ب – خون و مردار
خون، مايع سرخ رنگى است كه در تمام رگها جريان دارد و بدن به وسيله آن تغذيه مى شود طعمش اندكى شور و داراى بوى مخصوص؛ و مركب از گلبولهاى سفيد و سرخ و پلاسما مى‌باشد مقدار آن در حيوانات پستاندار يك سيزدهم وزن بدن آنها است انسانى كه وزن بدنش 65 كيلوگرم باشد، تقريبا 5 كيلوگرم خون دارد. در هر ميليمتر مكعب خون 5 ميليون گلبول سرخ وجود دارد.
خوردن خون و مردار در اسلام ممنوع اعلام شده است آنجا كه مى فرمايد:
(يا ايها الذين آمنوا كلو امن طيبات ما رزقنا كم و اشكرو الله ان كنتم اياه تعبدون. انما حرم عليكم الميتة و الدم و لحم الخنزير…)
اى كسانيكه ايمان آورده ايد از خوراكهاى پاكيزه اى كه روزى شما قرار داديم بخوريد. سپاسگزار خدا باشيد اگر او را عبادت مى‌كنيد. همانا او مردار، خون و گوشت خوك را بر شما حرام كرده است.
خداوند از غذاهاى پاكيزه بنام (طيبات) نام برده و امر بخوردن آنها نموده، و متقابلا از مردار و خون و گوشت خوك نهى فرموده است.
زيانهاى خون‌خوارى
مضرات خون خوارى فقط جنبه جسمى ندارد. بلكه ضررهاى روانى آن بيش از جسمى است امام ششم عليه‌السلام
علت حرمت خون را بيان فرموده و اشاره به زيان هر دو قسمت روان و بدن كرده است.
قال: فلم حرم الدم المسفوح؟ قال لانه يورث القساوة و يسلب الفواد رحمته، و يعفن البدن و يغير اللون، و اكثرما يصيب الانسان الجذم يكون من اكل الدم.
مردى پرسيد، چرا خداوند خوردن خون را حرام نموده؟ امام صادق عليه‌السلام فرمودند: براى آنكه خوردن خون باعث قساوت قلب و رفتن مهر و عاطفه است و نيز براى آنست كه خون خوارى سبب تعفن بدن و تغيير رنگ چهره و پوست انسان و بسيارى از مبتلايان به بيمارى جذام بواسطه خوردن خون گرفتار اين بلاى خانمان‌سوز گشته‌اند.
در قسمت اول روايت به مضرات روانى خون خوارى و در قسمت دوم آن به مضرات جسمى آن تذكر داده اند.
خون در كشور بدن همانند نهرى است كه در كوچه و خياباهاى شهر جارى است كه در آغاز صاف و گوارا و سر انجام به كثافات آلوده مى شود. خون هم بعد از گذشت از ريه و كبد و مشروب ساختن بدن به هنگام عبور از وريدها مسموم كننده است.
مردار
مردار حيوانى است كه يا بدستور شرع ذبح نشده باشد، و يا آنكه خود بخود مرده باشد طبق آيه مزبور مردار يكى از چيزهاى است كه جزء ليست غذاهاى ممنوع اسلامى قرار داده شده است.
چرا مردار حرام است؟
شخصى از امام هشتم عليه‌السلام علت حرام بودن ميته را سئوال نمود آنحضرت در جواب او نوشتند:
(حرمت الميته لما فيها من افساد الا بدان و الافة… و لا نه يورث الماء الا صفر و يبخر الفم و ينتن الريح و يسيى الخلق، و يورث القسوة للقلب، و قلة الرافة و الرحمة حتى لا يومن ان يتقل ولده و والده و صاحبه).
حرام شدن مردار براى آن است كه باعث فساد بدنها است و نيز براى اين است كه باعث ايجاد صفراء است. خوردن (ميته) اصولا بدن را بدبو مى نمايد.
(ميته) باعث بد اخلاقى، عصبانيت، قساوت قلب، و از بين رفتن مهر و عطوفت مى‌شود و تا آنجا كه نمى توان در مورد شخصى كه گوشت مردار مى خورد از كشتن فرزند و پدر و رفيق خود ايمنى داشت.
