آرماگدون واژه ای عبری است به معنای تپه شریفان یا کوه. تپه ای که در 20 مایلى جنوب، جنوب شرقى حیفا، قرار دارد و فاصله آن از دریاى مدیترانه، حدود 15 مایل است و از طرف دیگر در فاصله ی 55 مایلی تل آویو قرار دارد. گفته شده که در گذشته مکانی استراتژیک در محل تقاطع دو جاده مهم استراتژیک نظامى و کاروان رو قرار داشت. این مکان که یکی از شاه راه های اصلی بوده که مصر را به دمشق و مشرق مربوط می ساخت جنگ های بسیاری را به خود دیده .حتی برخى از تاریخ نویسان اعتقاد دارند که در اینجا بیش از هر جاى دیگر در جهان، جنگ روى داده است. فاتحان کهن همیشه مىگفتند، “هر فرماندهى که مجدو را داشته باشد، در برابر همه مهاجمان پایدارى مىکند.”
مانند جنگ بین یهودیان و کنعانیان که در آخر یهودیان پیروز جنگ بودن “و بعد چنانکه مىدانیم، شاه سلیمان این شهر را مستحکم ساخت و به مرکزى براى اسب ها و ارابه هایش بدل کرد.” آنچه قابل توجه است اینکه این منطقه بسیار محدود و کوچک است. به هر حال آنچه مهم است اینکه امروزه این مکان به عنوان مکانی برای جنگ آخرالزمان بنیادگرایان انتخاب شده است. منطقه آرماگدون در غرب رود اردن و در میان الجلیل و السامره در دشت یزرعین قرار دارد.
اما بنیادگرایان مسیحی معتقدند برای ظهور و بازگشت دوم مسیح، جنگی هسته ای و اتمی در محل آرماگدون به وقوع می پیوندد که دارای فجایع بسیار زیادی است و به واسطه این نبرد عظیم، اکثر شهرهای جهان دچار تخریب و نابودی خواهد شد.
در کتاب مقدس تنها یک بار در مکاشفات یوحنا، فصل16، آیه 16، نسبت به این مکان سخن گفته شده است. به این صورت که:” …و آنها را در جایی گرد آورد که به زبان عبرانی آرماگدون می نامند.”
در عهد عتیق هیچ نشانی از این صحرا و واقعه آرماگدون وجود ندارد. پس تنها در رویای مکاشفات انجیل در عهد جدید یک بار آمده و در منابع اسلامی همچون قرآن و روایات هیچ سخنی از آرماگدون بیان نشده است. حال آنکه در میان مجموعه عظیم روایاتی که در دست داریم تنها شش هزار روایت مختص به موضوع آخرالزمان و مهدویت می باشد اما همانطور که گفته شد نامی از این جنگ در این میان به چشم نمی خورد.
این ادعا وجود دارد که در نبرد مورد نظر دو نیرو با یکدیگر وارد درگیری می شوند که یکی نیروهای شر و بی ایمان می باشند که فرماندهی آنها را فردی به دجال بر عهده دارد که ضد مسیح است و شریکان او عبارتد از اعراب، مسلمان و حامیان روسی که ارتشی چهارصد میلیونی را تشکیل می دهند.
جری فالول، که یکی از مبلغان سرسخت و جدی مسیحیت صهیونیستی می باشد و در کاخ سفید هم هواداران بسیاری دارد، در این رابطه چنین می گوید:” روسیه و هم پیمانان آنها(ایران، آفریقای جنوبی(حبشه)، آفریقای شمالی(لیبی)، اروپای شرقی(جومر)، قفقاز) در خیل سپاهیان شر قرار دارند و این جنگ فراگیر و اتمی است و عده زیادی از بین خواهند رفت.
