هفت راز برای پرورش فرزندی شاد و با نشاط
« به فرزند خود مهارت و قابلیت
پشت سر گذاشتن موانع و نا کامی ها را ارزانی کنید و راه رسیدن به موفقیت را
برایش صاف و هموار سازید » .
چه چیز یک
فرزند را خوشحال
می کند ؟
ما همه خواهان
چیز های یک سانی برای فرزندانمان هستیم . می خواهیم آن ها برای دوست داشتن ، عشق
ورزیدن و دوست داشته شدن ، دنبال کردن رویا ها و آرزو های خود و دست یافتن به
موفقیت و کام یابی ، رشد و پرورش یابد . به هر حال ، اغلب ما ، خواهان شادی آن ها
هستیم . اما چه قدر در خصوص شادی و نشاط فرزندمان فعال هستیم ؟ پسرم ، جیک که
اکنون هفت سال دارد ، از بدو تولد تا کنون ، غمگین و افسرده بوده است ، در حالی که
دختر پنج ساله ام ، سوفی ، همیشه شاد و با نشاط است . جیک اخمو و بد اخلاق از خواب
بیدار می شود ولی سوفی ، این طور نیست . از حالت و دوران کودکی ان ها ، واضح و
روشن است که حداقل بخشی از حالت و خلق و خوی آن ها ، منشا ارثی دارد . باب
ماری ، دکتر و نویسنده می گوید : « ممکن است یک گرایش ارثی برای افسردگی وجود
داشته باشد ، اما ژن های ما سازگار و انعطاف پذیر هستند و می توانند بستگی به محیط
فعال شوند و یا از فعالیت باز ایستند » . تحقیقات به خوبی نشان می دهد بدون در نظر
گرفتن طبیعت و ساختار ژن ها ، فرزندان شاد و خوش بین ، حاصل ثمره کانون های
خانوادگی خوش بین هستند » . برای ایجاد یک کانون خانوادگی که درآن شادی و نشاط
فرزندتان به شکوفایی برسد ، چه کاری می توانید انجام دهید ؟ به هفت راه کار زیر که
قابلیت و توانایی فرزند تان برای تجربه کردن شادی و نشاط شدت می بخشد ، توجه کنید
:
<o:p& gt;
1 – ارتباط تان
را با فرزند خود تقویت کنید :
مطمئن ترین راه
برای ارتقا سلامت احساسی و هیجانی فرزند ، این است که به او کمک کنید تا خود را
متصل به همه اعضای خانواده ، دوستان و . . . احساس کند . ادوارد هالول ، پزشک ،
متخصص روان پزشکی کودکان می گوید : « ارتباط بر قرار کردن با دیگران ، کلید شادی و
نشاط است » .
او می گوید : «
فقط برخوردار بودن از عشق کافی نیست ، بلکه فرزند شما نیز باید این عشق را احساس
کند » . تا جای که برای تان امکان دارد ، کودک تان را در اغوش بگیرید ، و با احساس
هم دلی به سوالاتش پاسخ دهید ، برای او با صدای بلند کتاب بخوانید و با یک دیگر
بخندید .
کریستین کارتر ،
جامعه شناس ، توصیه می کند : « فرصت هایی برای فرزندتان فراهم آورید تا او
ارتباط محبت امیزی با دیگران بر قرار کند . اگر ارتباطات اجتماعی ، مهم ترین عامل
موثر در شادی و نشاط نباشد ، اما به گونه ای باور نکردنی مهم است . البته فقط
کیفیت این ارتباط ، مهم نیست ، بلکه کمیت این گونه ارتباط نیز از اهمیت بسیاری
برخوردار است : هر قدر فرزند شما ارتباط دوستی بیش تری ایجاد کند بهتر است » .
2 – هرگز
سعی نکنید که فرزند خود را مجبور کنید که شاد باشد :
بونی هریس
مصرانه توصیه می کند : « برای جلو گیری از لوس شدن فرزند تان ، بپذیرید که شما
مسئول شادی و نشاط او نیستید » . والدینی که در برابر احساسات و هیجانات
فرزندان شان ، احساس مسئولیت می کنند ، در اجازه دادن به فرزندان خود برای تجربه
کردن خشم و عصبانیت ، غم و اندوه و یا یاس و نا امیدی ، مشکلات بسیاری دارند . ما
سعی می کنیم به ان ها ان چه را که تصور می کنیم بر لبشان لبخند خواهد اورد ،
ببخشیم و یا ان چه باعث درد و رنج و افسردگی ان ها می شود ، بر طرف کنیم .
متاسفانه فرزندانی که چگونه برخورد کردن با هیجانات و احساسات منفی را فرا نمی
گیرند ، به عنوان نوجوان یا بزرگسال ، در معرض خطر سرکوب شدن و از پای در امدن
توسط خود ، قرار دارند .
زمانی که
بپذیرید نمی توانید باعث به وجود امدن احساس شادی و نشاط و یا هر گونه احساس و
هیجان دیگر در فرزند خود شوید ، به او اجازه می دهید تا قابلیت ها و مهارت های
مربوط به غلبه کردن بر احساسات و هیجانات منفی در او شکوفا شود .
3 – شادی
و نشاط خود را در دل بپرورانید :
هنگامی که ما
نمی توانیم شادی و نشاط فرزندمان را تحت کنترل خود در اوریم ، در این صورت میئول
به وجود اوردن شادی و نشاط خود هستیم و چون فرزندان همه چیز را از ما فرا می گیرند
، خلق و خوی ما از اهمیت زیادی برخوردار است . والدین شاد ، احتمالا دارای فرزندان
شاد و با نشاطی هستند ، در حالی که فرزندان والدینی غمگینی و افسرده ، دو برابر
میزان متوسط ، افسردگی رنج می برند . در نتیجه ، یکی از مهم بهترین کار هایی که می
توانید برای سلامت احساسی و هیجانی فرزند تان انجام دهید ، توجه و رسیدگی به شادی
و نشاط خود تان است . بدین منظور زمانی را برای استراحت و تمدد اعصاب و شاید مهم
تر از همه ، به داشتن رابطه ای گرم و پر مهر با همسر خود ، اختصاص دهید .