در اين روايت امام عليه‌السلام دو قسمت از زيان هاى مردار را بيان فرموده‌اند هم قسمت جسمى و هم تاثيرات آن بر روى روان و روح و اخلاق و خوى انسانها.
يكى از علل تحريم مردار
(پس از مرگ حيوان، ميكربها و باكتريهاى به خون و لنفاو وارد ش
ده، شروع به نمو مى نمايند، البته ابتدا باكتريهاى هوا خواه و هوا نخواه توليد فساد مى نمايند، باكتريهاى هوا خواه مواد سفيده اى را تجزيه كرده و تبديل به عناثر شيميائى و گازهايى چون اسيد‌كربنيك، هيدروژن سولفورده و آمونياك و غيره مى نمايند كه اينها بذاته توليد مسموميمت مى كنند. باكتريهاى هوا خواه از بيرون به روى اجساد موثرترند، و بعضى حشرات بويژه انواع مگس ها در كار عفونت اثر مهمى دارند، و در فساد آنها كمك مى نمايند.
بارى به طور خلاصه گوشت فاسد سخت ترين و خطرناك ترين مسموميت (يتوماتين) و غيره را به انسان مى دهد، اين سمومات در شخص، توليد عوارضى از قبيل التهاب حاد معده و روده‌ها، قى، شكم روشى، تب زياد، ناتوانى شديد، سر گيجه، اتساع مردمك و پائين افتادن پلك چشم مى نمايند.
در سخن ديگرى امام صادق عليه‌السلام علت حرام بودن مردار را چنين بيان مى فرمايند:
و الميته قد جمد فيها الدم و تراجع الى بدنها فلحمها ثقبل غير مرى ء لانها يوكل لحمها بدمها.
در مردار خونها منجمد مى شوند، آن خونها در بدن مردار مى مانند و خارج نمى شوند. بنابراين گوشت مردار ثقيل و غير گوارا است، زيرا مردار چيزى است كه گوشت آن را با خونش مى خوردند.
پ – گوشت خوك
زيانهاى اين گوشت منحصر به جنبه هاى بهداشتى نيست بلكه از جهات اخلاقى نيز قابل توجه است كه به مناسبت اين كتاب فقط از جنبه غذايى آن بحث مى‌شود، قرآن مجيد درباره گوشت اين حيوان فرموده است:
(انما حرم عليكم الميتة و الدم و لحم الخنزير)
خداوند مردار و خون و گوشت خوك را بر شما حرام كرده است…
يك معجزه
مطالعات دانشمندان بعد از قرنها درباره اين حيوان، و پيدا كردن چندين نوع ميكرب در گوشت آن يك نوع معجزه قرآن مجيد است كه از قرن ها قبل خوردن گوشت خوك را حرام فرموده است.
كرم تريشين
كرم تريشين تنها بوسيله گوشت خوك به انسان منتقل ميشود. كرم تريشين به ماهيچه هاى بدن نفوذ كرده، و به آسانى از بين نمى رود، و يك گرم گوشت خوك ممكن است هزارها عدد از اين كرم همراه داشته باشد، و يك تريشين ماده تقريبا 1500 كرم جوان مى زايد، اين كرم مى تواند به قلب نيز نفوذ كرده؛ توليد سكته هاى قلبى نمايد، پختن گوشت، اين كرمها را نابود نمى سازد زيرا وقتى گوشت را حرارت مى دهند، مواد سفيده اى گوشت پروتئين منعقد مى‌شود، و كرم در وسط اين اجرام منعقد از آسيب حرارت مصون مى ماند، اين قسمتهاى منعقده كه كرمها را در وسط خود محفوظ كرده اند، در معده حل نمى شوند و به روده ها مى روند.
اول مرتبه يك نفر انگليسى به نام (سرجيمز پاژت) در سال 1835 وجود اين حيوان را كشف كرد چند سال بعد يعنى در سال 1860 در اثر مرگ كسى در شهر (سدن) (از شهرهاى آلمان) يك نفر طبيب آلمانى بنام (فرديك يون زنكر) زيانهاى تريكين را كشف كرده و بعدا ديگران نيز درباره آن بررسى هاى بسيار كردند.
