بانوی دو عالم
در دامنه کوههای سنگی شهر مکه، و در خانه ای که محل رفت و آمد فرشته ها و جبرئیل امین بود، همه چیز آماده ی قدم های مبارک بانویی نورانی بود، بیستم ماه جمادی الثانی فرا رسید و خانه ی پیامبر غرق شادی شد، آری فاطمه(سلام الله علیها) به دنیا آمد، مادرش خدیجه(سلام الله علیها) و پدرش پیامبر با تولد او ، جانی دوباره پیدا کردند و نسیم وحی تازه به خانه پیامبر(صلی الله علیه و آله) دمیده شد، چنان که رسول اکرم فرمود: فاطمه روح من است، من بوی بهشت را از او استشمام می کنم»
فاطمه پنج سال از دوران کودکی خود را در دامان مادر پرهیزکار و و فداکارش پرورش یافت، مادری که اولین بانوی اسلام بود و پیامبر درباره او فرمود: خدیجه یکی از بهترین زنان این امت است.
شعر میلاد حضرت فاطمه
آفرید از گل و آینه و لبخند تو را
سپس از عطر نفسهای خود آکند تو را
مصحف رازی و در صبح نخستین جهان
بر افق با قلم نور نوشتند تو را
بشر و این همه آیینگی و شفافی؟
از چه خاکی مگر -ای پاک- سرشتند تو را؟
گسترش یافت، افق تا افق، آن زیبایی
وقتی -ای آینه حسن- شکستند تو را
آسمان هرچه بلا بود نثار تو نمود
دید، با این همه، دریادل و خرسند تو را
یازده سرخ گل و سبزی هستی از توست
گر فدک نیست، درختان همه هستند تو را
همه «او» هستی و لال است زبانم لال است
می ستاید به زبان تو، خداوند تو را
