به مناسبت سالروز فتح خیبر

خدیجه پنجی

«فردا، پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست می دارد و خدا و رسول نیز او را دوست دارند»

سایه خیال و اوهام، دل های اصحاب را فرا گرفت.

صدای همهمه بلند شد؛ او کیست؟ دلخوش بودند که علی نیامده؛ پس علی علیه السلام نیست.

اگر، علی نیست، شاید ـ من ـ باشم؛ نه! قطعا منظور رسول خدا صلی الله علیه و آله من هستم!

و خیبر، آن سوی تر، مغرورانه و متکبر، قدرت برج و باروهایش را به رخ سپاه اسلام می کشید و به سنگ ها و دیوارهایش دلخوش کرده بود.

خیبر، جان پناه یهودیانی شده و در خیال خام خویش، خود را دست نیافتنی ترین نقطه عالم می پنداشت.

سال هفتم هجرت، یهود، شکست و خواری سخت خود را از لشکر اسلام، کشان کشان به امنیت خیبر رسانید و خیبر، زادگاه توطئه و کینه توزی ها شد.

بسیار فرماندهان سپاه اسلام، برخیبر تاختند و سرافکنده بازگشتند و فرارشان را هر یک به بیانی توجیه کردند.

و محمد صلی الله علیه و آله ، شب را تا صبح در اندوه و غم گذراند.

آن گاه که آفتاب بر عالم تجلی کرد، از خیمه بیرون آمد و سراغ کسی را گرفت. گفتند: یا رسول اللّه صلی الله علیه و آله ! علی علیه السلام به چشم دردی مبتلا گشته. فرمود: بیاوریدش که طومار خیبر به قدرت بازوان حیدری اش پیچیده خواهد شد!

بیاوریدش که ملائک، مشتاق تماشای جنگیدنش هستند!

بیاورید آن سبقت گرفته در ایمان را که آسمان ها شهامت صفدری اش را به انتظار نشستند و علی آمد و اندیشه های سست دلان نقش بر آب شد و رسول خدا صلی الله علیه و آله عطر دعایش را آرام جان آسمان ها ساخت که «خدایا، چشم درد و گرما و سرما را از او دور گردان و بر دشمن یاری اش ده که او بنده توست و تو را دوست دارد و رسول تو را دوست دارد و هرگز فرار نمی کند»

پرچم به رقص آمد در آسمان ها؛ از شوق نوازش دستان یدالله.

التهابی غریب در دل زمانه چنگ می زد و سایه شک بر نگاه همیشه مردّد.

نمی دانم، صدای دعای ملائک بود که در آسمان ها، می پیچید یا درود پیوسته خدا بر عزیزترین آفریده اش.

اقتدار پوشالیِ خیبر، کی دوام خواهد آورد در برابر قدرت الهی؟ دست در حلقه های درب آهنین خیبر، بارش یکریز یقین از جان و دل و یک «یاعلی».

و خرد شدن غرور خیبر در برابر عظمت «علی»؛ «لا فتی الا علی، لا سیف الاذولفقار» کاش چشم ها به معجزه ایمان بیاورند!

به چشم ها بگویید خوب بنگرند این صحنه ها را که این دست ها از آستین قدرت و عدالت خداوند، بیرون آمده است. که این دست ها سرنوشت احد و بدر و خندق را رقم خواهد زد.

که این دست ها، کلام وحی را خواهد نگاشت.

که این دست ها، دست غدیر است که روزی برای بیعتش سر و دست می شکنید و دیگر روز، ریسمان و بند بر آن می نهید.

که این دست های خداوند است که از آستین علی علیه السلام بیرون آمده.

کاش چشم ها کم حافظه و فراموشکار نبودند!

http://www.hawzah.net