تريكين كرم كوچكى است كه نر آن تا يك ميليمتر و نيم و ماده آن تا 3 ميليمتر قطر دارد، در عرض يك ماده مى تواند از ده تا 15 هزار عدد تخم گذارى كند.
با خوردن گوشت خوك تريكين نيز وارد بدن انسان مى شود، گلبولهاى سرخ خون ابتدا شروع به زيادى كرده و بعد كم كم از بين مى روند و كار بجايى مى رسد كه گلبول خون خيلى كم مى شود و انسان دچار مرض كم خونى يا (ahemie) مى گردد، و ممكن است اين حالت او را به مرگ بكشد.
هنگاميكه تريكين ها وارد معده شدند، جدار آهكى خود را در اثر دخالت شيره ها و اسيدهاى معدى از دست مى دهند؛ و به سرعت زيا
د توليد مثل نموده، از راه معده و خون داخل بدن مى شوند؛ اولين اثر آن سر گيجه و تب هاى مخصوص، از جمله تب هاى مربوط به دستگاه هضم مى باشد بعدا اسهال دست مى دهد، تب حاصله از اين حالت ابتدا ضعيف است؛ ولى رفته رفته سخت و مزمن مى گردد.
دردهاى ديگر از قبيل روماتيسم هاى مختلف، كشش اعصاب، خارش داخلى بدن، تراكم پى ها؛ كوفتكى و خستگى سخت در تمام كالبد، جمع شدن عضلات صورت، و بالاخره دردهاى ناشى از ضعف فوق العاده بدن به وجود آمده، پس از چهار پيدا مى شود به نام (trihieose) مشهور است. تريكين كه داخل معده شود، هيچ دواى كرم كش يا (ورميفوژى) قادر به دفع آن نيست.
مرض لادرري
يكى از خطرناكترين امراضى كه به وسيله گوشت خوك به انسان عارض ميشود مرض لادررى است، كه عامل مولده آن (تنيا) يا كرم كدو مى باشد.
(تنيا) كرمى است كه داراى انواع چندى است، و كرم كدويى كه در بدن خوك وارد مى شود به نام (- teniasotium) مشهور است.
اين بود نمونه اى از زيانهاى گوشت خوك، كه از نظر اسلام خوردن آن حرام شمرده شده است.
ت – سگ
يكى از مسائل بديهى بين مسلمانان، نجاست سگ و نهى از نگهدارى آن در مواقع غير ضرورى در خانه، و اجتناب كردن از ظرفى است كه آن را ليسيده است، البته خدمات اين حيوان به انسانها، از نظر اسلام ناديده گرفته نشده، و براى سگهايى كه پاسدارى مى كنند و سگهاى شكارى ارزش قائل شده و به طورى كه اگر سگ گله يا سگ زراعت ديگرى را نابود كند بايد اين خسارت را جيران كند، نگهدارى آن در منزل، جلوگيرى شده، زيرا به وسيله اين حيوان امراض بسيارى به انسانها سرايت مى كند.
عن ابى عبدالله عليه‌السلام قال: لا تمسك كلب الصيد فى الدار الا ان يكون بينك و بينه باب.
امام ششم عليه‌السلام فرمودند: سگ شكارى را در خانه ات نگهدارى مكن مگر اينكه بين تو و او درب ديگرى باشد.
كنايه از اينكه خانه اى جداگانه براى سگ خودت بساز كه زندگى آن و تو با هم نباشد.
انواع بيماريها
بيماريهايى كه ممكن است از سگ به انسان منتقل شوند از اين قرارند:
1 – امراض جلدى
(جرب) و (كچلى)، و ساير امراض جلدى و نيز انواع شپش و پشه در (سگ) فراوان است، (سگ) بدن خود را كه مملو از ميكرب است با دهان مى ليسد، و ميكربهاى مختلف روى زبانش جمع مى شود. سپس زبان خود را به كاسه و كوزه و پرده و فرش مى زند؛ به بدن و دست ارباب خود زبان مى زند و به اين وسيله ميكروبها را منتقل مى نمايد.
