ورود

ثبت نام

موسسه قرآن و نهج البلاغه
home-icone
Institute of Quran & Nahjul Balaghah

فرقه های دین یهودیت

فرقه های دین یهودیت

فهرست مطالب

١- فرقه فریسیان در دین یهودیت

 

فریسیان به معناى “جدا شوندگان” هست، فرقه فریسیان در زمانه مکابیان پیدا شدند. این فرقه که بخش بزرگى از کاهنان یهود آن را پدید آوردند، در برابر یونانى زدگى ایستادگى کردند و در برابر اجراى بى چون و چراى شریعت موسى پافشاری ورزیدند. این فرقه به رستاخیز و روز رستاخیز باور داشتند و راه نجات مردم جهان را عمل به تورات و کلیه دستورات دین یهود مى دانستند. آنان فرقه سنت گراى یهود بودند که به اصول و فروع مکتوب و منقول موسى و پیامبران بنى اسرائیل سخت باور داشتند. نفوذ این فرقه مذهبى یهود تا (سال ۱۳۵ میلادى) ادامه داشت. روحانیون این فرقه سخت کوشش داشتند تا یهودیان را از گرایش به باورها فلسفى بیگانه برحذر دارند. آنان هر گونه تفسیر و تغییر در احکام مذهبى را نمى پذیرفتند.

٢- فرقه صدوقیان در دین یهودیت: منسوب به یکى از روحانیون یهود به نام صدوق. این فرقه را روشنفکران و یونانى گرایان پایه ریزی کردند. آنان منکر رستاخیز و مخالف احکام و اصول و فروع غیر علمى و عقلى دین یهود بودند. این فرقه تنها به نبوت موسی باور داشت و پیامبران و کتاب ها دیگر به جز تورات را قبول نداشت. از تورات تنها اسفار پنجگانه را قبول داشتند. این فرقه به بقاى روح و جهان رستاخیز باور نداشت. و همین جهان را دار ثواب و عقاب مى دانستند. آنان به خداوند باور داشتند و به معبد نیز مى رفتند. این گروه در سال هفتاد میلادى و پس از ویرانى اورشلیم، بکلى از میان رفت. عوام یهودى این فرقه روشنفکر را مرتد و بیرون از دین مى شمردند. در عهد جدید یعنى اناجیل و رسالات رسولان از این فرقه یاد شده است. بنا به مندرجات انجیل، همزمان زادروز (مسیح علیه السلام)، میان دو فرقه فریسى و صدوقى اختلاف شدید رخ دارد. صدوقیان در اقلیت بودند و پس، مورد تهمت و آزار فریسیان قرار داشتند. در آن هنگام فریسیان با مسیح و پیروان او در جنگ و کشمکش بودند. (قیافا) کاهن بزرگ یهودیان فریسى به قتل عیسى فرمان و فتوى داد و آن حضرت را مرتد نامید: (پس یهودا” یکى از یاران عیسى
که مکان اختفاى او را مى دانست چون که عیسى در آنجا با شاگردان خود بارها گفتگو کرده بود، لشکریان و خادمان از نزد رؤ ساى کاهنان فریسیان با چراغها و مشعلها به آنجا آمدند. ) و نیز آمده است که: (کاهنان فریسى همیشه با حضرت عیسى (علیه السلام) گفتمان کردند، به او تهمت زنا مى زدند و به او اهانت و آزار مى رساندند. ) تعصّب و اختلافات فریسى و صدوقى مایه از میان رفتن یگانگی سیاسى و مذهبى تیره یهود شد. تعالیم صدوقیان به تعالیم عیسى مسیح همانندی دارد. قرآن به اختلاف و تفرقه یهود اشاره دارد.

