کاهش شنوایی دلیل های مختلفی دارد. عفونت های مکرر گوش، عوارض جانبی داروها، مشکلات دوران جنینی، بیماری های ویروسی، اتواسکلروز و… ممکن است در عملکرد گوش ایجاد اختلال و به آن آسیب وارد کنند…
این آسیب ها ۳ نوع دارند؛ هدایتی، حسی عصبی و مختلط. اگر اشکال ایجادشده در مسیر گوش خارجی، کانال خارجی، استخوان های گوش، پرده گوش و گوش میانی باشد، کاهش شنوایی از نوع انتقالی یا هدایتی است، اگر از دریچه بیضی (حدفاصل گوش میانی و داخلی) به بعد باشد و در آن حلزون، عصب شنوایی و اعصاب شنوایی مغز درگیر شوند، از نوع حسی عصبی است و چنانچه آسیب ترکیبی از هر دو نوع انتقالی و حسی عصبی باشد، به آن کاهش شنوایی مختلط می گویند. پزشکان برای اصلاح کاهش شنوایی و تقویت صدا، وسیله ای به نام «سمعک» برای افراد کم شنوا تجویز می کنند. استفاده از سمعک برای بیمارانی که کاهش شنوایی شان از نوع انتقالی است، بهترین نتیجه را می دهد زیرا پردازش صدا در قسمت های پایینی شنوایی (گوش، مسیر اعصاب محیطی) است و قسمت های مهم مراکز شنوایی سالم هستند. در کاهش شنوایی حسی عصبی، درگیری مربوط به مراکز بالاتر (مراکز تفسیر صدا در مغز و سیستم اعصاب مرکزی) است که ممکن است منجر به اشکال در درک گفتاری بیمار شود. برای ارزیابی میزان کاهش شنوایی، تست هایی وجود دارد که در آن درصد درک گفتار (SDS) سنجیده می شود. اگر درصد SDS خوب باشد، بیمار بیشترین بهره را از سمعک خواهد برد ولی اگر نتیجه تست رضایت بخش نباشد، این
وسیله نه تنها کمکی به او نمی کند، بلکه گاهی می تواند باعث آزارش نیز بشود.
سمعک سه قطعه دارد؛ قطعه اول وظیفه جذب اصوات را بر عهده دارد، قطعه دوم صوت را تقویت می کند و قطعه سوم امواج الکتریکی را به صوت تبدیل و به گوش منتقل می کند. سمعک های مختلفی با نام های «آنالوگ»، «نیمه دیجیتال»، «دیجیتال» و «هوشمند» در بازار وجود دارد. سمعک های آنالوگ فقط صوت را تقویت می کنند و برای کسانی که کاهش شنوایی یکنواخت دارند، تجویز می شوند. در نوع آنالوگ همه فرکانس ها تقویت می شوند. این نوع سمعک برای افراد مسنی که دچار پیرگوشی هستند و در شنیدن صداهایی با فرکانس های بالا مشکل دارند و کاهش شنوایی یکنواختی ندارند، مناسب نیست. در نوع نیمه دیجیتالی، کلیدهای ظریفی روی سمعک تعبیه شده که آن را با توجه به فرکانس های خاص تنظیم می کند و نوع دیجیتالی، عملکردی اتوماتیک دارد. این نوع برای افرادی که در فرکانس های بالا (صداهای زیر) دچار مشکل هستند، بسیار مناسب است.
سمعک را می توان در هر دو گوش استفاده کرد ولی در اغلب موارد فقط برای یک گوش تجویز می شود. (کسانی که از نظر جهت یابی مشکل دارند، ممکن است از ۲ سمعک استفاده کنند.)
شکل ظاهری سمعک نیز برای بیماران اهمیت دارد زیرا برخی از آنها نمی خواهند دیگران از وجود آن اطلاع پیدا کنند بنابراین سازندگان سمعک انواع مختلفی از آن را از قبیل جیبی، دسته عینکی، پشت گوشی و داخل گوشی به بازار عرضه کرده اند تا بیمار بتواند با توجه به سلیقه اش یکی از آنها را انتخاب کند. بعضی از سمعک ها داخل گوش جاگذاری می شوند. برخی نیز داخل دسته عینک تعبیه می شوند اما پیشرفته ترین و جدیدترین نوع سمعک، سمعک های هوشمند است که علاوه بر پردازش دیجیتالی، توانایی ضبط و نگهداری داده ها را دارند. البته این سمعک ها، قیمت های بالاتری هم دارند.
سمعک حتما باید به وسیله کارشناس خبره انتخاب و آموزش های لازم از لحاظ تمیز نگه داشتن، نحوه استفاده و تنظیم آن به بیمار داده شود. اگر سمعک درست انتخاب نشده باشد یا تنظیم آن به هم بخورد، انعکاس صدای غیرعادی داخل گوش، بیمار را آزرده خواهد کرد.
گردآوری و تنظیم: گروه سلامت پرشین پرشیا www.persianpersia.com
منبع: salamat.ir
