آموزش آنلاین و آفلاین ترجمه و مفاهیم قرآن و نهج البلاغه

اهمیت آموزش ترجمه و مفاهیم قرآن

اسلام اهمیت زیادی برای یادگیری و تعلیم قائل شده است. و هر علمی که برای دنیا و یا آخرت انسان ها مفید باشد از نظر اسلام یادگیری اش مطلوب و حتی در

برخی موارد واجب هم می شود. از جمله موضوعاتی که یادگیری آن در کلام اهل بیت ع، سفارش شده است یادگیری و یاد دادن قرآن است.

امام علی علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند:

بهترین شما کسی است که قرآن را یاد بگیرد و آن را یاد بدهد.

در واقع آموختن قرآن و یاد دادن به دیگران، بهترین اعمال است و موجب تقرب به خدای متعال می شود.

مراد از یادگیری قرآن، صرفا روخوانی و یا خواندن آن همراه با قواعد تجوید و صوت نیست. حتی مراد از یادگیری قرآن صرفا یاد گیری ترجمه عبارات آن نیز نیست.

چون در درجه اول مخاطب کلام اهل بیت عرب زبانان بودند و آن ها معنای گزاره های قرآنی را بلد بودند. پس سوالی که پیش می آید این است که مراد از

یادگیری قرآن چیست؟

گرچه روخوانی و یادگیری ترجمه و مفاهیم عبارات قرآن خود نوعی یادگیری قرآن به حساب می آید و برای درک ترجمه و مفاهیم آیات، یاد گیری آن ها لازم است

اما این موارد جزو مراتب پایین آموزش و یادگیری قرآن است. مراد از یادگیری قرآن، فهم مراد و تفسیر آیات و درک کامل مفاهیم نورانی آن است که بخشی ازآن از

طریق آموزش ترجمه و مفاهیم می تواند به دست بیایید اما بخش دیگر از آن را باید با تفکر و تدبر و کسب نورانیت دل به دست آورد و یا از کسانی یاد گرفت که

چنین ویژگی ای داشته باشند. قرآن گرچه ظاهر آن به نظر معنای روشنی دارد اما همواره مفاهیمی فراتر از این معانی ظاهری هم مد نظر است. آیت الله جوادی

آملی در این باره می فرماید: در روایات هست که روز قیامت «یُقَالُ لَهُ (لِصَاحِبِ الْقُرْآنِ) اقْرَأْ وَ ارْقَه»؛ به قاری قرآن و صاحب قرآن گفته می شود بخوان و بالا برو!

انسان ممکن است در دنیا یک قرآن را ختم کند، چون خواندن و قرائت ظاهری قرآن دشوار نیست، ممکن است کسی این شش هزار آیه را یکی پس از دیگری

بخواند و تمام کند، اما در قیامت این چنین نیست، بعضی ها چهار آیه می خوانند و خسته می شوند، بعضی ها پنج آیه را می خوانند و خسته می شوند، عده ای

هم پنجاه آیه را می خوانند و خسته می شوند، اینطور نیست که مانند دنیا هر چه که بخواهد بتواند بخواند، بلکه همان گونه که به هر آیه ای عمل کرده است،

می تواند بخواند و بالا برود و هر آیه ای که عمل نکرده یا متوجه نشده است، نمی تواند بخواند. اگر در قیامت اینگونه باشد که فقط با خواندن آیات قرآن درجات

کسی بالا برود، همه می توانستند به درجات فراوانی نائل شوند. بنابراین بعضی ها سه یا چهار آیه را می توانند بخوانند، برای اینکه به این سه یا چهار آیه عمل

کرده اند، یا اینکه همین سه، چهار آیه را فهمیده اند، بعضی ها آیات بیشتری را فهمیدند و به آیات بیشتری عمل کردند و به همین ترتیب؛ البته آن کسی که در

دنیا چندین بار قرآن را ختم کرده است یا قرآن را حفظ کرده است، ثواب آن را به او می دهند، اما اینچنین نیست که هر چقدر خواست بخواند و بالا برود.

خواندن ظاهری قرآن هم خود انگیزه ای است، برای اینکه ـ ان شاءالله ـ نخست معنای آیه را بفهمند، سپس اگر اخلاقی است به آن مزین شوند، اگر آیه ای فقهی و

حقوقی است عمل کنند و در مرحله سوم بالا بروند. از این جهت برخی پنج، شش آیه را می خوانند، بعضی ها پنجاه، شصت آیه را می خوانند و بعضی دویست،

سیصد آیه! هر کس برابر فهم و ایمان و تخلّق و عمل خود، قدرت خواندن دارد، نه هر اندازه که در دنیا قرآن خوانده است.

از این رو به ما نگفتند: «هر کس کار نیکی انجام داد برایش ده برابر پاداش است» بلکه گفتند: « مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَة. ..»؛ «هر کس نیکی با خود آورد. ..»؛ در

قیامت اگر کسی نقد آورد و چیزی در دست او بود مهم است، نه اینکه در دنیا هر چه کرد. خیلی از چیزها است که انسان در دنیا کارش را انجام می دهد،

پاداشش را هم نقد می گیرد، اما بعضی از کارها است که فقط پاداشش در قیامت هست: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَة فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا»؛ یعنی اگر کسی نقداً چیزی در

دست او باشد و وارد صحنه قیامت شود، آنگاه برایش ده برابر پاداش است و اگر کسی توانست آنجا چند آیه بیشتر بخواند، آنگاه مصداق 

«یُقَالُ لَهُ (لِصَاحِبِ الْقُرْآنِ) اقْرَأْ وَ ارْقَه» می شود.