اين که مرد به زنش بگويد: «تو را دوست دارم هرگز از دل زن بيرون نمي‌رود.
جلوه‌های عشق‌ورزی در خانواده
جلوه‌های عشق‌ورزی در خانواده
جلوه‌های عشق‌ورزی در خانواده
محبت و عشق‌ورزي نسبت به اعضاي خانواده در رفتار خانوادگي پيامبر (ص) موج مي‌زد و آن را نشانه ايمان مي‌دانست:
«هرچه بر ايمان بنده‌اي افزوده شود، بر محبت و دوستي او نسبت به خانواده‌اش افزوده مي‌شود».
آن حضرت، دوست داشتن همسران را از آداب پيامبران برمي‌شمرد و شوخي و عشق‌بازي با همسر را از بازي‌ها و لذت‌هاي رواي زندگاني مي‌دانست:
«بازي در سه چيز رواست: …با همسرت شوخي و عشق‌بازي کني».
محبت‌ورزي به همسران و آگاه کردن آن‌ها از اين دوستي و محبت را مستحب اعلام مي‌کرد و مي‌فرمود:
اين که مرد به زنش بگويد: «تو را دوست دارم هرگز از دل زن بيرون نمي‌رود».
عشق‌ورزي با همسر را عبادتي شيرين و برتر از تمام دنيا و آن‌چه در آن است، برمي‌شمرد:
مردي نيست که دست همسرش را عاشقانه بگيرد، جز آن‌که آفريدگار 5 پاداش برايش مي‌نويسد؛
«پس اگر او را در آغوش کِشد، 10 پاداش مي‌برد؛ اگر همسرش را ببوسد، 20 پاداش دارد؛ اگر با او درآميزد، پاداش اين کار براي او از دنيا و آن‌چه در آن است، بهتر است.»
مردي به محضر رسول اکرم (ص) شرفياب شد و عرض کرد: «اي پيامبر خدا، من از چيزي شگفت‌انگيز در عجبم: مرد و زني ازدواج مي‌کنند، در حالي که يکديگر را قبل از آن نديده‌اند، اما صبح‌گاهان که از خواب برمي‌خيزند، هيچ‌کس نزد آن دو از ديگري محبوب‌تر نيست؟!». پيامبر (ص) در پاسخ او فقط اين قسمت از آيه کريمه را تلاوت فرمودند:
«وَ جَعَلَ بَينَکُم مَوَدَّةً وَ رَحمَةً؛ خداوند در ميان شما
مودّت و رحمت قرار داد».
از منظر برخي تفسيرنگاران، رحمت به معناي عشق و مهرباني قلبي در باطن و مودّت به معناي اظهار اين عشق و علاقه درظاهر است و اين خداوند است که اين دو حالت را در بين همسران ايجاد مي‌نمايد: يکي در باطن که در دل نسبت به همسر خود احساس محبت و رحمت نمايد و ديگر در ظاهر که آن محبت و رحمت دروني را در گفتار و رفتار ابراز نمايد.
گويي پروردگارِ مهر، تمام حقوق واجب بين همسران را در عشق‌ورزي ظاهري وباطني، يعني مودت و رحمت، خلاصه فرموده است.
آري، خداوندگار قلب‌ها، با جهت‌دهي راستين به نگرش‌ها، آدمي را مي‌آموزد که از زاويه مهر و رأفت به خانه و خانواده‌اش بنگرد که اگر چنين شد، او در انجام هر وظيفه‌اي نسبت به همسر و ديگر اعضاي خانواده جديت مي‌ورزد و هر نوع خدمتي را شيرين و لذت‌بخش مي‌يابد.
اگر بين همسران عشق و محبت ريشه‌دار برقرار نباشد و هر يک از آن‌ها از نظر عاطفي خود را ملزم به انجام وظايف و رعايت حقوق ديگران نبيند، همواره در جست و جوي راه فرار خواهد بود و اگر از نظر قانوني و حقوقي نيز ملزم به انجام خدمتي گردد، با تلخي و اکراه آن را به انجام خواهد رساند.
نتيجه آن‌که هر بينش و نگرش و يا هر روش و منشي که در بين اعضاي خانواده براساس عشق‌ورزي و محبت‌مداري نباشد، عاقبت به فرار از مسؤوليت و تضييع حقوق ديگر اعضاي خانواده خواهد انجاميد.
منبع: کتاب خانواده و تربیت مهدوی صفحه 182
http://aghatehrani.ir