4 – فقط
کار صحیح و درست فرزند تان را تحسین کنید :
تحقیقات نشان
داده است که عزت نفس و شادی و نشاط ، همواره با هم در ارتباط هستند . فرزندان ما
نمی توانند یکی از ان دو را بدون در گیری داشته باشند . ما به طور حسی و ادراکی ،
چیزی در خصوص کار ها و توانایی های فرزندمان می دانیم ، فزرند ما خط خطی نقاشی می
کند و ما به او پیکاسو می گوییم ، او در بازی فوتبال ، یک گل می زند و ما می گوییم
که او دیوید بکام اینده است ، و یا فرزند تان عدد 1 را با عدد 2 جمع می کند و از
نظر شما او برای سخت ترین امتحان ریاضی امادگی کامل را دارد اما این گونه « تحسین
کردن موفقیت » می تواند نتیجه معکوس داشته باشد .
تحسین ویژگی ها
و خصوصیات خاص ، از جمله هوش و توانایی ذهنی ، زیبایی و . . . نیز می تواند حس
اعتماد به نفس و خود باوری را بعدا در فرزندتان تضعیف کند ، در صورتی که فرزندان
با این باور رشد و پرورش یابند ، که امن ها برای چیزی که خارج از کنترل ان
هاست و به طور بالقوه کوتاه و گذراست ، دارای ارزش و احتر
ام می شوند .
مثلا اکر شما
فرزند تان را برای زیبا بودنش تحسین کنید ، در این صورت زمانی که پیر و سال خورده
می شود و ان جذابیت را از دست می دهد ، چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ تحقیقات نشان می
دهد فرزندانی که بیش تر برای با هوش بودن تحسین می شوند ، در صورتی که رد کاری
شکست بخورند ، به طور عقلانی ، کم جرات و خجالتی می شوند و از این که کم تر با هوش
و مفید و ارزش مند به نظر ایند ، می هراسند .
هر چند چاره و
علاج ، خود داری از تحسین کردن نیست ، اما بهتر است تغییر جهت بدهیم و به جای تحسین
نتیجه کار ، سعی و تلاش در انجام کار را تحسین کنیم .
با توجه به
تحقیقات ، فرزندانی که دارای ذهنیات و یک قالب فکری رشد یافته هستند ، کار هایشان
را بهتر انجام می دهند و از فعالیت های خود ، بیش تر لذت می برند ، زیرا دلواپس و
نگران نیستند که اگر در کاری شکست بخورند ، مردم در مورد ان ها چه فکر می کنند .
5 – به فرزند
خود اجازه دهید تا خودش شکست و موفقیت را تجربه کند :
اگر واقعا می
خواهید عزت نفس فرزند تان را تقویت کنید ، در این صورت ، ذهن و حواس خود را کمتر
بر تحسین و تمجید ، و بیش تر بر فراهم اوردن فرصت ها و موقعیت های کافی برای فرزند
تان متمرکز کنید تا او به فرا گیری مهارت ها و قابلیت ها ی جدیدی بپردازد .
دکتر هالوی می
گوید : « اشتباه بسیار بزرگ والدین خوب این است که کار های بسیار بزرگی برای
فرزندان شان انجام می دهند » .
گرچه دیدن
فرزندان در تلاش و کوشش و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات می تواند دشوار باشد ،
اما در صورتی که به ان ها اجازه خطر کردن و تجربه شکست را ندهیم ، هرگز شور . شوق
و هیجان کسب مهارت را درک نخواهد کرد .
6 – به فرزند
خود مسئولیت های واقعی بدهید :
مورد نیاز واقع
شدن در انسان ها یک نیاز فطری و ذاتی است . بنابراین ، هر چه بیش تر بتوانید از
سنین کودکی ، به فرزندان تان بگویید که عامل موثر و منحصر به فردی برای خانواده اش
است ، در این صورت ، حس ارزش مندی نیز در او بیش تر می شود و شادی و نشاطش به اوج
می رسد . در صورت امکان ، به فرزند تان مسئولیت هایی را که مطابق با
قدرت و توانایی اوست ، محول کنید . به عنوان مثال ، اگر فرزن تان به مرتب کردن
علاقه مند است ، دراین صورت ، تفکیک کردن قاشق ها و چنگال ها را به عهده او
بگذارید . اگر دوست دارد به شما ، در نگه داری بچه کمک کند ، در این صورت شاید
بتواند زمانی که شما مشغول اوردن شام بر سر میز هستید ، خواهر کوچکش را سر گرم کند
. هر چه به فرزن تان بیش تر نشان دهید که عامل موثری برای خانواده اش است ، به
همان نسبت حس بر قراری ارتباط و اعتماد به نفس در او بیش تر می شود .
7 – با
فرزند تان تشکر و قدر دانی رایج
و عادی را تمرین کنید :
بررسی و مطالعات
، حس تشکر و قدر دانی را به سلامت احساسی ئ عاطفی مرتبط می کند . تشکر کردن خصلتی
است که هر گونه احساس و هیجان مثبت را پرورش می دهد و به راستی ، می تواند به شادی
و نشاط پایدار و ماندگار منتهی شود .
افسون بدر
منبع : www .
Parents . com
Moshavere .orgمنبع :