مسابقه کتابخوانی زندگی حضرت زینب

مسابقه کتابخوانی زندگی حضرت زینب سلام الله علیها

موسسه قرآن و نهج البلاغه در راستای آشنایی بیشتر آحاد مردم با معارف اهل بیت و زندگانی چهارده معصوم (علیهم السلام) سلسله مسابقات کتابخوانی را از طریق سایت و کانال های زیر مجموعه ی

موسسه قرآن و نهج البلاغه برگزار میکند. در این مرحله به مناسبت ولادت حضرت زینب (سلام الله علیها) متن کوتاهی را از تاریخ زندگی حضرت زینب انتخاب و در معرض مسابقه قرار دادیم.

خوشحال می شویم در انتهای مقاله نظرات خود را در رابطه با مسابقه کتابخوانی زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) در سایت به اشتراک بگذارید.

مختصری از تاریخ زندگی حضرت زینب (س):

حضرت زینب كبرى (س) در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجرى قمرى در شهر مدینه به دنیا آمد. بر اساس روایات تاریخ زندگی حضرت زینب سلام الله، نام‌گذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر

اسلام (ص) صورت گرفت. گفته شده است که جبرییل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رسانده است.

معروف‌ترین نام ایشان زینب است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر وخوشبو» آمده و معنای دیگر آن «زینت پدر» است.

پدر بزرگوار آن حضرت، اوّلین پیشواى شیعیان حضرت امیرالمؤمنین على بن ابیطالب (ع) و مادر گرامى آن بزرگوار، حضرت فاطمه زهرا (س) می باشد.

همسر گرامى حضرت زینب (س)، عبداللّه فرزند جعفر بن ابیطالب بود.

در كتاب اعلام الورى براى آن بانوى بزرگوار سه پسر به نام هاى محمد، عون و جعفر و یك دختر به نام ام كلثوم ذكر شده است.

عون و محمد در واقعه کربلا به شهادت رسیدند.

تاریخ زندگی حضرت زینب: القاب حضرت زینب (سلام الله علیها)

در تاریخ زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) نوشته اند که برای ایشان القاب فراوانی همانند عقیله بنی‌هاشم، عارفه، فاضله، عابده آل علی، امینةاللّه،

نائبةالحسین، شریکة الشهدا، شریکةالحسین، عالِمه غیر معلَّمه، موثّقه، کامله، معصومه صغری، نائبةالزهرا، عقیلة النساء، بلیغه و فصیحه نقل شده است.

همچنین کنیه ایشان، ام الحسن و ام‌کلثوم است.

وقتی تاریخ زندگی حضرت زینب را مطالعه میکنیم، به مصائب و سختی های فراوانی برخورد می کنیم.

حضرت زینب (س) را به سبب سختی‌های بسیاری که در زندگی دید (درگذشت جدش پیامبر(ص)، درگذشت و سختی‌های مادرش، شهادت پدرش امیرالمؤمنین(ع)، شهادت برادرش امام مجتبی(ع)، فاجعه کربلا

و شهادت برادرش امام حسین(ع) و دو فرزندش و دیگر بستگان و سایر شهدا، و به اسارت رفتن در کوفه و شام) ام المصائب نیز لقب داده‌اند.

در زندگی حضرت زینب میخوانیم که حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)، شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و در دوران زندگی، هیچ‌گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی»

شد. لقب عالمه غیر معلمه( عالمی که نزد کسی علم نیاموخته باشد) را حضرت امام سجاد (ع) به او داده اند.

تاریخ زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) در عاشورا:

حضرت زینب (س) در واقعه کربلا به همراه برادران، فرزندان و یاران امام حسین (ع) حضور داشت و پس از شهادت امام حسین (ع) و یارانش، به همراه دیگر بازماندگان اسیر شد و به شام رفت. در طول واقعه

عاشورا نقش فداکاری‌های عظیم حضرت زینب (س) بسیار مؤثر بود. ایشان در واقعه عاشورا غم از دست دادن برادران و بستگانش را تحمل کرد.

در روز عاشورا، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت:

«بار خدایا! این اندک قربانی و کشته در راه خودت را از ما (خاندان پیامبر) بپذیر.

تاریخ زندگی حضرت زینب: حفاظت و حمایت از امام سجاد (علیه السلام):

حضرت زینب (س) پس از عاشورا و در اسارت از امام سجاد (ع) مراقبت کرد و به دلیل مریضی ایشان، ریاست قافله اسرا را برعهده داشت و در کاخ یزید با خطبه‌ای از خود و امام حسین (ع) دفاع کرد.