٣- فرقه اینسیان در دین یهودیت: فرقه یهودى با گرایش عرفانى که فرآورده دوران تهیدستی و فلاکت و اسارت یهود است. این فرقه مانند کمونیست ها علیه مالکیت خصوصى شوریدند و اندوختن زر و سیم را حرام کردند. کسان این فرقه هیچگونه مالکیت خصوصى نداشتند و به گونه جمعى زندگى مى کردند. براى آنان دوست و بیگانه یکى بود و با همه برادر و برابر بودند. آنان در اغذیه و امتعه شریک بودند. آنان هر گونه سیستم اقتصادى – تجارى را که منجر به تکاثر و اشرافیت و زراندوزى مى شد، بازداشته ساخته بودند. آنان به نظام برده دارى عاصى بودند، و خود برده نداشتند و برده فروشى را حرام کرده بودند. آنان همچنین ساختن جنگ افزار و آلات جنگى را حرام کرده بودند. به راستی این فرقه در تحقق دادگری کوشش فراوان داشته اند. مورخان یهودى از این فرقه با اعجاب و تحسین یاد کرده اند. فلیسین شاله فرانسوى این فرقه را اشتراکى مذهب مى داند که در سده دوم ق. م. حضور داشته و بنیاد گذار آن را یوسف و قیلون یهودى معرفى مى کند. این فرقه در همان سان عابد و پارسا و اهل ریاضت و انزوار بوده اند و در برابر اجراى مراسم و احکام دین موسى سخت پابرجا بوده اند. آنها ترک جهان کرده بودند و بیشتر در کوهها و غارها بسر مى بردند و کارى جز پرستش و زهد ورزى نداشتند. در زندگى اجتماعى به یک معاش جمعى قائل بودند و اموال خود
را از آن عموم مى دانستند. غسل تعمید نزد ایشان نشانه پاکى و توبه از گناه شمرده مى شد و در میان آنن معمول بود. جان ناس مى گوید: اسن ها در بیشتر نقاط فلسطین وجود داشته اند. این فرقه که از مردم جامعه دورى گزیده و تارک دنیا بودند، اوقات خود را به پرستش و گوشه گیری و روزه و نماز گذرانیده و به انتظار پیدایش حضرت مسیح نشسته بودند. آداب شریعت موسى را بجا آورده، از جنگ و کشمکش خوددارى مى کردند. مردم را به شکیبایى دعوت مى کردند. این فرقه در سده دوم ق. م. به پیدایش رسیدند و به کشاورزی و صنعت گذران زندگی مى کرده اند. در زندگى اجتماعى نوعى روش اشتراکى داشتند. اموال خود را از آن عموم مردم مى دانستند. این فرقه خود را فرزندان نور نام نهاده بودند و دیگران را فرزند ظلمت مى دانستند که فرشته تاریکى بر آنان حکومت مى کند. گویا باورها این فرقه از باورها زرتشتیان اقتباس شده بود. این فرقه در سال
۶۸ میلادى در کشتار یهودیان از میان رفتند.

۴– فرقه هرویان در دین یهودیت: این فرقه بیشتر رنگ سیاسى داشت که در فلسطین پیدا شدند.
این گروه پیرو و هواخواه سلسله سلطنتى (هرود) بودند که در نزدیک شش سال ق. م. در زمان (آگوستوس) قیصر روم به پیدایش رسیدند و با این که با فرهنگ روم و یونان دشمنى نداشتند، ولى مى خواستند که سلطنت در مردم یهود براى همیشه باقى بماند.

۵– فرقه زیلوت ها در دین یهودیت: این فرقه رنگ مذهبى داشت و در همان سان داراى گرایشهاى سیاسى نیز بود. آنان با رومیان مخالف مطلق بودند و پس، همیشه با آنان در حال جنگ بودند. این فرقه با یونانیان اشغالگر نیز در ستیز بودند. این گروه بیشتر از ساکنان نواحى شمالى شهر جلیل بودند و در نزدیک شش سال ق. م. انتشارى سترگ یافتند. پیشواى این فرقه مردى به نام (یهواى جلیل) بود که چون رومیان خواستند تیره یهود را سرشمارى کنند، علیه آنان شورش کرد. شورش آنان سرکوب شد، ولى فرقه زیلوت ها باقى ماند. این فرقه باور داشت که تسلیم به حکومت رومیان بر خلاف باور به مشیت الهى مى باشد و باید علیه آنان با شمشیر شورش کرد تا که (حضرت مسیح) ظهور کند و به قیامگران پاداش خیر دهد.

