گروه انديشه: عضو هيئت علمی گروه كتابداری و اطلاع‌رسانی دانشگاه قم با اشاره به اهميت كتابخانه آيت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی بيان كرد: ايشان با جمع‌آوری آثار در موضوعات متعدد و با زبان‌های مختلف نشان داد در عين جامع‌نگری به آينده هم توجه داشته است.
«عبدالحسين طالعی» عضو هيات علمی دانشگاه قم |
عبدالحسين طالعی، عضو هيئت علمی گروه كتابداری و اطلاع‌رسانی دانشگاه قم، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، با اشاره به ضرورت نگاه زمانی و مكانی به رويداد‌های تاريخی اظهار كرد: در بررسی ابعاد شخصيتی هر فرد و به طور كلی بررسی هر حادثه بهتر است كه آن كار و شخص را در ظرف مكان و زمان خاصش مورد بررسی قرار داد؛ به بيان ديگر در ظرف زمان و مكان و شرايط آن‌را مورد بررسی قرار داد تا به نتايجی برسيم كه تا حدودی به حقيقت نزديك‌تر است.
وی ادامه داد: اين مطلب بسيار مهمی در قضاوت در مورد افراد و كارهای صورت گرفته است. با ورود به زمان و مكان در هر كاری، متوجه می‌شويم چه كاری خوب است. كاری كه امروز امر بسيار آسانی است شايد در زمان مورد نظر خودش كار شاق و خارق‌‌العاده‌ای بوده است.
عضو هيئت علمی دانشگاه قم با اشاره به جايگاه مهم كتابخانه آيت‌الله‌العظمی مرعشی گفت: اين مقدمه برای نشان دادن اهميت كتابخانه است؛ ايشان زمانی در جمع‌آوری نسخه‌ها و كار كتاب بود كه اساساً كسی، چه در حوزه و چه در خارج حوزه، به اين مقوله فكر نمی‌كرد؛ برای مثال در حوزه نجف با وجود بزرگان نجف عده قليلی در اين كار مشغول بودند؛ از جمله می‌توان از علامه امينی و آقا بزرگ تهرانی نام برد. همچنين اين ماجرا در حوزه قم هم مطرح بوده است.
عضو هيئت علمی گروه كتابداری و اطلاع‌رسانی دانشگاه قم با اشاره به جامع‌نگری آيت‌الله مرعشی اظهار كرد: در اين كتابخانه جدای از كتب شيعه از ديگر مذاهب اسلامی مثل اهل سنت موجود است و به غير از زبان عربی و فارسی آثاری به زبان‌های مختلف وجود دارد كه همگی نشان از اهميت جايگاه فرهنگ نزد ايشان دارد؛ به طور كلی با جمع‌آوری آثار در موضوعات متعدد و با زبان‌های مختلف نشان از جامع‌نگری ايشان است. پس اين جامع‌نگری در كنار آينده‌نگری دو ويژگی مهم آيت‌الله مرعشی است.
وی تصريح كرد: بحث كتابخانه و كتاب يك مسئله مهمی است؛ لذا ورود در اين كار نشان از روحيه آينده‌نگری آن بزرگوار است. همچنين با توجه به شرايط زمانی و مكانی كه ايشان در آن حضور داشته‌اند حتی در آن زمان مورد شماتت هم قرار می‌گرفته است. نكته قابل تأمل اين‌كه آيت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی تا آخر عمر مستطيع حج نشد؛ يعنی هر چه پول به دستش می‌رسيد، مقدار مختصری را خرج حوزه می‌كرد و بقيه را صرف كتابخانه می‌كرد. درحالی كه می‌توانست يكی دو تا از اين كتاب‌ها را بفروشد و به زيارت مكه برود.
طالعی عنوان كرد: آيت‌الله‌العظمی مرعشی به آينده‌ای فكر می‌كرد كه امروز باشد؛ به صورتی كه اگر امروز يك دانشمندان خارجی به قم بيايد معدود مكان‌هايی را داريم كه بتوان نماد فرهنگ‌دوستی شيعه را به او نشان داد، اما يكی از آن‌ها قطعاً كتابخانه آيت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی است. همچنين ايشان با توجه به اين‌كه 70 سال در حرم حضرت معصوم(س) نماز خوانده بود و بعد از فوت می‌توانست در اين حرم شريف دفن بشود، اما وصيت می‌كند كه دم در كتابخانه دفن بشود و در وصيت‌نامه خود متذكر می‌شود كه زير پای محققان اهل بيت(ع) دفن شود.
عضو هيئت علمی دانشگاه قم افزود: اين نشان از فرهنگ‌دوستی خاص شيعيان واقعی است، اما متأسفانه اين فرهنگ‌دوستی شيعه در دنيا منعكس نشده است. كتابخانه آيت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی به تبليغ جهانی نياز دارد؛ زيرا اين كتابخانه به عنوان نماد فرهنگ‌دوستی شيعه است و ايشان همه هستی خود را برای اين كتابخانه مصرف می‌كند.
وی ادامه داد: يك نسخه خطی متعلق به قرن 14 ميلادی كه در كتابخانه آيت‌الله مرعشی‌نجفی موجود است؛ اين اثر در طی سفری كه ايشان برای معالجه چشم به اسپانيا رفته بود، كسی به ايشان هديه می‌كند. اين زبور زمانی كه از اسپانيا به ايران آورده شد، يكی از اسقف‌‌های مسيحی به آيت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی پيشنهاد می‌دهد كه بهای گزافی در عوض اين زبور به ايشان پرداخت كند، اما ايشان هرگز چنين نمی‌كند و در جواب اين پيشنهاد بيان می‌كند «من تمام كتاب‌ها را وقف كرده‌ام اين را هم وقف كرده‌ام» و همان‌جا صيغه وقف‌نامه اين كتاب را جاری می‌كند.