ث – استمنا
استمنا يعنى انسان با خودكارى كند كه از او منى بيرون بيايد، كه به اصطلاح فارسى به آن (جلق) گفته مى شود، از نظر اسلام اين كار حرام است؛ و اگر كسى روزه باشد روزه اش باطل مى شود، شخصى از حضرت صادق عليه‌السلام از
اين عمل نا مشروع سئوال كرد. حضرت فرمود: هنگامى است بزرگ و كسى كه مرتكب اين كار زشت مى شود همانند كسى است كه با خود ازدواج كند، و اگر من بدانم كسى با خود اين عمل را انجام مى دهد با او غذا نخواهم خورد، آن شخص سپس به آن حضرت گفت آيا از قرآن مجيد دليلى بر حرام اين كار وارد شده، حضرت اين آيه را قرائت فرمودند.
(فمن ابتغى وراء ذالك فاولئك هم العادون)
يعنى ارضاء غرائز جنسى از هر طريقى كه باشد، جز ازدواج مشروع، حرام و انجام دهند آن جزء تجاوز كاران محسوب مى شود.
زيانهاى استمنا
متاءسفانه بعضى از جوانان ما، دچار اين نوع انحراف جنسى هستند، ممكن است بعضى متوجه حرام بودن آن نباشند و يا از زيانهاى همه جانبه آن بى خبر باشند ولى براى هوشيارى اين گروه و نيز براى دانستن اهميت دستورهاى اسلامى از نظر پزشكى، نظريه بعضى از دانشمندان را در اينجا نقل مى كنيم.
مشاهدات دكتر (هوچين سون) ثابت مى‌كند عموم ناراحتيهاى مربوط به دستگاه تناسل، از آثار استمنا است، و نيز ناراحتيهاى شبكيه چشم؛ و مشيميه از آن سرچشمه مى‌گيرد. نويسنده مزبور اضافه مى كند، نخستين نتيجه عادت به اين كار شنيع، اين است؛ كه قوت و شفافيت چشمها زائل مى گردد، صورت، رنگ اصلى خود را از دست مى دهد و پژمرده مى شود، در نگاه‌هاى مبتلايان به اين كار، هوش و ذكاوت اولى ديده نشده، حالت گرفتگى در سيماى آنها ظاهر مى گردد، چشمهاى آنها با حلقه هاى كبود رنگى احاطه مى شود؛ بعد از آن سستى و تنبلى در اعضاى مختلف مشاهده مى گردد. نقصان حافظه، خرابى اشتها، مشكل شدن هضم، تنگى نفس، تغيير اخلاق و مزاج بطور غير قابل توضيح، حسادت و غم و كدورت، ماليخوليا، و فكر گوشه گيرى از نتايج شوم ابتلاى به اين انحراف جنسى است، از اثرات و نشانه هاى اين عمل نيز كم خونى و ضايع شدن قواى جسمى و روحى، دوران سر؛ صداى گوشها، كمر درد، سختى تنفس، كم شدن حافظه، لاغرى و ضعف و سستى است. و اين كار در اثر رابطه نزديكى كه با حواس پنجگانه دارد، مخصوصا در چشم و گوش اثر مى گذارد.
يكى از مشكلات بزرگى كه مبتلايان به اين عمل با آن مواجه مى شوند، اعتياد به اين كار بد است. اعتياد شديد و مرگبارى كه افراد را به دنبال خود مى كشاند، و به اين آسانى دست بردار نيست، و به يقين مى توان گفت، كه اعتياد به اين كار ناپسند، از معتاد بودن به مواد مخدر شديدتر است.
جذام
جذام بيمارى واگيرى است، كه در آسيا و آفريقا و بعضى نقاط اروپا و آمريكا شيوع دارد و بر دو قسم است، يك قسم آن داراى عوارضى از قبيل بر آمادگيهاى مسى رنگ در روى پوست بدن مى باشد كه به تدريج تغيير مى كند، و تبديل به زخم جراحت مى شود، قسم ديگر آن عبارتست از لكه هاى سفيد شبيه برص و بى حسى بعضى اعضاء بدن از قبيل بينى و دست و پا، كه گوشت آنها را فاسد مى كند؛ و از ميان مى برد، (آكله وداء الاسد) هم مى گويند، و در فارسى به آن (خوره) مى گويند.