۶– فرقه قرائون در دین یهودیت: این فرقه در (سال 767 میلادى) بدست مردى به نام (عانان بن داود) ساخته شد. (قرائون) طایفه اى از (یهود) هستند که جز به (عهد عتیق) اقرار ندارند و روایات شفاهى و (تلمود) را معتبر نمى دانند و تنها به (تورات) باور دارند. این فرقه را به عبرى (قرائم) گویند. مورخ اسلامى این فرقه را به مجبره و مشبهه در اسلام تشبیه کرده است. عبدالکریم شهرستانى صاحب کتاب (ملل و نحل) در رابطه با این فرقه مى گوید: (قرائیان یا قرائین یا قاریان) از فرقه هاى کلامى تیره یهودیها هستند که در اسپانیا پیدا شدند. مؤسس این فرقه (عانان بن داود بغدادى) است که تحت تاءثیر برخى از متکلمان اسلامى از نصوص و ظواهر کتب الحاقى دوره هاى بعد به ویژه تلمود عدول کرد. به باور او در مبادى نباید از حدود تورات تجاوز کرد و پس، به اصالت شک کرد. پیروانش در اسپانیا فراوان شدند. سعد ابن یوسف این فرقه را تجدید کرد و آداب جدیدى ابداع نمود، از آن میان : روشن کردن شمع در شب و روز شنبه را منسوخ کرد، خوردن گوشت را مطلقا ممنوع ساخت، و مراجعه به پزشک را به قصد کسب درمان ناپسند دانست، زیرا این یهوه است که شفابخش است. این فرقه دچار انشعاب شد و به چند فرقه تقسیم گردید. گویا امروز عده بسیار اندکى از این فرقه در شوروى پیشین زندگى مى کنند.

٧- فرقه عنانیه در دین یهودیت: منسوب به (عنان بن دود) ملقب به (راس الجات). بر خلاف فرقه هاى دیگر یهودى، این فرقه در روز شنبه و دیگر جشن های از خوردن مرغ و ماهى و آهو و ملخ خوددارى مى کردند. این فرقه نبوت عیسى را تصدیق مى نمودند و گفته هاى او را مخالف تورات نمى دانستند. آنان عیسى را از پیروان موسى مى دانستند و باور داشتند که او مردم را به تورات دعوت مى کند. آنان صریحا اعتراف به نبوت عیسى نمى کردند. گروهى از این فرقه باور داشتند که : عیسى ادعاى نبوت نکرده و نیز مدعى نبوده که شریعت او ناسخ دین موسى است، عیسى از اولیاء الله و عارف به تورات مى باشد و انجیل وحى خانه نیست، بلکه سرگذشت عیسى است که بدست چهار تن از یاران او گردآوری شده است. تیره یهود به او ستم کردند، چون که او را تکذیب نمودند و مایه قتل او شدند، حال آنکه در تورات نام (مشیحا) بسیار آمده است و او همین (مسیح) است. هر چند که تورات او را نبى یا رسول یا کسى که داراى شریعت خاصه اى است، معرفى نکرده است. لازم است بدانیم که در تورات نام مسیح نیامده، بلکه فارقلیطا آمده است.

٨- فرقه کاتبان در دین یهودیت: این فرقه جنبه مذهبى ندارند. “فرقه کاتبان” کارشان نسخه بردارى از کتاب مقدس بوده است. آنان با این کار تجارت مى کردند. برخى از این گروه را (رابى) و اب مى خواندند.

٩- فرقه عیسویه در دین یهودیت: منسوب به “عیسى بن یعقوب اصفهانى”. برخى گویند ا
و عوقید الوهیم یعنى عبدالله بود که در زمان منصور عباسى مى زیسته و در آن عصر دعوت خود را آغاز کرده است. گویا در زمانه مروان حمار گروه فراوانى از یهود به پیروى از او قیام کردند. ابو عیسى یاران خود را در دایره اى قرار مى داد و مى گفت : تا زمانى که در داخل این دایره باشید، جنگ افزار دشمن در شما کارگر نیست. ابوعیسى در شهر رى کشته شد و یاران او به هلاکت رسیدند. ابو عیسى بر این باور بود که پیامبر است و فرستاده حضرت مسیح است. او مى گفت که : عیسى داراى پنج رسول است که پس از او خواهند آمد. او مدعى بود که پروردگار با او سخن مى گوید و به او فرمان داده که تیره بنى اسرائیل را از شر غاصبان و طاغیان نجات دهد. او باور داشت که عیسى افضل فرزند آدم است و مقام او از همه پیامبران برتر است. او گوشت جانور ذبح شده را تحریم کرد.

10- فرقه ربانيون در دین یهودیت: این فرقه را روحانیون یهود در بر گرفتند که کارشان ترجمه و تفسیر تورات و دیگر کتاب های مقدس یهود بود. آنان وظیفه داشتند در کنیسه مردم را موعظه کنند، پس، به آنان معلم نیز مى گفتند.

١١- فرقه تناسخیه در دین یهودیت: این فرقه قائل به تناسخ بودند. به گمان آنان در کتاب دانیال نبى آمده است که خداوند بخت نصر را مسخ کرده و به گونه هفت جانور درنده درآورده تا او را بدین وسیله عذاب داده باشد.

١٢- فرقه راعیه در دین یهودیت: منسوب به یکى از یهودیان که دعاوى بزرگى داشت.

