كاهو
گياهى است داراى برگهاى بزرگ و پهن و ساقه اى پوشيده از برگهاى، آنرا خام مى خورند و از آن سالاد هم درست مى كنند، بذر آن كاشته مى شود.
كاهو يك گياه طبى است كه خواص زيادى دارد برگهاى كاهو زياد هوا مى خورند و از بركت باد و باران و تشعشع آفتاب، بهره مند مى شوند، تشعشع خورشيد و ستارگان در خون گياهى آن يعنى (كلرفيل) منعكس گرديده و سبب شده است كه كاهو اشعه (راديواكتيو) زياد پيدا كرده است و آنرا خورشيد متراكم نامند.
به همين جهت در اسلام، كاهو گياهى بسيار مفيد شناخته شده و مهمترين خاصيت آنرا درباره از بين بردن امراض دموى و صاف كردن خون و نيز ايجاد خونهاى تازه بيان فرموده اند.
(عن ابى عبدالله ع قال عليكم بالخس فانه يطفى يصفى الدم)
كاهو بخوريد زيرا خون را پاك ميسازد.
داشتن خون تميز و صالح يك آرزوى همگانى و قديمى بشر است، زيرا اولين شرط داشتن يك مزاج متعادل دارا بودن يك خون پاكيزه غير فاسد است و از قديم براى تصفيه و اصلاح خون خيلى اهميت قائل بودند، و امروز هم بيمارى (اسكوربورت) را خيلى اهميت ميدهند، و با اينكه پس از كشف و
يتامين (ث) راه درمان آن پيدا شده است، معذلك هنوز هم عده زيادى از فرزندان آدم از اين مرض رنج مى برند ورقم قابل توجهى از آمار متوفيات را تشكيل مى دهد.
براى اصلاح خون بايستى از نباتات استفاده كرد و با اين وسيله طبيعى و ساده همه روزه آنرا تازه و نو نمود.
امروزه ثابت شده است كه كاهو سرشار از كلسيم و انواع ويتامين‌ها مي‌باشد و به همين جهت خلقت گويچه‌هاى قرمز خون را آسان مى نمايد پزشكان قديم ايران معتقد بودند كه براى رفع فساد و غلظت خون هيچ چيز بهتر از كاهو نيست و اكنون ما به خوبى مى دانيم كه اين مرض اسكوربورت) نام دارد و با خوردن ويتامين (ث) معالجه مى شود و چون كاهو به مقدار كافى از اين ويتامين دارد نظر پزشكان قديم ايران قابل ستايش است.
دو خاصيت ديگر از كلام رسول گرامى اسلام براى كاهو بيان شده است.
(عن النبى صلي الله عليه و آله و سلم انه يورث النعاس و يهضم الطعام)
كاهو خواب آور و هضم كننده غذا است.
بشر امروز بعلت گرفتاريهاى فراوان، اعصابى خسته و فرسوده دارد و نيازمند به يك ترياك بى ضرر است تا اعصاب خود را به آن تخدير كند و خستگى را بر طرف سازد و افكار پراكنده اى را كه ايجاد بى خوابى مى كنند از بين ببرد و به همين جهت است كه به اين قرصهاى كشنده پناه مى برد.
براى مبارزه با اين قرصهاى نكبت بار، دارويى بهتر از كاهو نيست زيرا ترياك بى ضرر است و آنها كه به خوردن قرص عادت دارند و حتى ترياكيها چنانچه يك ليوان آب مغز كاهو در موقع خمارى بنوشن
د از آنها رفع اعتياد مى شود بدون آنكه بخوردن آن عادت نمايند.
كاهو خاصيت مسكن دارد و اشخاص كه عصبانى و مضطرب و پريشان مى باشند اگر كاهو بخورند خواب راحتى بر آنها غلبه مى‌كند.
(جالينوس) پزشك بزرگ نقل مى‌كند كه در دوران پيرى دچار بى خوابى شده بود و شبها با خوردن كاهو در خواب عميقى فرو مى‌رفت.
