عاقبت آرزو پروری
حکمت18
حکمت 18 عاقبت آرزو پروری: آرزو پروری: وَ قالَ(ع): مَنْ جَرَى فِی عِنَان أَمَلِهِ عَثَرَ بِأَجَلِهِ
واژگان مهم
جَرَی: راه افتاد، جاری شد عِنَان: لگام عَثَرَ: افتاد، لغزید
ترجمه: هرکه به دنبال آرزوی خود بشتابد و مهارش را رها کند مرگ اورا میلغزاند.
چکیده مفاهیم
این جمله امام(ع) درمورد ناپسندی و نادرستی آرزوهای دراز است که مرگ، راه رسیدن به آنها را قطع میکند
نکته‌ها
1- امید و آرزو به خودی خود نه تنها ناپسند نیست، بلکه نعمتی از نعمتهای خداوند است. از رسول خدا(ص) روایت شده که فرمود: «آرزو مایه رحمت برای امت من است و اگر آرزو نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمیداد وهیچ باغبانی درختی نمیکاشت.»، زیرا آرزوهاست که انسان را به تلاش و کوشش برای رسیدن به اهداف والا وا میدارد، ولی همین آرزو هرگاه به صورت نامعقول درآید و تبدیل به آرزوهای دور و دراز و دست نیافتنی شود، آدم را چنان به خود مشغول میسازد که از همه چیز حتی خداوند و مرگ و معاد غافل می‌شود. امام (ع) در این زمینه میفرماید: «آرزوهای دراز، اعمال انسان را تباه میکند.
(ادامه نکته های این حکمت به صورت کامل، در کتاب برگزیده راه روشن می باشد.)
پیام‌ها
1- آرزوهای ما چون اسبانی سرکش هستند که اگر افسارشان به دست ما باشد ما را به مقصد میرسانند، اما اگر افسارشان را رها کنیم، ما را زمین زده و هلاک میکنند.
(ادامه پیامهای این حکمت به صورت کامل، در کتاب برگزیده راه روشن می باشد.)
لطائف
(لطائف این حکمت به صورت کامل، در کتاب برگزیده راه روشن می باشد.)
خودآزمایی
(خود آزمایی این حکمت به صورت کامل، در کتاب برگزیده راه روشن می باشد.)
برچسب ها: آرزو پروری، حکمت 18 نهج البلاغه،حکمت هجده نهج البلاغه،حکمت هیجدهم نهج البلاغه، قال علی ابن ابیطالب(ع): وَ قالَ(ع): مَنْ جَرَى فِی عِنَان أَمَلِهِ عَثَرَ بِأَجَلِهِ
ادامه مطالب: شرح کامل و تفسیر حکمتهای نهج البلاغه به کتاب برگزیده راه روشن مراجعه شود.