١٣- فرقه سامره در دین یهودیت: این فرقه از دیگر فرقه ها به آداب و احکام دین یهود متعبدتر است. اینان رسالت موسى و هارون و یوشع را می پذیرند و به دیگر پیامبران باور ندارند. آنان در انتظار پیامبرى هستند که تورات بشار ظهور او را داده است. فردى سامرى ادعاى نبوت کرد و مدعى بود که وى همان موعود تورات است. این فرد صد سال پیش از عیسى ظاهر شد.

١۴– فرقه دوستانیه در دین یهودیت: شاخه اى از فرقه سامره، معتقد به عذاب و عقاب در دنیا، که گناهکار در همین دنیا مجازات مى شود.

١۵– فرقه کوستانیه در دین یهودیت: منشعب از فرقه سامره. این فرقه نیز عقایدى مشابه با فرقه دوستانیه داشت. میان این دو فرقه، اختلاف در احکام است. فرقه سامره کوهى در بیت المقدس (جبل نابلس) را قبله خود قرار داد: (خداوند به داود دستور داده بود که بیت المقدس را در جبل نابلس بنا کند، ولى داود در “ایلنا” بنا کرد و این بر خلاف امر پروردگار است. پس حضرت داود ستم کرد. )این فرقه مدعى است که تورات اصلى به زبان آنان است. واژه این فرقه نزدیک به زبان عبرى است. گویا از این فرقه (72 فرقه) پیدا شده است. مورخان مى گویند: این فرقه از یهودیان سامره هستند که مى گویند همین جهان محل ثواب و عقاب است و دسته اى مى گویند رستاخیز دار ثواب و عقاب است. ابوریحان بیرونى مى گوید: تیره سامره از بابل به شام هجرت کردند. مذهبى این فرقه ترکیبى از دین یهود و دین مجوس است. بیشتر آنها در فلسطین زندگى مى کنند و کنیسه هاى آنان در همان نزدیک است. برخى مى گویند که این فرقه همان فرقه صدوقیان و فریسیان مى باشند. یعنى دوستانیه فرقه صدوقیان و کوسانیه فرقه فریسیان است. ضبط نام این فرقه در منابع گوناگون است : سامریه، سمره، سامره، و. . . .

١۶– فرقه مقاربه در دین یهودیت: به گمان آنان خداوند با پیامبر خود توسط فرشته سخن مى گفت. پروردگار نباید وصف شود. اوصاف خداوند، اوصاف فرشته است. خداوند برتر و بالاتر از آن است که به وصف درآید.

١٧- فرقه یورغانیه در دین یهودیت: منسوب به یورغان از همدان که برخى نام او را یهودا گفته اند. این مرد پیروان خود را به زهد و نماز فراوان دعوت کرد و از خوردن گوشت کلیه حیوانات بازداشت. او میوه ها را ممنوع کرد. وى باور داشت که تورات داراى ظاهر و باطن است و تاءویل و تنزیل دارد. او از دید تاءویل با یهودیان دیگر اختلاف داشت. به تقدیر ثواب و عقاب قائل بود و در این باور مبالغه بسیار نشان مى داد.

١٨- فرقه موشکاتیه در دین یهودیت: منشعب از فرقه مقاربه. گروهى از این فرقه به نبوت پیامبر اسلام اعتراف نموده اند. آنان مى گفتند: پیامبر اسلام بر همه مردم جهان مبعوث است و تنها بر تیره یهود رسالت ندارد. چرا که یهودیان داراى کتاب هستند. رهبر این گروه در قم به همراه یارانش کشته شد.

١٩- فرقه الکسائیه در دین یهودیت : فرقه اى از یهود که در نزدیک سال صد میلادى در ماوراء اردن ظاهر شدند. باورها این فرقه تحت تاءثیر ثنویت و تقدیس کواکب و فلسفه یونان بود. این فرقه دچار انشعاب شد.

٢٠- اسنى ها

 

٢١- سمپسى ها

 

٢٢- ابیونی ها

 

٢٣- ماسبونى ها

 

٢۴– اوسى ها

 

٢۵– نزاری ها

 

٢۶– ناصورائى ها

 

٢٧- همور و باتیست ها.

 

http://www.payambar.net

به این مطلب امتیاز دهید:
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در email

فرصت ویژه برای علاقه مندان به نویسندگی

شما می توانید مقالات خود را با نام خود در وب سایت موسسه منتشر نمائید. برای شروع کلیک نمائید.

نویسنده مقاله باشید