صهیونیست:
اما گروه مقابل نیروهای خیر هستند که همان حامیان اسرائیل هستند که به رهبری مسیح وارد جنگ می شوند و اینان دارای خصوصیتی ویژه هستند و آن اینکه حامل نور و خیر و خوبی هستند. اما نتیجه جنگ این است که مسیح، اولین ضربه را با سلاح های کشنده ی خود، بر نیروهای شر وارد می کند و این ارتش را از بین خواهد برد به گونه ای که گفته شده آنچنان حمام خونی به راه افتد که تا افسار اسبان در آن فرو خواهد رفت.
در جایی دیگر جری فالول به طرز موذیانه و با زیرکی، با استفاده از برخی از روایات کتاب مقدس و البته با تفسیری شخصی با کمک ظن خود، از قول خداوند چنین ع
باراتی را بیان می کند:
“بیایید و قربانی که را برای شما آماده کرده ام، بخورید. به کوه های اسرائیل بیایید و گوشت بخورید و خون بنوشید! گوشت جنگاوران را بخورید و خون رهبران جهان را بنوشید که مانند قوچ ها و بره ها و گاوهای پرواری شده اند.
نهایتا جنگ آرماگدون با ایمان آوردن یهود به مسیح، به عنوان منجی ایشان، به پایان خواهد رسید، پس از آنکه دو سوم آنها در این نبرد از بین می روند. سپس مسیح، مومنان به خویشتن را همراه خود به آسمانها می برد و اینان از بالای آسمان درحالی که در راحتی و خوشی هستند، نظاره گر نبرد آرماگدون خواهند بود و بعد از اتمام جنگ به همراه مسیح به زمین بازمی گردند تا برای مدتی طولانی زندگانی سرشار از سعادت و آسایش را سپری کنند.
این بود قسمتی از وقایع آرماگدون که به اعتقاد مسیحیان و مکتب نوظهور صهیونیسم مسیحی به زودی رخ می دهد.
< ;P style=”TEXT-ALIGN: justify; LINE-HEIGHT: 200%; MARGIN: 0in 0in 10pt; unicode-bidi: embed; DIRECTION: rtl; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto” dir=rtl class=MsoNormal align=justify>اما برای ما مسلمانان جهان و علی الخصوص شیعیان این داستان، داستان ساختگی است که به دست یهودیان و مسیحیان شکل گرفته ولی آیا به واقع این جنگ رخ می دهد؟!
برای پاسخ به این سوال ابتدا بهتر است که کمی اطلاعات و دانسته های خودمان درباره ظهور با هم مرور کنیم.
همه ما می دانیم که ظهور امام زمان، حضرت مهدی(عج) در روز 10 ماه محرم و روز عاشورا صورت می گیرد. اما قبل از آن در روز 23 ماه مبارک رمضان همان سال ندای ظهور حضرت بلند می شود( که فقط منتظران حقیقی آن را می شنوند).
امام جعفر صادق(ع) می فرماید:
قائم(عج) درود خدا بر او باد در شب بیست و سوم ماه رمضان، به نام (شریفش) ندا می شود و در روز عاشورا، روزی که حسین بی علی(ع) در آن کشته شد، قیام خواهد کرد. منبع: غیبة طوسی، صفحه 274 / بحارالانوار، جلد 52، صفحه 290
امام محمدباقر(ع)می فرماید:
گویا حضرت قائم(عج) را می بینم که روز عاشورا، بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل پیش روی او ندا می کند: بیعت برای خداست. پس زمین را پر از عدل می کند، همان گونه که پر از ظلم و جور شده بود. منبع: غیبة طوسی، صفحه 274 /کشف الغمه، جلد 3، صفحه 252/ بحارالانوار، جلد 52، صفحه 290
حضرت حجت(عج) پس از طلوع آفتاب، پشت مقام حضرت ابراهیم(ع) دو رکعت نماز به جا می آورند، میان رکن و مقام ایستاده و اولین خطبه خود را به گوش جهانیان می رساند و پس از معرفی خود، مردم را به بیعت دعوت می کنند.