اشخاصى كه دچار بى خوابى، طپش قلب، نورالژى، درد اعصاب شده اند بايد با شام خود كاهو مصرف كنند و يا شبها قبل ازخواب جوشانده شصت گرم كاهو را در يك ليتر آب مصرف نمايند.
در مورد هضم غذا كاهو جزء بهترين و موثرترين عاملها محسوب مى‌شود.
كاهو هضم غذا را آسان مى كند، ترشحات معده و كبد و روده ها را مرتب مى‌نمايد.
كاهو مغزهاى خسته را تسكين مى دهد و معده هاى تنبل را تقويت مى نمايد، كبدهاى بيمار را معالجه مى كند يبوست و رماتيسم را علاج مى كند.
كاهو غذاى اشتها‌آور ممتازى است كه هميشه بايد قبل از غذا مصرف شود، زيرا چون غذاى سهل الهضمى است از مجارى دستگاه هاضمه عبور كرده و راه را براى غذاهاى بعدى باز ميكند اگر كاهو را طبق رسمى كه معمول است بعد از غذا بخوريد غذاهايى كه بخوبى هشم نشده اند به خارج دفع مى كند.
سالاد كاهو مثل تمام سالادهاى سبزى اشتها را تحريك مى كند، اگر سالاد كاهو را خوب بجوند و با آب دهان مخلوط كنند معده و روده ها را تقويت كرده و غدد هاضمه را وادار مى كند بطور فراوان عصيرهاى خود را نه تنها براى هضم كاهو بلكه براى تحليل غذايى كه بعد خورده شده است ترشح نمايد.
تره
تره يكى از سبزيهاى خوردنى است كه ساقه ندارد دو برگهاى آن دراز تا خورده است، خام آن خورده مى شود و در پختن خورشت‌هاى سبزى دار هم بكار مى‌رود در فارسى به آن نيز (گندنا) بر وزن (سنگ پا) گفته مى شود.
تره از سبزيهاى مفيدى است كه جزء خوراك پيشوايان دينى بوده است.
(كان اميرالمومنين عليه‌السلام ياكل الكرات بالملح الجريش)
اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام تره را با نمك ميل مى‌فرمود.
رايت اباالحسن الاول عليه‌السلام يقطع الكراث باصوله فيغسله بالماء فياكله.
مردى مى گويد امام كاظم عليه‌السلام را ديدم كه (دربستانى) تره را مى چيد و آن با آب مى شست سپس تناول مى فرمود.
خاصيت تره فراوان است، مخصوصا براى رفع بواسير بسيار مؤثر است.
(سئل ابو عبدالله عليه‌السلام عن الكراث فقال كله فان فيه اربع خصال، يطيب النكهة و يطرد الرياح، و يقطع البواسير و هو امان من الجدام لمن ادمن عليه)
از حضرت امام صادق عليه‌السلام درباره خواص تره سئوال شد، آن حضرت فرمودند در آن 4 خصلت است.
1 – دهان را خوشبو مى سازد
2 – بادهاى معده را بر طرف مى نمايد
3 – بيمارى بواسير را از بين مى برد.
4 – كسى كه هميشه از آن بخورد دچار بيمارى جذام نمى شود.
تره براى بواسير و بادهاى غليظ شكم مفيد مى باشد، اشتها را باز مى كند و غريزه جنسى را تحريك مى‌نمايد
رنگ چهره را باز كرده و بر زيبايى و لطافت پوست مى افزايد.
تره مانند پياز سبزى است كه خاصيت ضد عفونى دارد، و به همين جهت معده هاى متعفن را پاك مى كنمايد و نيز اشتها را تحريك مى كند و چون مى دانيم بوى گند دهان اغلب بر اثر فساد معده است، در صورت ضد عفونى شدن معده دهان نيز خوشبو مى شود ولى خود تره بوى مخصوصى دارد و هر كس بخورد دهانش داراى آن بو مى شود. و به همين مناسبت ممكن است بعضى از بوى تره ناراحت باشند، از اين رو پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در ضمن حديثى راجع به تره مى فرمايد:
(و لكن ان اكل منه… فلا يخرج الى المسجد كراهية اذاه على من يجالسه)
اگر كسى تره بخورد نبايد به مسجد برود، براى آنكه ديگران ناراحت نشوند.
