حکمت29 _ از پرده پوشی خدا مغرور نگردید
و قال(ع): الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ
واژگان مهم:
الْحَذَرَ: پرهیز و احتراز کردن
قَدْ سَتَرَ: به تحقیق پنهان کرده است
قَدْ غَفَرَ: به تحقیق آمرزید
ترجمه:
[از نافرمانی پروردگار] برحذر باش، به خدا سوگند که او هر آینه [گناهان را چنان] پنهان کرده که گویا [آنها را] آمرزیده است.
چکیده مفاهیم
بنده باید همواره مراقب باشد و با دیدن ستاریت و پردهپوشی خداوند مغرور نگردد، از اینکه پروردگار رحیم، هنوز عقوبتِ گناهان و رفتارهای نادرست او را نشانش نداده است، به بخشیده شدن گناهان خود مطمئن نشود.
نکتــــــهها
1- کلمه «حَذَر» به معنی مراقبت از نفس و حفظ خویشتن از چیزی یا کسی است. این کلمه در زبان عربی در جایی میآید که خطری انسان را تهدید میکند. در کلام امام(ع) آنچه را که باید خود را از آن حفظ نمود، عذاب آخرت و خشم و سخط الهی به سبب معاصی پی در پی است.
خداوند دارای دو صفت غفاریت و ستاریت است، خداوند به لطف و عنایتش، بندهاش را در هنگام ارتکاب خطا از رسوایی بین مردم حفظ مینماید و آبرویش را نگه میدارد و گناهانش را میپوشاند تا اولاً بنده را از گناهِ بیشتر حفظ کند و ثانیاً، باعث آمادگی برای بازگشت و توبه میشود، اما همیشه ستاریت او، نشانه غفران و چشم پوشی از معاصیِ بندهاش نیست. با وجود این، گاه بندهای که اسباب جبران گناهان خود را تدارک ندیده، فکر میکند خداوندی که رحمان و رحیم است، او را بخشیده است و این از آسیبها و خطراتی است که امام(ع) نسبت به آن هشدار داده است.
2- گناهان کسانی که بدون توبه از دنیا رفتهاند، در آخرت بر همگان آشکار میشود. پس ستاریت خدا از گناهان، مخصوص همین دنیاست و در آخرت پردهها کنار میروند و مجرمان از راه نشانههایشان شناخته میشوند: «يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ»
پیـــــــامها
سنت خدا، پرده پوشی است و بسیاری از گناهان ما را آشکار نمیکند؛ حال، اگر از ستاریت و آبروداری خداوند سوء استفاده کنیم و خیال کنیم استمرارِ لطف خدای سبحان، نوعی آمرزش گناهان ماست، در واقع، ناخواسته، گام به گام به سوی عذاب الهی میتازییم.
لطـــــــــــــــائف
از امیرمؤمنان(ع) روایت شده که فرمود: بندهای نیست، مگر اینکه چهل پوشش بر اوست؛ تا اینکه چهل گناه کبیره انجام میدهد و در این هنگام پوششها از او برچیده میشود؛ اما خداوند به ملائکه میفرماید بنده مرا به بالهای خودتان بپوشانید. ملائکه او را به بالهای خودشان میپوشانند. با وجود این، بنده گناهکار چیزی از اعمال قبیح را وانمی گذارد، تا آنکه به فعل قبیح خود نزد مردم فخر میکند. پس ملائکه میگویند: پروردگارا! این بنده تو، مرتکب هر گناهی شد و ما از آنچه به جا میآورد، حیا میکنیم. پس خداوند به ملائکه وحی میکند تا بالهایشان را از آن بنده بردارند. در این وقت پرده آسمان و زمین پاره میشود وملائکه میگویند: پروردگارا! این بنده تو مفتضح و رسوا گردید. خدای تعالی به آنها میفرماید: اگرمن او را میخواستم، به شما امر نمی کردم بالهای خود را از او بردارید.
*****
در حَذَر باش ز ستّاری حق توبه آور ز گناه اَسبق
پرده پوش است خداوند کریم تا بری ظنّ گذشتِ مطلق
خودآزمایی
1.کلمه «حَذَر» در زبان عربی چه جایی به کار می رود؟
2. آیا خداوند در آخرت گناهان کسانی که بدون توبه از دنیا رفته اند را پرده پوشی می کند؟
3. سوء استفاده از ستاریت و آبروداری خداوند متعال چه نتیجه ای را به همراه دارد؟
صفحه اصلی – موسسه قرآن و نهج البلاغه
کانال جامع دو نور در ایتا:
https://eitaa.com/twonoor
کانال جامع دو نور در تلگرام:
https://t.me/twonoor