اول پيش واحد ازدواج را پاس کنيد.

در روايات آمده است که رسول الله هر گاه به شخصي نگاه مي‏کرد و از او خوشش مي‏آمد، مي‏فرمودند: «شغلي هم دارد؟». اگر مي‏گفتند نه، مي‏فرموند: «از چشمم افتاد». عرض مي‏شد: چرا اي رسول خدا؟ مي‏فرمود: «زي اگر مؤمن، شغل و حرفه‏اي نداشته باشد، دين خود را وسيله امرار معاش مي‏کند.» 1 و در جاي ديگر فرموده‏اند: «هر گاه کسي ازدواج کند، نصف دين را کامل مي‏کند و براي حفظ نصف ديگر بايد تقواي خدا را پيشه کند و اهل و عيال اختيار کنيد؛ زيرا که اين کار، روزي شما را زياد مي‏کند ».2

 اگر به اين احاديث دقت کرده باشيد، متوجه اهميت و ارزش اين دو مقوله (کار و ازدواج) خواهيد شد، و به جايگاه آنها پي خواهيد برد. آيا واقعا به اين موضوع فکر کرده‏ايد که اگر شغلي مناسب در اختيار نداشته باشيد، از چشم بزرگ‏ترين شخصيت دنيا و اسلام افتاده‏ايد، يا با نداشتن همسر، نصف دين خود را کامل نکرده‏ايد؟!

امروزه به دليل تراکم جمعيت و مسائل اقتصادي و فرهنگي، با مشکل کار، مواجه هستيم و بي‏کاري، سن ازدواج را در بين جوانان افزايش داده است.

شايد در دانشگاه با دروسي که نقش پيش واحد را براي واحدهاي ديگر بازي مي‏کنند، برخورد کرده‏ايد. اگر اين پيش واحد، پاس نشود، نمي‏توانيد درس مورد نياز ترم بعد را گرفته و پاس کنيد، کار هم دقيقا نقش پيش واحد را براي ازدواج بازي مي‏کند. اگر شخص، شغل مناسبي در اختيار نداشته باشد به ندرت مي‏تواند خانواده‏اي تشکيل دهد و از عهده مخارج آن برآيد. در اين جا به اهميت اين جمله گذشتگان مي‏رسيم که: «کار، جوهره مردان را مي‏سازد. » اگر در بين جوانان، بخصوص جنس مذکر، دقت کرده باشيد، مي‏بينيد که کار و يا شغل درآمدزا براي آنان از اهميت ويژه‏اي برخوردار است، و اگر به اين هدف عمده و مهم خود دست نيابند، با مشکلات فراواني از جمله مشکلات اقتصادي و حتي مشکلات روحي ـ رواني نيز روبه رو مي‏شوند.

 اما نمي‏توان صرفا به دليل نداشتن کار يا ش
غل مناسب، امر مهم ازدواج را ناديده گرفت و معيارهاي مهم ديگر را فراموش کرد و نياز به داشتن زندگي مشترک را فقط به دليل نداشتن کار، کنار گذاشت. همان طور که در احاديث ديگر ديده‏ايم، به فرموده پيامبر(ص): بي همسران را همسر دهيد، زيرا با اين کار، خداوند، اخلاق آنان را نيکو و روزي‏شان را زياد مي‏کند و به جوان‏مردي شان مي‏افزايد. از اين نکته بر مي‏آيد که به واسطه امر مهم ازدواج، خداوند، شخص را در به دست آوردن شغل (که همان وسيله روزي است)، ياري مي‏کند.

پس در اين زمينه بدون ترديد، کار، مقدمه‏اي براي ازدواج است. اما شايد شما هم که به کرّات ديده‏ايد که در جامعه‏اي که در آن زندگي مي‏کنيد، به ويژه شهرهاي صنعتي بزرگ، داراي چنين ويژگي هستند که خانواده‏هاي ساکن در اين شهرها، زماني که مسئله ازدواج مطرح مي‏شود، اکثريت آنها از پول زياد به عنوان ملاک اصلي براي ازدواج ياد مي‏کنند و همان طور که پول فراوان، منوط به داشتن شغل پول ساز است، بنا بر اين، سختگيري اين خانواده‏ها به
شغل افراد مي‏رسد. يعني ديگر داشتن شغل مناسب، کافي نيست، بلکه داشتن شغلي درآمدزا آن هم به مقدار فراوان، مورد تأييد اين خانواده است. در صورتي که من معتقدم و شايد شما هم موافق باشيد که به قول قديمي‏ها: «پول، خوش‏بختي نمي‏آورد».

درست است که براي تأمين اکثر نيازهاي بشريت، پول مهم است، اما همه آن
نيست. حتي اين که پول فراوان، ممکن است سودي نداشته باشد که هيچ، بلکه درد سر آفرين نيز شود. پس توصيه ما اين است که در امر خطير ازدواج (که از جانب خداوند و پيامبرانش اين گونه بر آن سفارش شده است)، کمي از سختگيري‏ها بکاهيم و با دقت و به آساني به آن بنگريم، و فقط به داشتن شغل مناسب و درآمدزا و به اندازه کفاف نيازهاي يک خانواده، خود را قانع کنيم، تا بدين گونه، شرايط ازدواج را براي کساني که شغل مناسب دارند مهيا سازيم. فکر مي‏کنم اگر اين گونه بينديشيم، ديگر خبري از افزايش سن ازدواج در ميان جوانان نباشد!

يادمان نرود، محبوب‏ترين بنيان‏ها نزد خداوند، بنيان خانواده است3 و ازدواج، سنت پيامبر(ص) است و کسي که از آن روي گرداند، از او نيست.4 هر که دوست دارد خدا را پاک و پاکيزه ديدار کند، با داشتن همسر به ديدارش برود

www.bitrin.com