نااميدي شرق و غرب به‌خاطر نصب علي‏ علیه‏ السلام

روحانيت، عهده دار خلافت اميرالمؤمنين علیه السلام &lt ;BR>همه ما، مخصوصاً اين عزيزان و نور چشمان ما كه جزء سربازان راستين وجود مبارك اميرالمؤمنين علیه السلام هستند و به لباس شامخ روحانيت مشرّف شدند؛ همه ما بايد بدانيم و بدانند كه يك روحاني بايد اين قدر در خودش احساس لياقت بكند كه به جاي علي بن ابيطالب علیه السلام بنشيند. خدا كه يك چنين مقامي به ما داد، ما را پر و بال داد، ما چرا خودمان را ارزان بفروشيم؟
البته وجود مبارك حضرت امير روي آن عرشه عرش منبر نشسته است، ما روي آن پله اوّل و دوم. بين ما و حضرت امير، همان فاصله اي است كه در رصد خانه و در شمس و قمر است. بالأخره اينهايي كه در صدر خانه هستند، شمس و قمر را رصد مي كنند، چيز ديگري را رصد نمي كنند! ما هم بيش از اين توقع نداريم و آنها هم بيش از اين از ما توقع ندارند؛ نه از ما بيش از اين برمي آيد، نه ما بيش از اين توقع داريم! همين را هم انجام بدهيم، كَفَي بِذَلِكَ فَخْراً. البته تنها خود حضرت امير نيست كه به اين مقام رسيده است؛ اين 14 نفر اينچنين اند. حضرت فرمود: «إِنِّي بِطُرُقِ السّمَاءِ أعلَمُ مِنِّي بِطُرُقِ الأرْض»؛ يعني من در آسمانها دارم سير مي كنم.
پس يك محقق، پژوهشگر، يك رصدبان، يك منجّم؛ اين در زمين يا زير زمين يك رصد خانه اي درست مي كند، آن شمس و قمر را رصد مي كند. كه كجا طلوع كردند، كجا غروب كردند، كجا حركت كند؛ تا برنامه خود را برابر آن رصد تنظيم بكند. ما هم كارمان همين است.
يك رصدبان و منجم و عالم رصدي نمي گويد كه من مي خواهم پرواز كنم، بروم در كره شمس، با خورشيد همسفر باشم! ولي اينقدر هست كه مي فهمد وقت زوال كي است، كي آفتاب طلوع كرده، صبح صادق كي است، صبح كاذب كي است؛ چرا صبح صادق را صبح صادق گفتند، چرا صبح كاذب را صبح كاذب گفتند. صبح صادق چيست و كي صبح صادق است؟!
همانطور كه يك عالم رصدبان، حركات شمس و قمر را بررسي مي كند و كارها و برنامه هاي خودش و ديگران را هدايت مي كند، ما نيز رصدبان اين خاندانيم! اينها فرمودند: إِنِّي بِطُرُقِ السّمَاءِ أعلَمُ مِنِّي بِطُرُقِ الأرْض. اين «والشَّمسِ وَضُحَاهَا، وَالْقَمَرِ اِذَا تلاَهَا»(12)؛ «قسم به خورشيد و نورافشاني آ
ن و قسم به قمر هنگامي كه به دنبالش مي آيد.» را هم تطبيق كردند بر وجود مبارك پيغمبر و علي بن ابي طالب كه قمري است در كنار آن شمس. اينها مصاديق اند، تطبيق اند نه تفسير.

