خروج شیصبانی در پیش قدم خروج سفیانی
شیصبانی یا عوف سلمی در باور دین اسلام شیعه، فردیست که در آخر الزمان و پیش از قیام مهدی (عج) در عراق ظهور میکند. آغاز کار وی از تکریت است و در دمشق کشته میشود.
واژه شیصبان یکی از نامهای ابلیس است[۱] و در لغت به معنای مورچه نر، لانه مورچگان، رهبرگروهى از پریان[۲] و گهگاهی ائمه ازین واژه برای اشاره به بنیعباس استفاده میکردهاند[۳]
از امام سجاد (علیه السلام) نقل شده :[۴]
« خروج شعیب بن صالح پس از عوف
سلمی و قبل از خروج سفیانی است. »
و از امام باقر(علیه السلام) آمده است:[۵]
«سفیانی خروج نمی کند، مگر آن که قبل از او شیصبانی در سرزمین کوفان (همان عراق) خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می جوشد و فرستادگان شما را به قتل می رساند. بعد از آن انتظار خروج سفیانی و ظهور قائم باشید»
و از امام صادق (علیه السلام) آمده است :
از محضر امام صادق(علیه سلام ) در مورد خروج سفیانی پرسیدند، فرمود: «سفیانی هرگز خروج نمیکند، جز اینکه پیش از او «شیصبانی»[۶] در سرزمین کوفه خروج کند، سپاهیانش همانند آب که از زمین میجوشد، چون مور و ملخ در اطراف او گرد آیند و جمعیّت شما را هلاک کنند.
پس از خروج شیصبانی منتظر خروج سفیانی، سپس ظهور قائم(عج) باشید»[۷]
گر چه من روایت دیگرى را پیرامون وى نیافتم اما همین روایت داراى چند نکته درباره این شخص مى باشد از آن جمله :
الف) او به شیصبانى توصیف شده است که نسبت به شیصبان دارد و آن صفتى که امامان علیه السلام از آن تعبیر به طاغوتها و اشرار مى نمایند، بگونه اى که در شرح قاموس زبیرى آمده است ، شیصبان در اصل نام ابلیس و مورچه نر مى باشد.
ب) اینکه او قبل از سفیانى خروج مى کند، از روایت چنین برداشت مى شود که بین او و سفیانى فاصله چندانى نیست و یا اینکه بلافاصله بعد از او سفیانى خروج خواهد کرد، بدلیل مفاد کلام امام باقر علیه السلام که فرمود: ((بعد از او منتظر سفیانى باشید))
ج) محل خروج وى عراق است که به آن زمین کوفان نیز گفته مى شود و یا اینکه در خود شهر کوفه است به هر حال خروج و یا انقلاب و یا حکومت او ناگهانى و غیر منتظره است ((مانند آب که از زمین مى جوشد)) او انسانى است طغیانگر و خونریز که مؤمنان را به قتل مى رساند و ظاهرا معناى جمله ((و نمایندگان شما را مى کشد)) در کلام امام باقر علیه السلام این است که مؤ منین عالى رتبه اى را که معمولا پیشاپیش و در صدر هیئت نمایندگى حضور دارند بشهادت مى رساند. چه اینکه گفته مى شود.
منابع :
بحارالانوار جلد ۱۳، باب ۲۹; ترجمه فارسی با نام مهدی موعود ج ۲
۱٫ فرهنگ نامه مهدویت، ص۱۵۷-۱۵۶
۲٫ لسان العرب، ج ۱ ص ۴۹۵٫
۳٫ مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۱۲۶
۴٫ کتاب الغیبه، ص۴۴۳
۵٫ روزگار رهایی، ص۱۰۴۳
۶٫ شَیصبان معانی مختلفی دارد، از جمله نام شیطان و رئیس گروهی از پریان میباشد. (ابن منظور، لسان العرب، ج ۷، ص۱۱۱)
۷ . نعمانی، الغیبـة، ص۳۰۲
http://shiaha.com