و خلاصه اين دو روايت كه يكى تره را خوشبو كننده دهان و ديگرى تره را وسيله بوى بد مى داند اين است كه: تره چون خاصيت ضد عفونى دارد طبيعتا خويش داراى بوى زننده اى است و همين بو سبب مى شود كه بوهاى گند ديگر را كه از راه دهان خارج مى شوند خنثى سازد.
پياز
گياهى است داراى ساقه هاى نازك تو خالى بدون برگ، بيخ آن به اندازه شلغم و پوست در پوست است. خورده مى‌شود و در پختن اغذيه نيز به كار مي‌رود.
در اخبار و روايات اسلامى خواص زير را براى پياز بيان نموده اند:
پياز خستگى را بر طرف مى سازد، و اعصاب را قوى مى نمايد، باعث نيروى پاها و گامها در راه رفتن است، شوهت را زياد مى كند و تب بر است.
(قال ابو عبدالله…عليه‌السلام البصل يذهب باالنصب و يشد العصب و يزيد فى الخطا و يزيد فى الماء و يذهب بالحمى)
پياز به واسطه فسفرى كه دارد انجام كارهاى فكرى را آسان مى سازد، به همين جهت مصرف آن به متفكرين و كسانى كه كارهاى فكرى دارند توصيه شده است.
در مورد ضعف و فرسودگى جسمى و عصبى، پياز داراى عمل نيروبخش تقريبا فورى و آنى است.
پياز براى بچه‌هايى كه دير رشد مى كنند، همچنين براى پير مردانى كه ضعيف شده و مى خواهند تقويت كنند، غذاى مقوى و نيرو بخشى است.
پياز سرشار از سيليس است، و اين ماده به مقدار خيلى زياد، در بدن موجود است و براى تشكيل و نگهدارى استخوانها و شرائين كاملا لازم است.
اگر شما احساس مى كنيد خسته هستيد، اشتها نداريد چنين هايى بر صورتتان افتاده و رنگ صورتتان زرد شده است، يك پياز درست را 4 قسمت شده است در سه فنجان آب بجوشانيد تا پياز پخته شود و يك فنجان آب از كافى بماند و صبح ناشتا آنرا بنوشيد.
در آن روايت كه از حضرت صادق عليه‌السلام نقل شده پياز براى قطع تب، تجويز شده بود و نامى از تب مخصوصى برده نشده بود ولى دانشمندان خاصيت تب برى پياز را چنين نوشته اند:
(پياز در بيمارى (شاربون) كه مرضى عفونى است و ميكرب آن معمولا بوسيله گزيدن مگس مخصوصى به انسان منتقل مى شود، اگر زير و روى پاهاى بيمار را در ضماد مخلوط پياز و سير كه خورده شده باشد بگذارند حال مريض بزودى بهبود خواهد يافت.
در اولين عوارض تب هاى تيفوئيدى بايد پاهاى بيمار را تا قوزك پا در سه كيلو پياز زنده شده خوابانيد و لفاف بندى كرده اين لفاف بندى، عرق زيادى آورده و تب بيمار را قطع مى كند.
اگر تب كرده ايد و در آتش آن مى سوزيد پياز را برش نازك كنيد و آنرا در ظرفى
بريزيد و روى آتش بگذاريد و توجه كنيد كه پيازها داغ شود ولى رنگ قهوه اى بخود نگيرد و تا گرم است آنقدر كه بدن شما نسوزد پيازها را به شكل ضماد روى شكم خود بگذاريد و وقتى سرد شد آنرا بر داريد ضماد پياز به اين وسيله باعث قطع تب شما خواهد شد.