لزوم هوشياري روحانيون در برابر تهاجم دشمنان
همه روحانيون، حالا اگر در شهر زندگي مي كنند، در شهر؛ در روستا زندگي مي كنند، در روستا؛ بايد طوري زندگي كنند كه كسي در دين آنها طمع نكند، يك. در دين مردم آنها طمع نكند، دو. در دين كساني كه به آنها اقتداء مي كنند، يا پاي سخنراني آنها مي نشينند طمع نكند، اين سه. بايد روحاني، حافظ و نگهبان و نگهدار منطقه تبليغي و قلمرو هدايت خودش باشد كه بشود اَلْيَومَ يَئِسَ… .
آن كسي كه در يك روستا زندگي مي كند، يا در شهر يا در حوزه علميه زندگي مي كند و اين قدر عُرضه ندارد كه حوزه خودش را استحفاظ كند! و ديگري طمع مي كند، تبليغ سوء مي كند، تهاجم فرهنگي مي كند و اينها را صيد مي كند، چنين كسي به جاي علي نمي نشيند!!
به جاي علي، يعني اين؛ يك نردباني فرض كنيد؛ ميليونها پله و درجه دارد. حدّ اعلاي فخر ما اين است كه همان پله اوّل بنشينيم؛ ولي بالأخره در اين راهيم! ما را در رصد خانه بايد راه بدهند. ما كه نه اين ادّعا را داريم، نه مقدور ماست كه بشويم شمس و قمر! او صريحاً فرمود: إِنِّي بِطُرُقِ السّمَاءِ أعلَمُ مِنِّي بِطُرُقِ الأرْض، و احدي اين حرف را نگفت؛ هر كه هم گفت، رسوا شد. وجود مبارك حضرت امير را كه در زمين نبايد جستجو كرد! يك چنين آدمي كه به منزله پيغمبر و جان پيغمبر است و جانشين پيغمبر است؛ در غدير مقام خلافت را از طرف ذات أقدس إله به وسيله پيغمبر دريافت كرده است.
حالا اگر يك چنين كسي مسئول دين شد؛ هم امپراطوري غرب نااميد مي شود، هم امپراطوري شرق. رهبر بايد اين طور باشد! ماها كه شاگردان اماميم، در حوزه استحفاظي مان؛ ولو 10 نفر است يا 200 نفر؛ بايد اينچنين باشيم؛ يعني وقتي مسئول هدايت يك مسجد، يا يك حسينيه، يا يك روستا، يا يك
شهر، يا يك حوزه اي هستيم؛ بايد طوري عالمانه و عادلانه و عاقلانه سخن بگوييم و رفتار بكنيم كه بيگانه طمع در دين اينها نكند. حالا مسئله نفت و گاز چيز ديگر است؛ الآن دشمن ما به سراغ نفت و گازمان نمي آيد. به فكر دين ماست؛ بعد وقتي دين نباشد مثل دوران ستمشاهي، همه چيز را غارت مي كنند و مي برند!
فرمود: اَلْيَومَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفرُوا مِنْ دِينِكُمْ؛ اين دين صاحب پيدا كرد، مجري پيدا كرد، يك رهبر نترس پيدا كرد، سلحشور پيدا كرد، تازيانه به دست پيدا كرد. اين كه مي گويد: الفقه ثُمَّ الْمَتجَر، يعني الفقه ثُمَّ السِّيَاسَه، الفقه ثمَّ الطِّبَابَة، الفقه ثُمَّ الثِّقَافَة، الفقه ثُمَّ كذا و كذا و كذا! فرمود: بدون فقه تجارت كردي، گرفتار ربا مي شوي. بدون فقه سياست كردي، به جاي اينكه سياستمدار بشوي سياست باز مي شوي؛ آن سياستي كه عين ديانت است، ديانتي كه عين سياست است كه مدرّس قدس سره داشت، امام قدس سره داشت، بزرگان ما داشتند؛ آن بركت است! الفقه ثُمَّ السِيَاسَة.
آن وقت اگر يك عالمي اين چنين بود، بيگانه ديگر طمع نمي كند. نه در او طمع مي كند كه او را بخرد، نه در زير مجموعه او طمع مي كند كه اينها را بفريبد. او اين قدر بايد سواد داشته باشد كه شبهه هاي روز را بشناسد و آنها را از اين ويروسها نجات بدهد. يك كسي كه اهل سواد و فضل نيست؛ يا سواد و فضل دارد، صنّار سه شاهي را ببيند، چشمش تيره و تار مي شود؛ اين ديگر «اَلَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالاتِ اللَّه وَيَخْشَونَهُ وَلا يَخْشَونَ اَحَداً إلا اللَّه»(13)؛ «كساني كه رسالتهاي خدا را تبليغ مي كنند و از او مي ترسند و از احدي غير از خدا هراس ندارند.» نخواهد بود! اين ديگر شاگرد حضرت امير نيست. اين از يك طرف آمده، از طرف ديگر فرار مي كند!! اين خودش را ارزان فروخته.

ارزش حقيقي جسم و جان انسان
ما خيلي گران مي ارزيم! ببينيد؛ ما يك بدني داريم كه اين بدن اگر با قتل خَطا از بين ر
فته، يك ديه مشخص دارد؛ ديه معيار ارزش نيست. آني كه معيار ارزش است، انسانيت انسان است. مرحوم كليني قدس سره نقل كرد، شارحان  فرمودند: شما به كم تر از بهشت نمي ارزيد. اگر:اصول كافي نيز شرح كردند كه ائمه خودتان را به كم تر از بهشت فروختيد، مغبون شديد. «إنَّ لِأنْفُسِكُمْ وَإنَّ لِأبْدَانِكُمْ ثَمَنَاً وَهِيَ الْجَنَّة، ألا فَلا تَبيعُوهَا إلا بها(14)؛ براي نَفْسهايتان و بدنهايتان قيمتي هست كه همان بهشت مي باشد. به هوش باشيد كه آنها را نفروشيد مگر به بهشت.»
بهشت هم كه جاي جاودانه و ابدي است. فرمود: اگر خودتان را به كم تر از بهشت فروختيد، مغبون شديد و ضرر كرديد.
اگر اين چنين شديم؛ نه كسي را فريب مي دهيم، نه فريب كسي را مي خوريم. نه فقه فروشي مي كنيم، نه فلسفه فروشي مي كنيم، نه تفسير فروشي مي كنيم. ما وظيفه مان را انجام مي دهيم، او هم كه عهده دار روزي ماست؛ روزي ما را هم تأمين مي كند، محترمانه هم تأمين مي كند. و هر كسي ما را بشناسد، حوزه استحفاظي ما را بشناسد؛ خواه 10 نفر، خواه 200 نفر، مي فهمد اينجا جاي نفوذ نيست. فرمود: شما طوري باشيد كه كسي نتواند در شما نفوذ بكند. اَلْيَومَ يَئِسَ الَّذِينَ…؛ يعني يَا اَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا، اَيُهَا العُلَمَاء! راهتان اين است. شما نفوذ ناپذير بايد باشيد.