وی بارها جان امام سجّاد (ع) را از مرگ نجات داد؛ از جمله در مجلس ابن زیاد، پس از احتجاج امام سجاد (ع) با ابن زیاد، وی دستور کشتن امام را صادر کرد. در این هنگام حضرت زینب (س) دست در گردن فرزند

برادر انداخت و فرمود: «تا زنده‌ام، نخواهم گذاشت او را بکشید.»

تاریخ زندگی حضرت زینب: دانش حضرت زینب (سلام الله علیها):

در تاریخ زندگی حضرت زینب، سخنان و خطبه‌های ایشان در کوفه و همچنین در دربار یزید، که همراه با استدلال به آیات قرآن بود، بیانگر دانش اوست.

وی احادیثی از حضرت علی (ع) و مادرش حضرت زهرا (س) نقل کرده است.

محمّد بن عمرو، عطاء بن سائب، فاطمه بنت الحسین و دیگران از وی حدیث نقل کرده‌اند. زینب هنگام حضور امیرالمؤمنین (ع) در کوفه برای زنان آنجا تفسیر قرآن ارائه می‌داد.

سخنوری وی برای شنوندگان یادآور خطبه‌های پدرش امیرالمؤمنین (ع) بوده است. در تاریخ زندگی حضرت زینب نوشته اند سخنانش در کوفه و مجلس یزید و نیز گفتگوهای وی با عبیدالله بن زیاد، شباهت فراوانی

به خطبه‌ های امام علی (علیه السلام) و خطبه فدکیه مادرش زهرا (سلام الله علیها) نیست.

در تاریخ زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) نقل شده بعد از شهادت اباعبد الله الحسین (علیه‌السلام) لشکر ابن زیاد، حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) و امام سجاد (علیه‌السلام) و دیگر اسرای اهل بیت را به کاخ

ابن زیاد و نزد او بردند، ابن زیاد شروع به سخن گفتن کرد و به حضرت زینب(س) گفت: «کَیْفَ رَأَیْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِیکِ وَ أَهْلِ بَیْتِکِ: عمل خدا با برادرت و اهل بیتت را چگونه دیدی؟»

با این جمله می‌خواست عجز و ناتوانی حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) را به رخ ايشان بکشد و اين بانوى بزرگوار اسلام را به ناله و فریاد و التماس وا دارد.

اما حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) با صلابت تمام بدون هیچ درد و زنجی در پاسخ فرمود: «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا: من جز زیبایی چیزی ندیدم» یعنی عمل خدا با ما اهل بیت زیباست، که جوابی دندان شکن برای ابن زیاد

بود و چنان او را مات و مبهوت کرد که دستور داد حضرت زینب را به شهادت برسانند و اطرافیان او گفتند او یک زن است و کشتن زنان درست نیست. حضرت زینب در ادامه سخن، دلیل این زیبایی را هم بیان کرده و

فرمودند: «هَؤُلَاءِ قَوْمٌ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْقَتْلَ فَبَرَزُوا إِلى‏ مَضاجِعِهِمْ وَ سَیَجْمَعُ اللَّهُ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُمْ: این‌ها (برادر و اهل بیتم که شهید شدند) قومی بودند که خداوند شهادت را برای آنان مقدر ساخته بود، پس به سوی

قتل‌گاه خود آمدند و به زودی خداوند بین تو و آن‌ها جمع خواهد کرد».

در واقع در این جمله، حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) می‌خواهد بگوید که شهادت در راه خدا برای ما افتخار و نشانه عظمت و بزرگی است، دادن جان در راه خدا هم بسیار زیباست، اگر چه غم از دست دادن عزیزان

سنگین است، اما، چون برای خدا داده شده و شهدا «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ [آل‌عمران/۱۶۹]» هستند، اما ناراحت نیستیم و خوشحالیم؛ و این یکی از بزرگ‌ترین درس‌های حادثه کربلا و رمز ماندگاری شیعه است.

تاریخ زندگی حضرت زینب پر از بزرگی و عظمت است و زندگی حضرت زینب الگوی بی مانندی برای ماست.

تاریخ و چگونگی وفات حضرت زینب:

در تاریخ زندگی حضرت زینب، در تاریخ وفات حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) اختلاف‌نظر وجود دارد، اما مشهور این است که آن حضرت در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری پس از تحمل مصائب کربلا و رنج‌های اسارت بر اثر

بیماری در ۵۷ سالگی وفات نمود.

