نویسنده: حجت الاسلام و المسلمین عباس یزدانی
موضوعات: بررسی برخی آموزه های رایج در حوزه های علمیه
«عقل فقهی» نوعی نگرش به جهان و انسان است متفاوت با نگرش عموم انسانها. در این نگرش عقل فطری و طبیعی جای خود را به نگرش سطحی به روایات می دهد و رفتار و منشی را به وجود می آورد که در عُرف عقلای جهان توجیهی ندارد. مقصود ما از «عقل فقهی»، نظام معرفتی و ارزشی خاصی است که خاستگاه آن باور افراطی و اسطوره ای نسبت به جایگاه پیامبر یا امام است. در این باور، قرآن و عقل فطری کارآیی خود را از دست می دهند و در همه عرصه های حیات روایات منسوب به معصومان تعیین کننده اند.