ميكروب آن در سال 1873 كشف شد، از وقتى كه ميكروب خوره وارد بدن انسان مى شود تا بروز بيمارى يعنى دوره كمون آن به طور متوسط از يكسال تا 7 سال متغير است و به ندرت از دو ماه تا 30 سال ديده شده است.
راه سرايت جذام، از مخاطهاى تنفسى يا پوست آزرده مى باشد، خوره و جذام نيز از بيماريهاى مسرى است. ميكروب جذام را امروزه با وسائل علمى مى بينند، ميكروب به شكل شير است، و عجيب اين است كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم در ضمن جمله كوتاهى كه مسرى بودن اين بيمارى را بيان فرمودند با تشبيه لطيفى به انسانها آموختند كه از شخص جذامى فرار كنيد آن طورى كه از شير فرار مى كنيد.
فرمن المجذوم فراراك من الاسد
در اين روايت دو نكته تذكر داده شده 1 – بيان
شكل ميكروب خوره، به وسيله تشبيه به شير 2 – بيان مسرى بودن اين بيمارى كه بايستى از شخصى جذامى دورى كرد البته منظور از فرار اين نيست كه جذاميان را به حال خودشان واگذارند،
پرخورى – تند خورى
بدن را تشبيه به اتومبيل كرديم، البته موتور اتومبيل براى كار كردن احتياج به نيرو و انرژى دارد چيزى كه به موتور انرژى مى دهد بنزين، گازوئيل و… است، همانطوريكه موتور بدون بنزين راه نمى رود اگر بنزين آن هم بيش اندازه باشد نمى گذارد موتور روشن شود، و از ابتدا زيادى بنزين سبب خاموشى اش خواهد بود.
و به اصطلاح تا استارت بزنند خفه مى كند، پر خورى در انسان نيز چنين است.
پرخورى را مى توان ام الامراض يا ريشه بيماريها دانست.
قرآن مجيد در اين زمينه چنين بيان مى دارد:
(و كلوا و اشربوا و لا تسرفوا انه لا يحب المسرفين)
بخوريد و بياشاميد ولى زياد روى نكنيد؛ زيرا خداوند، متجاوزين از حد اعتدال را دوست نمى دارد.
(ما ملاء آدمى و عاء شرا من بطن حسب الآدمى لقيمات يقمن صلبه)
هيچ ظرفى را فرزند آدم پر نكرد كه بدتر از ظرف شكم باشد در حاليكه براى ادامه زندگى او چند لقمه كافى است.
طبق آمارى كه شركتهاى بيمه عمر در باره اشخاص مختلف بر داشته و همگى آنرا قبول دارند اشخاص پر خور عمر خود را كوتاه مى كنند زيرا هر گره اى كه در دور كمر به نسبت دور سينه زياد شود يكسال از عمر آدمى را كم خواهد كرد چه، اندازه دور كمر و سينه هر كس، بايد مساول باشد.
در حال حاضر در تمام كشورهاى مترقى ميليونها نفر مردمى كه پر خورى مى كنند يك پيرى زودرس و پر نكبتى را براى خود فراهم مى آورند كه دوران آن پر است از بيماريهاى جسمى كه به اين وسيله با قدمهاى بلند سوى گور خود مى شتابند و سعادت زندگى خود و خانواده خود را تباه كرده و بهترين سالهاى خوشبختى و پر ثمر حيات خود را به باد مى دهند.
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم مى فرمايد:
كسى كه كمتر غذا بخورد بدنش سالم و قلبش با صفا است، و افراد پر خور بدنى مريض و قلبى با قساوت دارند.
(من قل طعمه صح بدنه و صفا قلبه و من كثر طعمه سقم بدنه و قسى قلبه)
آدم شكم پرست در اثر پرخورى حس ترحم و صفاى باطن را از دست مى دهد و در مقابل، قساوت قلب همراه بيماريها نصيبش مى گردد.
در روايتى از امام صادق عليه‌السلام مى خوانيم:
(و اقرب ما يكون العبد من الله اذا جاع بطنه و ابغض ما يكون العبد الى الله اذا متلاء بطنه)
نزديكترين حالت بنده به خدا وقتى است كه گرسنه باشد و مبغوض‌ترين حالت او وقتى است كه شكم خود را پر كرده باشد.