راجع به محل دفن حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) سه دیدگاه وجود دارد. قبرستان بقیع در مدینه، قاهره مصر و دمشق را برای محل دفن آن بانو، با ادله متعدد ذکر کرده‌اند، اما با توجه به ادله و مستندات تاریخی

دیدگاه شام از قرائن اطمینا‌ن‌بخشی برخوردار است و موجب حصول ظن قریب به یقین است و دو دیدگاه دیگر دارای اشکالات فراوانی است که اشاره خواهد شد.

چرایی عدم حضور عبدالله همسر حضرت زينب(س) در کربلا :

در تاریخ زندگی حضرت زينب نوشته اند که با اجازه شوهرش عبدالله بن جعفر به كربلا رفت. عبدالله بن جعفر نه تنها به حضرت زينب اجازه حضور در كربلا را داد، بلكه به دو فرزند خويش اجازه داد همراه حضرت زينب

(س) به کربلا بروند.

مرحوم شيخ مفيد در رابطه با زندگی حضرت زینب سلام الله علیها مي‌نويسد:

وقتي خبر شهادت حسين(ع) و عون و محمد (فرزندان عبدالله بن جعفر)، در مدينه به گوش عبدالله رسيد، گفت: “انا لله و انّا اليه راجعون” يكي از غلامان وي در مقام تأسف برآمدو

گفت: اين مصيبت از ناحيه حسين به ما رسيد!عبدالله بن جعفر از سخن او سخت ناراحت شد و برآشفت و با كفش خود بر سر او زد و گفت: آيا درباره حسين(ع) چنين مي‌گويي؟! به خدا سوگند! خودم نيز

آرزوداشتم هرگز از او جدا نشوم. اگر در كربلا حضور داشتم، در ركاب او مي‌جنگيدم تا شهيد شوم؛ زيرا او شايسته است جان فدايش شود. فرزندانم همراه برادرم و پسر عمويم كشته شده‌اند و به پاداش صابران

هم دست خواهند يافت.»آن گاه عبدالله متوجه اهل مجلس شد و گفت:« شهادت حسين به ما عزّت بخشيد .

اگر چه نتوانستم در ركاب حسين فداكاري كنم. اما فرزندانم با جانبازي خود حسين (ع) را خوب ياري كردند.»صحبت های عبدالله نشان از آن دارد كه او نیز آرزوي شركت در قيام امام(ع) را داشت، ولي برخي از

عوامل مانع از حضور او در كربلا شد. نقل است عبدالله بن جعفر، پس از شهادت عموي خود امام علي(ع) شديداً مطيع امام حسن و امام حسين(ع) بود و هيچ گاه در آشكار و پنهان مخالف دستور آنان عمل

نمي‌كرد، بلكه وقتي “معاويه” دختر عبدالله “ام كلثوم” را براي يزيد خواستگاري كرد، اختيار ازدواج آن دختر را به امام حسن و امام حسين(ع) واگذار نمود.شايد علت نرفتن او به كربلا اين بود كه امام(ع)، قيام را بر

وي واجب نكرد، بلكه همان طور كه درباره ديگران معمول داشت، اختيار قيام را به خود عبدالله گذاشت.

ثانياً شايد عبدالله تشخيص داد ماندن او درمدينه ازجهات مختلفي كه براي ما روشن نيست، به صلاح و مصلحت نزديك‌تر است ، ولي در عين حال ، اگر حسين (ع) قيام و خارج شدن را واجب مي‌كرد، زودتر از

ديگران، دستور حسين(ع) را به مرحله عمل در مي‌آورد. برخي ديگر احتمال دادند كه عبدالله به این دلیل به كربلا نرفت كه زينب (ع) فارغ البال تر بتواند رسالت خويش را در پيام رساني خون شهيدان عملي سازد.

خوشحال می شویم در انتهای مقاله نظرات خود را در مورد مسابقه زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) در سایت به اشتراک بگذارید.

لینک شرکت در مسابقه:

لینک شرکت در مسابقه کتابخوانی زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) :

»کلیک کنید» شرکت در مسابقه

صفحه اصلی – موسسه قرآن و نهج البلاغه

کانال جامع دو نور در ایتا:
https://eitaa.com/twonoor

کانال جامع دو نور در تلگرام:
https://t.me/twonoor

ثبت نام در کلاس های تخصصی تلفنی و آنلاین موسسه