می اندوزید؛ به اذن پروردگارم به شما خبر می دهم. و من به پنهانی های دلهایتان آگاهم و امامان از فرزندان من نیز که سلام بر ایشان باد وقتی دوست داشته باشند و اراده کنند اینها را می دانند و انجام می دهند؛ زیرا ما یکی هستیم نخسین ما محمّد، آخرین ما محمّد و میانۀ ما محمّد است و همۀ ما محمّدیم پس بین ما جدایی قائل نشوید. هنگامی که ما چیزی را بخواهیم خدا آن را می خواهد و هنگامی که از چیزی کراهت داشته باشیم؛ خداوند از آن کراهت دارد. وای و همه وای بر کسی که فضل ما و ویژگی ما و آنچه الله پروردگار ما به ما عطا نموده است را انکار نماید؛ زیرا هر آینه هر کس چیزی از آنچه خداوند به ما عطا نموده است را انکار نماید هر آینه قدرت الهی و مشیت خداوندی را در مورد ما انکار نموده است.

ای سلمان وای جندب! عرض کردند: بلی ای امیرمؤمنان که درود خداوند بر تو باد. حضرتش که سلام بر او باد فرمود: هر آینه پروردگار ما «الله » چیزهایی به عطا کرده است که برتر، عظیمتر، بالاتر و بزرگتر از همۀ اینهاست. عرض کردیم: ای امیر مؤمنان، آن چیزی که خداوند به شما عطا نموده و از همه ی اینها عظیم تر و بالاتر می باشد چیست؟ حضبرت فرمود: پروردگار ما، خ
دای عزّو جل آگاهی به اسم اعظمی را به ما عطا فرموده است که اگر بخواهیم، به وسیله ی آن آسمانها و زمین و بهشت و دوزخ را می شکافیم و به وسیله ی آن به آسمان بالا می رویم و به زمین فرود می آییم، به شرق و غرب می رویم و به وسیله ی آن به منتهای عرش صعود کرده، بر عرش، در برابر خدای عزّو جل می نشینیم و همۀ چیزها، حتّی آسمانها،و زمین، خورشید، ماه، ستارگان، کوهها، درختان، جنبندگان، دریاها، بهشت و دوزخ، از ما اطاعت می کنند. همۀ اینها را خداوند به وسیلۀ اسم اعظمی که به ما عطا نموده است،به ما آموخته و ما را بدان مُختص ساخته است و با وجود همه ی اینها، می خوریم و می آشامیم و در بازارها راه می رویم و ما این کارها را به امر پروردگارمان انجام می دهیم ما بندگان صاحب کرامت خداوندیم. « لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ آنان که در سخن، بر خداوند پیشی نمی گیرند و سبقت نمی جویند و هم آنان به فرمان او کار می کنند.»)انبیاء:27)خداوند ما را معصوم و پاک قرار داده و بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشیده است. پس ما می گوییم: « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ‏ یعنی سپاس و حمد، خدایی را که ما را به این هدایت نمود و اگر نبود که خداوند هدایتمان نمود ما کسی نبودیم که خود به هدایت دست یابیم. »(اعراف: 43) و « وَ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذابِ عَلَى الْكافِرِينَ‏: کلمۀ عذاب بر کافران محقّق و قطعی شد.» (زمر: 71) و مراد من از «کافران » منکران همۀ آنچه که خداوند از فضل و احسان به ما عطا فرموده است، می با
شد.

ای سلمان و ای جندب! این معرفت من به نورانیّت است. پس هدایت یافته و کامل بدان تمسّک بجویید که هر آینه هیچ یک از شیعیان ما به مرز نهایی بصیرت و روشن بینی نمی رسد؛ مگر این که مرا به نورانیت بشناسد؛ پس هنگامی که مرا به نورانیّت شناخت، فردِ اهل بصیرت و روشن بین و به هدف رسیده و کاملی خواهد بود که در دریایی از دانش غوطه ور شده و به درجه ای از فضل رسیده و بر سرّی از اسرار الهی و بر گنجیته های پنهانش مطّلع گشته است.

صفحه اصلی – موسسه قرآن و نهج البلاغه

کانال جامع دو نور در ایتا:
https://eitaa.com/twonoor
کانال جامع دو نور در تلگرام:
https://t.me/twonoor

معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت. معرفت امیرالمومنین به نورانیت.