غذاى كافى
ممكن است اين پرسش بيايد كه پس انسان چه مقدار غذا بخورد كه رعايت اعتدال كرده باشد؟ زيرا احتياج به غذا نسبت به اندام و جثه افراد متفاوت است و نيز نسبت به كار و فعاليت آنها كم و زياد مى شود، مثلا ممكن است 500 غذا براى يك فرد كم باشد در صورتيكه همين مقدار براى فرد ديگرى پر خورى به حساب بيايد. بنابراين نمى توان براى همه مردم مقياس و اعتدال معينى براى خوردن غذا تعيين كرد.
اما اسلام برنامه خورك را طورى طرح كرده كه براى هميشه طبقات، دانشجو، كارگر، كار فرما، دانشمند، كشاورز، سياستمدار، فقير، غنى، زن، مرد، پير، جوان و كودك مناسب و معتدل است.
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم مى فرمايد:
كل وانت تشتهى وامسك وانت تشتهى.
در حالى غذا بخور كه اشتها داشته باشى و هنگامى دست از غذا بكش كه هنور اشتهايت باقى است.
اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام در ضمن سفارشى به فرزندش امام مجتبى عليه‌السلام اينطور مى فرمايد:
لا تجلس على الطعام و انت جائع، و لا تقم عن الطعام الا وانت تشتهيه.
بر سفره غذا منشين مگر اينكه خوب گرسنه باشى و دست از طعام بر مدار مگر وقتى كه هنوز ميل به خوردن دارى.
مشاهده مى فرمائيد بهترين مقياس طبيعى را اسلام اشتهاى افراد قرار داده است كه قابل تشخيص براى همه اشخاص است.
صبر كنيم تا گرسنه شويم !
غذا خوردن بدون اشتها زيانهايش كمتر از پرخورى نيست، به همين جهت اسلام هر جا ميزان و مقدار خوراك را معين نموده، همانجا نيز از خوردن با اشتها، سخن گفته چنانكه قبلا نقل شد.
استفاده از غذاى مجدد قبل از آنكه غذاى سابق هضم شده باشد عواقبى وخيم تر از پر خورى خواهد داشت در روايتى است كه خوردن غذا قبل از هضم غذاى اول، سبب ايجاد دردهاى شديد است.
(الداء الدوى ادخال الطعام على الطعام)
بعضى در غذا خوردن به فكر ميل و و اشتها نيستند كه بلكه هر وقت سفره آماده شد و همگى به دور آن نشستند شروع به خوردن مى كنند، و هيچ توجه ندارند كه اين سفره با غذاهاى رنگارنگش با توجه به اينكه معده آنها پر است آيا مناسب با وضع مزاج و معده آنها هست؟ همانطوريكه قبل از هر كار بايستى درباره عواقب آن فكر كرد، در غذا خوردن نيز بايد بيش از ساير كارها دقت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم مى فرمايد:
الا كل على الشبع يورث البرص
خوردن غذا در اوقاتى كه انسان سير است باعث بيمارى برص
است برص لكه هاى سفيدى است كه روى پوست بدن ظاهر ميشود
تند خورى
غذايى كه ما ميل مى كنيم، مراحلى را طى مى كند اولين مرحله آن دهان است.
نبايد فراموش كرد غذايى كه به تنديى و سرعت بلعيده شود نمى تواند در معده به راحتى و آسانى با مواد تخميرى قابل حل، مخلوط شده و هضم گردد و در نتيجه توليد اختلال كرده و شكم درد و عوارض ديگر دستگاه هاضمه پيش مى آيد
در برنامه غذايى اسلام، جويدن غذا يكى از شروط اساسى غذا خوردن است اميرالمؤمنين على عليه السلام ضمن سفارشى به فرزندش امام حسن عليه‌السلام مى فرمود: (جود المضغ) غذا را نيكو بجو
دهان گمرك خانه معده شماست؛ و در اين جا است كه مامورين گارد سر حدى هر غذائى را تفتيش مى كنند، اخلال گران را توقيف مى‌كنند و به زندان مى‌فرستند، و واردين را راهنمايى مى‌نمايند.