سمعت ابا عبدالله يقول: (كلوا البصل فان فيه ثلاث خصال، يطيب النكهة و يشد اللثة و يزيد فى الماء و الجماع)
حضرت امام صادق عليه‌السلام مى فرمايد: پياز بخوريد پياز داراى سه خاصيت است: دهان را خوشبو مى كند، لثه ها را محكم مى سازد و منى را زياد مى نمايد.
از آنجا كه بوى بد دهان در نتيجه يك سلسله عفونتهاى داخلى است، و پياز از دشمنان سر سخت عفونت است لذا آن را ميكرب كش و نابود كننده بوهاى متعفن دانسته اند و طبعا با رفتن بوهاى بد بوى خوش طبيعى پيدا مى شود اگر چه پياز خود داراى بويى تيز و تند است.
پياز نيز يكى از خوراكهاى ضد ميكرب است پياز يك ماده ضد عفونى است و ميكربهاى گوشت ها را از بين مى برد. پياز جهاز هاضمه و مجارى تنفسى را ضد عفونى مى كند
پياز به واسطه گوگردى كه دارد براى خون، عامل ضد عفونى است.
گوگرد پياز وقتى وارد خون شود و به ريه ها برسد با عفونتهاى مجارى تنفس مثل آسم، ورم گلو، برونشيت، گريپ و غيره مبارزه ميكند.
پياز بواسطه يدى كه دارد ضد (اسكوربوت) است و امراضى را كه مربوط به سيستم لنفاوى است مثل ورم غدده ها، آبسه هاى شديد، جوشهاى زير پوشت و غيره درمان كرده و بهبود مى بخشد.
(اسكوربوت) نام يك بيمارى است و بمعنى رقت خون است از اثرات آن سستى لثه هاها و آمدن خون از آبها مى باشد و چون پياز، ويتامين (ث) دارد، و ويتامين (ث) ضد اسكوربوت است بخوبى رقت خون را بر طرف مى نمايد.
از خواص پياز كه در روايت آمده بود تقويت قوه باه و ازدياد شهوت و منى بود.
(پياز داراى هورمون و دياستازى است كه غدد اشك و آميزش و گوارش را تقويت مى‌نمايد)
پياز داراى فسفر است، غذاى مغز و مشوق اموز آميزشى است، پياز آهك دارد و استخوان بندى و دندانها
را محكم كرده و از نرمى استخوان جلوگيرى مى كند.
پياز چنانكه خوانديم ضد عفونت است، لذا اين دستور با ارزش را از امام ششم مى آموزيم.
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: (قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم اذا دخلتم بلاد افكلوا من بصلها يطرد عنكم و باها)
رسول خدا فرمودند كه هرگاه داخل شهرى شديد، از پياز آن شهر بخوريد تا گرفتارى وباى آن شهر نشويد.
پياز جهاز هاضمه و مجارى تنفس را ضد عفونى مى كند و از ابتلاء به اسهال و سرم
ا خوردگى جلوگيرى مى نمايد. پياز يك ماده ضد عفونى است، و ميكروبهاى گوشتها را از بين مى برد و به تجربه ثابت شده است كه سم گوشتهاى مانده را كه ايجاد اسهال مى نمايد كم مى كند. و روى اين اصل كسانى كه خارج از منزل غذا مى خورند بايد پياز را فراموش نكنند.
ما مي‌دانيم كه يكى از نشانه هاى مرض وبا، اسهال است و اسهال بواسطه ميكربهاى روده پيدا مى شود.
يكى از غذا شناسان براى همه مسافران خصوصا حجاج خوردن آن را توصيه مى كند و مى گويد:
يكى از سبزيهاى مفيدى كه داراى ويتامين هاى (ب) مى باشد پياز است كه خوردن خام آن به كليه حجاج، توصيه مى شود، زيرا علاوه بر داشتن ويتامين هاى مفيد، جهاز را ضد عفونى و پاك كرده و اشتها را زياد مى كند، بنابراين وجود آن بر سر سفره حجاج لازح و ضرورياست.
ادامه دارد…
منبع: اسلام پزشك بدون دارو
www.taha-teb.com
