ضحی حدید، معمار مشهور عراقی و از برجسته ترین معماران جهان، با طرح های منحصر به فردش، تحسین بسیاری از انسان ها را برانگیخته است. او به خوبی طرح خود را از تخیل به واقعیت تبدیل می کند.
طراحی این برج با برنامه ریزی خاصی انجام شده است . به گونه ای که کاربری های متفاوت آن از نظر رفتاری با یکدیگر تداخل نداشته باشند و ایجاد اغتشاش نکنند . حدید برای رفع این مشکل برنامه ریزی منسجم و استراتژی متفاوتی در نظر گرفته است . بخش مرکزی برج جایی ست که محل اتصال کاربری های متفاوت ساختمان است .
طرح ریزی آن طبقه طبقه است ؛ طوری که یک کاربری بر روی کاربری دیگر قرار گرفته است . در قسمت میانی برج چند شاخه می شود و در بالا دوباره این شاخه ها به هم می رسند . حدید در طراحی برج به خوبی توانسته است فضاهای عمومی را از فضاهای خصوصی جدا کند . بدنه برج مانند یک شبکه فضایی طراحی شده که حالتی رقصنده دارد و براساس بررسی وضعیت جغرافیایی ، تشخیص موقعیت ، بار ساختمانی و برنامه ریزی است .
پوشش این شبکه به گونه ایست که بازی ای از نور و سایه را به وجود می آورد . در واقع ترکیبی ست میان سازه و نمای ساختمان . پارامترهای برنامه ریزی و طراحی ، شبکه ای از شغل ها ، سیستمی مدولار برای اتاق های هتل و آپارتمان های مسکونی را در بر می گیرد . این شبکه ، تشکیل دهنده توپولوژی ساختمان وسازه آن ، سیستم لوله در لوله ، سیستم پارتیشنی (فضاهایی با کاربری قابل تعویض) و چشم اندازی انعطاف پذیر و مناسب شرایط مردم است و توانایی همگون سازی تغییرات در زمان های کوتاه و بلند را دارد .
این برج آفتابی در مجموع 66 طبقه و ارتفاع آن 280 متر است . لابی مرکزی برج ، نقطه کانونی این ساختمان می باشد و به 4 لابی دیگر ختم می شود که هر کدام مختص یکی از کاربری های مختلف برج از
جمله مسکونی ، اداری ، هتل و بخش های عمومی می باشند.
&l t;o:p>