“هل من ناصر ینصرنی” کیست که مرا یاری کند. امام زمان (عج) همانند امام حسین (ع)در صحنه ی کربلا، این جمله را 3 مرتبه فریاد می زنند. با این تفاوت که امام حسین(ع) در عین مظلومیت جوابی به جز سنگ و توهین های یزیدیان نشنید اما هنگامی که امام زمان ندای “هل من ناصر ینصرنی” را فریاد می زنند، تمام مردم حاضر لبیک کنان به سمت منجی خود می روند.
سفیانی:
اخبار و روایاتی که گویای خصوصیات سفیانی و خروج او هستند، بدین ترتیب میباشد:
حتمی بودن خروج سفیانی:
امام صادق(ع) فرموده اند: “پیش از قیام قائم(ع) 5 علامت حتمی است: یمانی، سفیانی، صیحه آسمانی، قتل نفس زکیه، و فرورفتن سرزمین بیداء” (کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ص650)
سفیانی مردی از نسل ابوسفیان.
امیرالمؤمنین فرمودند: “فرزند خورنده
جگرها، از وادی یابس خارج میشود …اسمش عثمان و پدرش عنبسه و از اولاد ابوسفیان است.” (همان، ص651)
خصوصیات فردی سفیانی:
امام باقر(ع) در این رابطه میفرمایند: “سفیانی، سرخ رویی سپید پوست و زاغ چشم است، هرگز خدا را پرستش نکرده، و هرگز مکه و مدینه را ندیده است و …”
حضرت امیرالمؤمنین(ع) میفرمایند: “او چشم راست ندارد و در چشم چپش چیزی است که گویی آمیخته به خون است.”(مهدی موعود، ترجمه و نگارش علی دوانی، ص965)
و از برخی روایات چنین استفاده میشود که وی مسلمان منحرفی است که کینه حضرت علی(ع) را به دل دارد. چنان که امام صادق(ع) میفرمایند: “گویا سفیانی را میبینم که در میدان کوفه جایگاه خود را گسترده، و منادی او فریاد میزند: هرکس سر شیعه علی بن ابی طالب را بیاورد، هزار درهم خواهد گرفت. همسایه به همسایه میجهد و گردنش را میزند و هزار درهم میگیرد. آگاه باشید که در آن روز حکومت شما فقط به دست زنازادگان خواهد بود.”(کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ص273)
عقیده سفیانی:
امیرالمؤمنین(ع) میفرمایند: “او با صدای بلندی فریاد میزند بین مشرق و مغرب، که صدایش را جن و انس و شیاطین میشنوند ـ نگارنده می گوید: به فرض صحت این روایت، ممکن است این عمل به وسیله رادیو و تلویزیون صورت بگیرد ـ و میگوید: ای دوستان من! به سوی من آئید، من هستم کسی که آفریده است، پس استوار ساخته و مقرر کرده و هدایت نموده است. من پروردگار برتر شما هستم.”(مهدی موعود، ترجمه و نگارش علی دوانی، ص965)
مدت حکومت و محل مرگ سفیانی:
حضرت امیرالمؤمنین(ع) در ذیل آیه شریفه “و لو تری إذا فزعوا فلا فوت” میفرمایند: “کمی پیش از قیام مهدی(ع) سفیانی خروج میکند؛ سپس به اندازه دوران حاملگی یک زن که 9 ماه باشد، حکومت میکند؛ لشکریان او به مدینه وارد میشوند، تا اینکه به “بیداء” میرسند، و خداوند آنها را در زمین فرومیبرد.”(تاریخ غیبت کبری، سید محمد صدر، ص648)
< ;SPAN style=”LINE-HEIGHT: 200%; FONT-FAMILY: ‘Tahoma’,’sans-serif’; FONT-SIZE: 9pt; mso-fareast-font-family: ‘Times New Roman'” lang=AR-SA>شبستان
http://antizionizm.blogfa.com