براى آنكه از خوردن غذا بيشتر لذت ببرند، تا مى توانيد لقمه را در دهان معطل كنيد يعنى خوب آن را بجويد و با بزاق دهان مخلوط كرده و با تأنى فرو بريد. اگر لا بلاى لقمه شما سمى باشد يا غذاى ناسازگارى وجود داشته باشد فورا مامورين گارد سر حدى به سلطان غدد كه در مغز قرار دارد اطلاع مى دهند او فورا دستورات لازم را به ساير غدد براى دفع شر آن خواهد داد، در ضمن غذايي كه با بزاق دهان خوب آغشته شود ديگر نيازي به آب خوردن ميان غذا و بعد از غذا نمي‌باشد براي بهتر كار كردن معده و ديگر اعضاي گوارشي نيم ساعت قبل از غذا و 2 ساعت بعد از غذا آب ميل شود.
غذاى نجويده زحمت معده را زياد مى‌كند و غدد هاضمه را خسته و ضعيف مى سازد و گفته كسانى كه پيرى را از فرسودگى غدد مى دانند جامع عمل مى پوشاند. در اينجا است كه معده، متعفن مى شود و ميكروبهاى گندزا كه عامل ديگر پيرى مى باشند ميدان براى خود نمايى پيدا مى‌نمايند. عيب ديگر غذاى نجويده اين است كه مقدارى از مواد نشاسته اى مستحيل وارد معده مى شوند و به جاى هضم، با زحمت دفع مى گردند. و از غذا حداكثر استفاده را نمى توان برد.
بعضى از دانشجويان يا كارگران به واسطه اشتغالات زياد، فرصت بيشترى براى جويدن خوب ندارند و ممكن است همه غذا خوردن آنان بيش از پنج دقيقه طول نكشد، آنها خيال مى كنند با اين تند خورى وقت گرانبهاى خود را از دست نداده و به شكم پرستى نپرداخته اند در صورتيكه با اين كار علاوه بر ضربه اى كه به سلامتى خود زده اند به يقين مى توان گفت كه از عمر طولانى و وقت عزيز خود كاسته اند امام ششم عليه‌السلام مى فرمودند: (اطيلوا الجلوس الموائد فانها ساعة لا تحسب من اعماركم)
(غذا خوردن را طولانى كنيد (آهسته آهسته و خوب بجويد) زيرا لحظات آن از عمرهاى شما بحساب نمى آيد)
اين سخن كوتاه با يك محاسبه دقيق، مطالب ارزنده بهداشتى را به ما آموخته است.
در اين روايت آنات جويدن غذا را جزء عمر ما به حساب نياورده است:
دليلش هم اين است كه وقتى ما در غذا خوردن عجله نكنيم و خوب غذا را جويده و نرم نمائيم فشار زياد به معده و ساير دستگاههاى گوارشى وارد نمى شود. در نتيجه هاضمه، سالم و قوى مى ماند. هاضمه سالم باعث عمر طولانى توام با نشاط بيشتر و نيروى كاملتر است روى اين حساب اگر يك كارگر به جاى 5 دقيقه، بيست دقيقه از وقت خود را صرف خوردن غذا بكند پانزده دقيقه وقت اضافى مصرف كرده ولى در مقابل اين پانزده دقيقه به اندازه 45 دقيقه بر عمرش افزوده شده زيرا دستگاه گوارش او ضربه نديده و به آسانى به كار خود ادامه داده است، و اگر ما براى 15 دقيقه در هر وعده غذا خوردن، 45 دقيقه عمر اضافه تصور نمائيم به اين نتيجه مى رسيم: بهر مقدار كه براى غذا خوردن طول داده شود از عمر به حساب نيامده است.
بهداشت دندان
براى آنكه اين مرواريدهاى گرانبها از دست نروند بايد طريقه نگهدارى آنان را فهميد. مهمترين عاملى كه مى تواند در نابودى آنها بسيار موثر باشد، شستشو و مسواك نكردن و خلال نكردن است البته عوامل ديگرى هم در اين مورد دخالت دارند كه به آنها اشاره مى شود.
كاربران گرامي براي آشنايي بيشتر با بهداشت دندان، مسواك و غيره به مقاله مسواك رجوع كنيد
ادامه دارد…
منبع: اسلام پزشك بدون دارو
www.taha-teb.com
